به گزارش تابناک، گزیده‌ای از این گفتگو در زیر می‌آید:
از نظر من، آقای علی لاریجانی کسی است که مسائل مملکت را به خوبی می‌شناسد، روابط قدرت را به خوبی می‌شناسد، راه‌حل‌ها برایش بسیار مشخص است و میداند چطور می‌توان مسئله را حل کرد. قدرت تعامل موثر با رهبری و نیرو‌های مسلح را هم دارد، اما مشکلش تعامل با مردم است که به نظرم میتواند این مشکل را هم حل کرد.
[درمورد برنامه هویت]می‌توان از این سابقه‌ها عذرخواهی کرد، نه این که سابقه را پاک کرد و شست. چیزی شسته نمی‌شود، می‌توان به آن پرداخت و از آن پوزش خواست. در کنار دکتر لاریجانی، دومین فرد، دکتر اردکانیان است. ایشان یک دلبسته به انقلاب اسلامی و یک مدیر بسیار توانمند است که دنیا را به خوبی می‌شناسد و میتواند بدون ایجاد تنش، اهداف را جلو ببرد. آقای دکتر اردکانیان، ویژگی‌های مثبت زیادی دارد، اما ایشان هم باید زبان گفتگو با مردم را بهتر بیاموزد و رشد کند. از دیگر کسانی که به نظرم میتواند این مسئولیت را برعهده گیرد، آقای حسین دهقان است. ایشان هم مدیر بسیار توانمندی است و اقتداری کاریزماتیک دارد و از توان تعامل با رهبری و قوای دیگر و نیرو‌های مسلح هم برخوردار است و معطوف به حل مسئله کار می‌کند. مشکل ایشان هم ارتباط با مردم است، اما در قالب رئیس بنیاد شهید نشان دادند که می‌توانند تلاش‌های موفقی داشته باشند. دکتر ظریف هم دارای اقبال عمومی است و هم زبان عام و خاص را میداند و اگر بتواند با خود کنار بیاید میتواند وارد عرصه انتخابات شود.
این کاندیدا‌ها از یک طرف بودند. از آن طرف هم جناب آقای قالیباف شاید بیایند و به نظرم امکانات رئیس جمهور شدن هم برای‌شان تا حدود زیادی فراهم است. احتمال می‌دهم جناب آقای رئیسی هم احساس وظیفه کنند که به سمت ریاست جمهوری حرکت کنند. از میان جوان‌تر‌ها هم احتمال می‌دهم آقای بذرپاش، حرکت جدی به سمت ریاست جمهوری داشته باشد. نمی‌توانم این را هم رد کنم که احتمالا آقای فتاح هم می‌آیند. البته باید آقای جلیلی را هم به این ترکیب اضافه کرد. با این چینش دوسویه، انتخابات میتواند رقابتی شود. البته طبق قانون حتا اگر بیست درصد مردم ایران هم در انتخابات شرکت کنند، باز هم رئیس جمهور انتخاب می‌شود.
بله. مثلا مردم هنوز آقای دهقان را ندیده‌اند. ممکن است آقای دهقانی را که در انتخابات می‌بینند بپسندند. همانطور که آقای روحانی را ندیده بودند، اما وقتی او را در انتخابات دیدند پسندیدند.
به نظر بنده ظریف وارد این عرصه نخواهد شد. برای کشور هم بهتر است که این دفعه یک اصول گرا انتخاب شود تا مشخص شود که نه تنها میان مجلس و دولت هم افزایی ای وجود نخواهد داشت بلکه برای همیشه یک خط بطلانی بر روی این نظریه کشیده خواهد شد که کشور به دو جناح اصلاح طلب و اصول گرا تقسیم شده است. باید مشخص شود که هر کدام از این دو گروه خود خوانده فقط عده ای هستند متشکل از 200-300 نفر که نه مرامنامه دارند و نه اهداف. دهه ها است که به تواتر سایه ی هر دو گروه بر سر سیاست کشور سنگینی می کند ولی هیچ گاه هیچ کدام کارت خود را رو نکرده اند تا مردم بدانند مثلاً اصولگرایان گرایش به کدامین اصول دارند که اصلاح طلبان منکر آنند و یا اصلاح طلبان نگفته اند که به دنبال اصلاح کدام امورند که اصولگرایان با آن مخالفند. اگر این بار یکدست شود یک نتیجه ی خوب به دست خواهد آمد و آن کنار رفتن جماعتی که خود را اصول گر و اصلاح طلب می خوانند. این بار دیگر نظام بی پرده با مردم سخن خواهد گفت و این هم به تحکیم نظام کمک خواهد کرد و هم به نفع مردم خواهد شد. 
