عشق هایی که چند دهه عمر می کنند

جنون عاشق شدن را به ياد داريد؟ آيا تا به حال احساس آن زمان را داشته ايد، كار بي پايان خانه و نياز به بزرگ كردن كودكان و كار در خارج از خانه آيا باعث ايجاد خلل در شيفتگي شما نسبت به همسرتان شده است؟

تحقيقات جديد با استفاده از اسكنهاي مغزي نشان داد كه برخي زوجها همان شور و اشتياق اوليه را براي چند دهه يا بيشتر حفظ مي كنند.

به گزارش خبرنگار «تابناک» اجتماعی، مغز زوجهايي كه 10 سال يا بيشتر از ازدواج آنها مي گذشت و خود را شديدا عاشق هم مي دانستند هنگام نگاه كردن به عكس همسرش درست مانند مغز زوج هاي عاشقي كه به تازگي ازدواج كرده اند عكس العمل نشان داد.

به گفته آرتو آرون از محققان اين پروژه 17 شركت كننده در اين تحقيق نه تنها از ازدواج خود لذت مي بردند بلكه زوجهايي بوده اند كه حتي در حاليكه بيش از 21 سال را با هم گذرانده بودند باز هم نمي توانستند حتي يك لحظه از يكديگر دست بردارند.

محققان با تبليغ كردن اين سئوال كه: آيا هنوزهم ديوانه وار عاشق همسرتان هستيد؟ عده اي داوطلب را بدست آورده و با استفاده از چند پرسشنامه در مورد روابط جنسي آنها (به طور ميانگين 2/2 بار در هفته) اينكه همسرشان چقدر در زندگي برايشان مهم است و عملكرد جسمي آنها هنگاميكه نزديك بودن به همسرشان به بررسي اهداف پرداختند.

سپس 10 زن و 7 مرد هنگام نگاه كردن به مجموعه اي از عكس هاي متشكل از همسر و آشنايانشان تحت ام آر آي قرار گرفتند و اسكنهاي مغزي نشان داد كه بخشهايي از مغز هنگام نگاه كردن به همسر به شدت فعال مي شوند. تحقيقات قبلي نشان داده بوداين بخشهاي دوپامين دار مغز كه مرتب با انگيزه هستند در ميان زوجهايي كه به تازگي عاشق هم شده اند نيز فعال هستند درست مانند افرادي كه كوكائين مصرف مي كنند.

آرون به نشريه Health day گفت: اين افراد با خودشان شوخي نمي كنند. آنها درست مانند افرادي رفتار مي كنند كه به تازگي عاشق هم شده اند.

زوجهايي كه مدت زمان زيادي عاشق هم بوده اند همچنين فعاليت بيشتري را در بخشهايي از مغز داشته اند كه مرتبط با وظايف مادري و پدري و تعهد به همسر است. فعاليت جنسي آنها نيز مرتبط با افزايش فعاليت هيپوكاموس پشتين منطقه اي است كه مرتبط با گرسنگي و اشتياق و آرزو است.

با اين حال زوجهاي با سابقه در برابر زوجهاي جوان دست كم در يك چيز تفاوت اساسي داشتند. بخشهايي از مغز مرتبط با وسواس و دلواپسي در مغز زوجهاي جوان فعاليت كمتري داشته و در عوض بخشهاي مرتبط با آرامش در آنها فعالتر بوده است.

رابرت اپستاين روانشانس دانشگاه سن ديگو و متخصص روابط عشقي نسبت به اين يافته ها بدبين است. وي مي گويد اين تحقيق موضوعات بسيار كمي را شامل مي شده است و ممكن است محققان را در نتيجه گيري به اشتباه بيندازد.

چون تحقيق در يك بازه زماني انجام شده ممكن است نشان دهد كه ممكن است طرف بار ديگر عاشق شود و نه اينكه اين عشق جديد را براي ساليان سال حفظ كند.

اينگونه روابط مراحل مختلفي دارند و شادي روابط زماني كه زوج بچه دار مي شوند عميق تر مي شود. با بزرگ شدن كودكان و ترك منزل توسط آنها زوجها احساس مي كنند رابطه شان دوباره متولد شده است كه ممكن است زوجهاي اين تحقيق نيز همين احساس را داشته باشند.

اپستاين مي گويد: ما نمي دانيم كه آيا عشق اين زوجها به طور مداوم و به شدت همينگونه ادامه داشته است يا خير. چيزي كه معمول است اين است كه بعد از يك عشق شديد نمودار علاقه پايين مي رود. با بزرگ شدن بچه ها ماه عسل دوم شروع مي شود و آنها مي توانند اين عشق شديد را باز هم تجربه كنند. اين ادامه همان احساس نيست. بلكه ظهور دوباره آن است.

وي افزود زوج هاي با سابقه كه خود را خوشحال و راضي اما نه لزوما ديوانه وار عاشق هم مي دانند دوست ندارند در مورد زوج هايي بشنوند كه هنوز هم عشق سوزاني را به طرفشان دارند.