به گزارش تابناک به نقل از نیمروز؛ بنا بر اطلاعات و تصاویر دسته اول منابع لبنانی، عوامل اسرائیلی طراح این پیجرها، باتری تولید کردند که حاوی مقدار کم اما قوی از مواد منفجره پلاستیکی و یک چاشنی بدیع بود. این مواد به هیچ‌وجه توسط اشعه ایکس قابل شناسایی نبود.
اما این پیجرها نقطه ضعف مشخصی هم داشتند و آن‌هم این که پیشینه‌ای قابل قبول برای این محصول وجود نداشت. اسرائیلی‌ها برای فائق آمدن به این مشکل فروشگاه‌ها، صفحات و پست‌های جعلی آنلاین ایجاد کردند تا تحقیقات دقیق حزب‌الله را منحرف کنند.
طراحی مخفیانه پیجرهای تبدیل شده به تله انفجاری و باتری آن که هر دو برای نخستین بار در این گزارش تشریح می‌شوند، پرده از اجرای یک عملیات چند ساله برمی‌دارند.
بنابر اظهارات منابع لبنانی و تصاویر موجود، یک ورق نازک و مربعی از شش گرم مواد منفجره پلاستیکی به نام پنتا اریتریتول تترا نیترات (PETN) بین دو سلول مستطیلی باتری فشرده شده بود. فضای باقی‌مانده بین این سلول‌ها، با نوار مواد بسیار قابل اشتعال به عنوان چاشنی، پر شده بود.
این ترکیب سه‌لایه‌ای درون یک پوشش پلاستیکی سیاه قرار گرفته و در یک قاب فلزی به اندازه تقریبی یک جعبه کبریت محصور شده بود. این طراحی غیرمعمول بود، زیرا به جای استفاده از یک چاشنی مینیاتوری استاندارد، که معمولاً به شکل یک سیلندر فلزی است، از مکانیزمی متفاوت بهره می‌برد.
عدم استفاده از قطعات فلزی باعث می‌شد که مواد منفجره و چاشنی توسط اشعه ایکس قابل شناسایی نباشند که مزیت بسیار بزرگی محسوب می‌شد.
نیروهای حزب‌الله پس از دریافت پیجرها در ماه فوریه، آن‌ها را از اسکنرهای امنیتی فرودگاه عبور دادند تا ببینند آیا زنگ خطری مبنی بر وجود مواد منفجره به صدا در می‌آید یا خیر و هیچ نشانه‌ای از این مواد مشاهده نکردند.
به گفته دو کارشناس مواد منفجره که طراحی این بمب‌های پیجری را بررسی کرده‌اند، احتمالاً این دستگاه‌ها طوری تنظیم شده بودند که جرقه‌ای درون باتری ایجاد کنند. این جرقه می‌توانست مواد چاشنی را روشن کرده و ورق PETN را منفجر کند.
از آنجایی که مواد منفجره و پوشش مربوطه حدود یک‌سوم از حجم باتری را اشغال کرده بودند، باتری با توجه به وزن ۳۵ گرمی‌اش تنها بخش کوچکی از ظرفیت واقعی خود را در اختیار داشت. به گفته دو کارشناس باتری، این امر باعث می‌شد ظرفیت باتری به میزان قابل توجهی کمتر از انتظار باشد.
پل کریستنسن، کارشناس باتری‌های لیتیوم از دانشگاه نیوکاسل بریتانیا، گفت: «مقدار قابل‌توجهی از جرم این باتری به درستی قابل توضیح نیست.»
به گفته یک منبع امنیتی، حزب‌الله در مقطعی متوجه شد که باتری‌های پیجرها سریع‌تر از حد انتظار تخلیه می‌شوند، با این حال، این مسئله نگرانی امنیتی جدی ایجاد نکرد و گروه همچنان تا چند ساعت پیش از حمله، پیجرها را به اعضای خود تحویل می‌داد.
در روز ۱۷ سپتامبر، هزاران پیجر به‌طور همزمان در مناطق جنوبی بیروت و دیگر پایگاه‌های حزب‌الله منفجر شدند. در بسیاری از موارد، پیجرها پیش از انفجار صدای بوق دادند که نشان‌دهنده دریافت یک پیام ورودی بود.
به گفته شاهدان عینی رویترز، بسیاری از قربانیان که به بیمارستان منتقل شدند، دچار جراحات چشمی، قطع انگشت‌ها یا شکم‌های سوراخ‌شده بودند که نشان از نزدیکی آن‌ها به دستگاه‌ها در زمان انفجار داشت. در مجموع، این حمله با پیجرها و حمله دوم که روز بعد با فعال شدن واکی‌تاکی‌های مسلح‌شده انجام شد، منجر به شهادت ۳۹ نفر و مجروح شدن بیش از ۳,۴۰۰ نفر شد.
دو منبع امنیتی غربی تایید کردند که موساد، آژانس اطلاعاتی اسرائیل هدایت حملات انفجار پیجرها و بیسیم‌های حزب‌الله را برعهده داشته است.
خبرگزاری رویترز قادر به تشخیص محل ساخت این پیجرها نشد.
