سرويس دفاع مقدس ـ اين
جملات از دل برآمده از زبان شهيدي است كه عاشقانه زيستن را آموخت و با
رفتي عاشقانه‌تر، راه را به همه نشان داد. اين كلام‌هاي نوراني و معطر را
بارها و بارها بايد خواند و به آنها اندیشید؛ بايد خواند و در آنها نگريست و
بعد... .
به گزارش «تابناک»، اين عاشقانه‌ها را بسيجي عارف، شهيد
«حسین بيدخ» در اوان جواني نوشته است. اين عارف شهيد در دوم فروردين 1361
در عملیات فتح‌المبین به آسمان حضرت دوست نقب زد؛ او هنگام شهادت، نوزده
سال داشت.
1ـ هر
نفسی مزه مرگ را خواهد چشید، برای عده‌ای مرگ گلوبند زیبایی است بر گلوی
دختران و برای عده‌ای مرگ خاری است در گلو که هرگز پایین نمی‌رود.
شگفت حال انسانهایی که می‌دانند می‌میرند و می‌دانند در پای میز محاکمه به
بند کشیده خواهند شد، اما باز نشسته‌اند و دست روی روی دست، می‌خورند.
2ـ زیاد مخواب که فردا سال ها باید زیر خاک بخوابی، زیاد مخور که برای خوردن وقت هاست، زیاد مخند که دلیلی برای خندیدن نیست.
3ـ
پس از یک عمر حساب نکردن، حال باید حساب پس داد؛ حاسِبوا قَبْلَ اَنْ
تُحاسَبوا. دیگر چاره‌ای نیست جز گریه، گریه به حال خویش و گذشته‌هایی که
هرگز به عقب برنمی‌گردد.
گناهانی که تا ابد وسیله شکنجه روح تو
شده، دیگر هیچ چاره‌ای نیست، جز دعا که خداوندا، با عدلت با من رفتار نکن که
جز آتش جهنم نصیبم نیست، با عفوت از من گذر که به جز عفو تو امیدی نیست.
4ـ زندگی چند صباحی بیش نیست و نیامده می‌گذرد؛ آنچنان سریع می‌گذرد که رود به دریا می پیوندد.
چنان زندگی کن که فرداها برای رفتنت وحشتی نداشته باشی.
5ـ خدایا!
ای مهربان‌ترین مهربانان؛ ای عزیزترین عزیزانم! ای زیباترین زیبا رویان؛
ای پاکترین پاکان! ای نوید دهنده و برپا کننده! ای همیشه زنده! ای
میراننده! ای سریع الرضا! ای کاشف البلا! ای گذرنده! به هر نحو می‌خواهی
مرا بکش بکش؛ به هر گونه می‌خواهی مرا ببر؛ اگر یک بار به مرگم راضی نیستی،
زنده‌ام کن، باز مرا بکش. حاضرم؛ راضیم. تنها یک چیز از تو می‌خواهم، ای
عزیز! از من بگذر... .
عجب ادبياتي به بعضي جونهاي 20ساله امروزي بايد بگي شلوارتو بكش بالا چه برسه به اينكه يك خط ساده را بيان كنند 