موضوعی که همواره در اقتصاد ایران در بین کارشناسان اقتصادی مطرح بوده، نگرانی از حجم بالای یارانه پنهان در بخش‌های مختلف است. به طور مشخص گزارش اخیر دیوان محاسبات نشان داد در سال گذشته، یارانه پنهانی ۱,۶۰۳,۰۰۰ میلیارد تومان، که پرداخت و یا به حساب بدهکاری دولت منظور شده، معادل ۲.۵ برابر عملکرد بودجه عمومی دولت و ۴۶ درصد حجم نقدینگی در سال ۱۳۹۹ است.
بنابراین، یکی از فرآورده‌های نفتی که از یارانه پنهان بی نصیب نمانده، بنزین است. بنزین یارانه‌ای که اکنون در کشور توزیع می‌شود، روزانه برابر با ۶۰ میلیون لیتر است. قیمت بنزین به نرخ دولتی لیتری ۱۵۰۰ تومان تعین شده است. بنزین آزاد نیز با قیمت لیتری ۳۰۰۰ تومان فروخته می‌شود که البته به معنای واقعی، آزاد نیست و دولت برای ثابت نگه داشتن آن نیز، یارانه پرداخت می‌کند. زیرا قیمت نفت هر لحظه در بازار جهانی در حال تغییر و در نتیجه بهای بنزین نیز تابعی از آن است.
حال با افزایش نسبی قیمت نفت در هفته‌ها و ماه‌های اخیر و رسیدن به کانال ۸۰ دلاری، شاهد رشد قیمت بنزین در بسیاری از کشور‌ها از جمله برخی از همسایگان ایران هستیم. روندی که با توجه به تجربه گذشته، می‌تواند جذابیت قاچاق سوخت به ویژه بنزین را افزایش دهد. از سوی دیگر، کارشناسان اقتصادی با اشاره به اینکه در ایران روزانه، متوسط حدود ۸۰ میلیون لیتر بنزین مصرف می‌شود و پرداخت این حجم از یارانه به بنزین به معنای پایین نگه داشتن قیمت بنزین و در نتیجه افزایش مصرف است، تاکید دارند که بایستی نرخ گذاری ثابت برای بنزین و سایر حامل‌های انرژی متوقف شود.
اما این افزایش قیمت، سیاستی است که همواره با هزینه‌های بسیاری بر دوش مردم و قشرهای ضعیف جامعه همراه بوده و هرگونه تغییر نرخ سوخت، نیازمند تدابیر حمایتی از قدرت خرید مردم است.
حال جدا از اینکه اساسا افزایش قیمت بنزین در دستور کار دولت هست یا خیر، سوال اساسی این است که اگر قرار بر این باشد که قیمت بنزین مصرفی مردم، واقعی و به نرخ فوب خلیج فارس باشد، چه شرایطی را به عنوان پیش نیاز آن باید در نظر گرفت؟
برای نمونه برخی مردم بر این باورند در صورتی که یارانه پرداختی برای بنزین به حساب همه مردم واریز شود و آن‌ها خودشان تصمیم گیر نقدینگی پرداختی به حساب خود باشند، آزادسازی و افزایش قیمت بنزین از نظرشان مطلوب است. گروه دیگری نیز می‌گویند در حال حاضر بسیاری از قشرهای محروم جامعه از یارانه بنزین و سوخت، بی بهره هستند و اساسا خودرویی ندارند که بخواهند بنزین یارانه‌ای هم دریافت کنند، در نتیجه برای رسیدن به عدالت در حوزه یارانه ها، باید قیمت بنزین به نرخ واقعی و بدون یارانه باشد و تفاوت بنزین یارانه‌ای و آزاد به نرخ روز، به حساب قشرهای محروم و کم درآمد جامعه واریز شود. اما برخی نیز معتقدند دولت باید پیش از تصمیم گیری برای افزایش قیمت بنزین، فکری به حال خودروهای تولید داخل با مصرف سوخت بالا کرده و برای عرضه خودروهای برقی و کم مصرف با معیار‌های جهانی اقدام کند، زیرا در این حالت، افزایش قیمت سوخت، فشار کمتری را به جهت هزینه‌های سوخت به خانوار‌ها وارد می‌کند.
حال از نگاه شما مخاطبان تابناک
* آیا با هوشمندسازی سهمیه بندی بر اساس خانوار و فقیر و غنی موافق هستید؟
* شرایط منطقی و کارشناسی برای افزایش قیمت بنزین چیست؟
* با افزایش قیمت بنزین، به شرطی که مابه‌التفاوت نرخ جدید به حساب یارانه خانواده‌های کم درآمد جامعه واریز شود، موافق هستید یا خیر؟ (با ذکر دلایل)
* با این شرط که حقوق پرداختی دولت و کارگران به نرخ جهانی باشد، بهای بنزین هم واقعی شود؟
* با شرط توسعه همه جانبه حمل‌ونقل عمومی همچون مترو، موافق افزایش قیمت بنزین هستید؟
* افزایش قیمت بنزین و رسیدن به نرخ جهانی، با شرط تولید خودروهای کم مصرف و برقی در داخل؟
نظریات و پیشنهادهای خود را با ما در میان بگذارید.
حقوق ها هم به نرخ جهانی پرداخت بشه و خودروهای برقی و کم مصرف وارد بشه. یارانه نقدی دهک های پایین هم افزایش پیدا کنه 
از تو که دکتری بعیده؟؟؟
