به گزارش تابناک به نقل از ایرنا، برای جهانی که از مبارزه با ویروس کرونا خسته شده است، شیوع آبله میمون یک سوال کلیدی را مطرح می‌کند: آیا من در معرض خطر هستم؟
کارشناسان در مصاحبه‌های خود گفتند که اکثر کودکان و بزرگسالان با سیستم ایمنی سالم احتمالاً از ابتلا به بیماری شدید آبله میمون طفره می‌روند. اما دو گروه پرخطر وجود دارد.
یکی از این دو گروه شامل نوزادان کمتر از شش ماه است. اما این گروه هنوز تحت تأثیر شیوع فعلی قرار نگرفته اند. گروه دوم که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس آبله میمون هستند را سالخوردگان تشکیل می‌دهند.
مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از سالخوردگان، گروهی که بیشتر در معرض ابتلا به ویروس آبله میمون هستند، حداقل تا حدودی توسط واکسیناسیون‌های چند دهه‌ای آبله محافظت می‌شوند.
افراد مسن واکسینه شده ممکن است به ویروس آبله میمون آلوده شوند، اما احتمالاً تنها دچار علائم خفیف این بیماری می‌شوند. دکتر «لوئیجی فروچی»، مدیر علمی مؤسسه ملی پیری، گفت: نکته اصلی این است که حتی افرادی که چند دهه قبل واکسینه شده‌اند، سطح بسیار بسیار بالایی از آنتی‌بادی‌ها و توانایی خنثی کردن ویروس را دارند.
وی افزود:حتی اگر آن‌ها ۵۰ سال پیش واکسینه شده باشند، این حفاظت همچنان وجود دارد. این در حالی است که دکتر «آنتونی فائوسی» مدیر موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های واگیردار در موسسه ملی بهداشت آمریکا گفت:ما نمی‌توانیم تضمین کنیم فردی که علیه آبله واکسینه شده است همچنان در برابر آبله میمون نیز محافظت می‌شود.
آبله میمون که از گروه ویروس آبله است، معمولا علائمی شبیه آنفلوآنزا ایجاد می‌کند و به دنبال آن بثوراتی مشاهده خواهد شد که اغلب از صورت آغاز و در بدن پخش می‌شود. این بیماری در برخی موارد می‌تواند کشنده باشد.
عفونت آبله میمون با علائم تنفسی شروع می‌شود، اما سپس با بروز دانه‌هایی ابتدا در دهان، سپس کف دست و کف پا و به تدریج بقیه بدن مشخص می‌شود. این بثورات در نهایت برجسته می‌شوند و به تاول‌های پر از چرک تبدیل می‌شوند.
هر تاول حاوی ویروس زنده است و یک تاول پاره شده می‌تواند ملحفه تخت و سایر موارد را آلوده کند، بنابراین تماس نزدیک با فرد آلوده انسان را در معرض خطر قرار می‌دهد. افراد آلوده نیز باید مراقب مالیدن چشم‌های خود باشند، زیرا این ویروس می‌تواند بینایی را از بین ببرد.
متخصصان تاکید می‌کنند که اگرچه آبله میمون می‌تواند شدید و حتی کشنده باشد، اما بعید است شیوع فعلی به یک اپیدمی بزرگ تبدیل شود.
«آن ریموین»، اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، که آبله میمون را در آفریقا مطالعه کرده است، گفت: ما خوش شانس هستیم که واکسن‌ها و دارو‌های درمانی را برای مقابله با آبله میمون در اختیار داریم - این دارو‌ها می‌توانند آبله میمون را کاهش دهند. ما توانایی متوقف کردن این ویروس را داریم.
چگونه از خود در برابر آبله میمون محافظت کنیم؟
در حالی که کارشناسان بهداشت توافق دارند خطرات برای عموم مردم کم است، اقدامات احتیاطی متعددی وجود دارد که می‌توان برای کاهش خطر ابتلا به ویروس آن را انجام داد. توصیه‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، سرویس بهداشت ملی انگلیس و سازمان بهداشت جهانی شامل موارد ذیل است:
- از تماس با افرادی که اخیرا به این ویروس مبتلا شده‌اند یا افرادی که ممکن است آلوده شده باشند، خودداری کنید.
- به هنگام تماس نزدیک با فردی که علائم دارد، از ماسک صورت استفاده کنید.
- از تماس با حیواناتی که ممکن است ناقل ویروس باشند، خودداری کنید. این حیوانات شامل حیوانات بیمار یا مرده به ویژه آن‌هایی هستند که سابقه عفونت دارند، مانند میمون‌ها، جوندگان و سگ‌های چمنزار.
- بهداشت دست‌ها را به ویژه پس از تماس با حیوانات یا انسان‌های آلوده یا مشکوک به عفونت رعایت کنید. به عنوان مثال دست‌های خود را با آب و صابون بشویید یا از ضدعفونی کننده‌های الکلی استفاده کنید.
- هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به عفونت تایید شده یا مشکوک به آبله میمون از تجهیزات محافظ شخصی استفاده کنید.
- فقط گوشتی بخورید که کاملا پخته شده باشد.
- آبله میمون می‌تواند از طریق سطوح و مواد منتقل شود؛ بنابراین عاقلانه است که از دست زدن به موادی که در تماس با انسان یا حیوان بیمار بوده، خودداری کنید.
درصورت ابتلا به آبله میمون چه باید کرد؟
اگر مشکوک هستید که ممکن است به آبله میمون مبتلا شده باشید، باید از تماس فیزیکی با دیگران اجتناب کنید و فورا به دنبال مشاوره پزشکی باشید. علائم اولیه آبله میمون شامل تب، سردرد، درد عضلانی، تورم و کمردرد است.
بثورات و ضایعات معمولا طی یک تا پنج روز روی صورت، دست‌ها، پاها، چشم‌ها، دهان یا دستگاه تناسلی ظاهر می‌شود. این بثورات به برجستگی و سپس تاول تبدیل می‌شود که ممکن است قبل از شکستن و پوسته شدن با مایع سفید پر شود.
با این حال بسیاری از علائم ویروس را می‌توان به راحتی با بیماری‌های دیگر مانند آبله‌مرغان، تبخال یا سیفلیس اشتباه گرفت؛ بنابراین تایید پزشکی درباره ابتلا به این بیماری مهم است.
اگر بیماری آبله میمون در شما تشخیص داده شد، باید تا زمانی که ویروس از بین برود، ایزوله شوید. این بیماری معمولا خفیف است و اکثر افراد در عرض ۲ تا چهار هفته بهبود می‌یابند.
البته در حالی که توصیه‌های پزشکی در حال حاضر در کشور‌های مختلف متفاوت است، کارشناسان سرویس خدمات بهداشت ملی انگلیس خاطرنشان می‌کنند که برای جلوگیری از سرایت عفونت به افراد دیگر ممکن است لازم باشد در یک بیمارستان تخصصی بستری شوید.
