اگر قرار باشد با کشتی حامل حیوانات وحشی یک باغ وحش، مسیر هند تا کانادا را با گذر از اقیانوس‌های عظیم بپیمایید و در این راه با غرق شدن کشتی توسط توفان، به تنهایی مجبور به مدیریت خود برای رسیدن به ساحل شوید، چه خواهید کرد؟ اگر دریابید همسفرتان در این قایق‌‌نجات یک ببر است، چه واکنشی نشان خواهید داد؟ اگر این سفر بیش از ۲۲۷ روز به طول بینجامد چه می‌کنید؟!
به گزارش «تابناک»، «زندگی پی / Life Of Pi» یک دستاورد بزرگ و نقطه عطفی در صنعت فیلم سازی است؛ اثری که استانداردهای جلوه‌های ویژه را یک گام پیش برده و مرز واقعیت و تصاویر انیمیشن را کمرنگ‌تر از گذشته ساخته است.
این ببر واقعی نیست!این رویداد مهم هنگامی پررنگ می‌شود که در بستر یک داستان مهم و در شات‌های حساب شده به تصویر کشیده شده و در واقع از هر سو دارای بالاترین استاندارد‌ها باشد. فیلم با چنان کیفیتی همراه بود که در یک نشست خبری از بازیگرش پرسیده شد، چند ماه زندگی با یک ببر بر روی قایق چه لذتی دارد و او پاسخ داد، اصلاً ببری در کار نبوده است!
این فیلم بر پایه داستان بازنویسی شده از کتابی پرفروشی به همین نام، ساخته شده و داستان اقتباسی و دست نخورده، مخاطب را از جلو‌تر حرکت کردن از فیلم باز‌می‌دارد و در ریتمی نسبتاً سریع، داستان بر مبنای زندگی اجتناب ناپذیر یک ببر بنگال و یک انسان در قایق نجات و شیوه رودرویی این دو پیش می‌رود. ببرهای بنگال در میان گونه‌های ببر بزرگترینشان به شمار می‌روند و به واسطه آنکه به آب و جنگل علاقه دارند، همواره در تلاقی با قلمرو انسان‌ها بوده و بسیاری از گونه‌هایشان منقرض شده‌اند.
داستان این فیلم، در باغ وحش خانوادگی کوچکی در Pondichery هند؛ جایی که پسر پای پاتل «christened Piscine» با بازی سوراج شام بزرگ شده، جریان دارد. Piscine ترجمه شده از فرانسه به انگلیسی به معنی استخر است، ولی در هند، جایی که زبان انگلیسی نسبت به زبان فرانسه بیشتر صحبت می‌شود، دوستانش او را با نام مستعار «Pee» صدا می‌کنند.
Pee مصمم به پایان دادن به این موضوع می‌شود. او نام مستعار «Pi» را برمی‌‌گزیند. نشان دادن توانایی خارق‌العاده‌ای که نوشتن ثابت ریاضی آن با ۳.۱۴ آغاز می‌شود و هرگز به پایان نمی‌رسد. اگر Pi عددی نامحدود است، پس اسم مناسبی برای پسری که کمال طلب و بی‌اندازه خواه است، می‌باشد.
با تشدید شرایط اقتصادی در هند و عدم گردش مالی مناسب این مکان، باغ وحش بسته می‌شود و پدر Pi، خانواده و تعدادی از حیوانات با ارزش را به امید فروش با قیمت بالا در کانادا، به این کشور می‌فرستد تا با فروش این حیوانات، زندگی‌شان را در این کشور آغاز کنند.
اما به دنبال توفانی که رخ می‌دهد، کشتی غرق شده و سرنشینانش آن از جمله پدر و مادر پی کشته می‌شوند و تنها «Pi» با قایق نجات به طرز معجزه‌آسایی نجات می‌یابد؛ اما این تازه ابتدای داستان است و او در وسط اقیانوس آرام با یک قایق نجات و محتوایش گرفتار شده است.
ماجرا اما هنگامی بد‌تر می‌شود که در‌می‌یابد در قایق تنها نیست و یک کفتار، یگ گورخر، یک اورانگوتان و البته یک ببر بنگال نیز هستند و «Pi» که از کودکی خاطره ترسناکی از این ببر دارد، از ترس خورده شدن توسط این گربه‌سان بزرگ جثه، تلاش می‌کند نخست او را از قایق دور سازد و در نهایت فاصله ایمنی میان او و خود ایجاد می‌نماید، ولی حوادث همه چیز را تغییر می‌دهد.
آنگ لی، کارگردان تایوانی الاصل فیلم، در دام نگاه فنی و سطح بالای فنی اثر نیفتاده و داستان را فدای این مزیت فیلم نساخته است. فیلم به رغم آنکه می‌بایست در بازنویسی خلاصه می‌شد تا بتوان آن را در قالب داستان به تصویر کشید، بخش‌های کلیدی داستان همچون بحث ایمان به خدا را در خود نگه داشته و قدرت معجزه‌وار دین را نیز در حساس‌ترین موقعیت‌های فیلم به تصویر می‌کشد و به قول یکی از منتقدن این جوان هم نوح پیغمبر، هم رابینسون کروزوئه و هم زیگفرید است.
در کنار جلوه‌های ویژه «زندگی پی» که به ظاهر در نسخه سه بعدی بیشتر به چشم می‌آید، فیلمبرداری این اثر نیز در تقویت جایگاه جلوه‌های ویژه بسیار مؤثر بوده و چشم نوازی تصاویر ثبت شده توسط کلودیو میراندا، مهر تأیید شایستگی‌اش برای جوایز متعدد تحصیلی از جمله اسکار بهترین فیلمبرداری است. همه این‌ها اما در کنار بازیهای باورپذیر سوراج شام معنا می‌یابد و بازیگران هندی این فیلم به خوبی از پس نقش‌های سپرده شده، برآمده بودند.
کسب چهار جایزه اسکار برای این فیلم ۲۲۰ میلیون دلاری بدون حتی یک ستاره در بخش اصلی داستان و فروش ۶۰۸ میلیون دلاری، نشان می‌دهد که همچنان می‌توان بدون ستاره‌ها و با تکیه بر داستانی جدی و عواملی حرفه‌ای، فیلم را تولید کرد و شکست تجاری نیز نخورد.
کشش این داستان ۱۲۷ دقیقه‌ای، بیننده را یک ثانیه از پرده نمایش جدا نمی‌سازد و این رویدادی است که در این دوره بسیار دشوار به نظر می‌رسد و به قول جیمز کامرون، این اثر در نسخه سه بعدی حتی از آواتار هم سطح بالاتری دارد.
اینک در «سی دقیقه» تابناک، به تماشای خلاصه این فیلم که نزدیک ۴۸ دقیقه از کل اثر را شامل می‌شود، دعوتتان می‌کنیم.
جالب بود.. 
واقعا با چهل دقيقه ميشه فهميد فيلم سه ساعته چي شده؟ اگه شما مي فهميد كه خيلي باحاليد...!!! 