هفتمین روز فروردین فرارسید و در نخستین جمعه سال هزار و سیصد و نود و چهار آفتاب از میانه آسمان گذر کرد تا آهسته آهسته تعطیلات گروهی از مردم پایان یابد و بسیاری از مردم از فردا، کسب روزی حلال را در سال نو آغاز نمایند اما برای بخش وسیعی از مردم، همچنان تعطیلات استمرار دارد و تا غروب جمعه آینده، دید و بازدیدها و سفرها و سنت‌های نوروزی پابرجاست.
به
رسم هر روز، با حکایتی از گلستان سعدی آغاز می‌کنیم؛ یکی را از ملوک مدّت عمر سپری شد قایم مقامی نداشت وصیت کرد که بامدادان نخستین کسی که از در شهر اندر آید تاج شاهی بر سر وی نهند و تفویض مملکت بدو کنند.
اتفاقاً اول کسی که در آمد گدایی بود همه عمر لقمه اندوخته و رقعه دوخته ارکان دولت و اعیان حضرت وصیت ملک به جای آوردند و تسلیم مفاتیح قلاع و خزاین بدو کردند و مدّتی ملک راند تا بعضی امرای دولت گردن از طاعت او بپیچانیدند و ملوک از هر طرف به منازعت خاستن گرفتند و به مقاومت لشکر آراستن فی الجمله سپاه و رعیت به هم بر آمدند و برخی طرف بلاد از قبض تصرف او رفت.
درویش ازین واقعه خسته خاطر همی‌بود تا یکی از دوستان قدیمش که در حالت درویشی قرین بود از سفری باز آمدو در چنان مرتبه دیدش گفت منت خدای را عزّوجل که گلت از خار بر آمد و خار از پای بدر آمد و بخت بلندت رهبری کرد و اقبال و سعادت یاوری تا بدین پایه رسیدی. اِنَّ مَع العسرِ یُسراً.
شکوفه گاه شکفته است و گاه خوشیده
درخت وقت برهنه است و وقت پوشیده
گفت ای یار عزیز تعزیتم کن که جای تهنیت نیست آنگه که تو دیدی غم نانی داشتم و امروز تشویش جهانی
اگر دنیا نباشد دردمندیم
وگر باشد به مهرش پای بندیم
حجابی زین درون آشوب تر نیست
که رنج خاطرست ار هست و گر نیست
مطلب گر توانگری خواهی
جز قناعت که دولت ایست هنی
گر غنی زر به دامن افشاند
تا نظر در ثواب او نکنی
کز بزرگان شنیده ام بسیار
صبر درویش به که بذل غنی
اگر بریان کند بهرام گوری
نه چون پای ملخ باشد ز موری
در هفتمین ویدئو از مجموعه ویژه برنامه نوروزی «تابناک» نیز با نوای یا مقلب القلوب آغاز می‌کنیم و تصاویری کوتاه را تماشا می‌کنید. سپس، سخنان کوتاهی از حجت الاسلام والمسلمین زائری درباره بهار را که به صورت اختصاصی در اختیار «تابناک» قرار گرفته، می‌بینید و می‌شنوید.
در ادامه، یک ویدئوی تماشایی از طبیعت را در بهار تماشا می‌کنید و در آخر نوای شنیدنی علیرضا قربانی را خواهید شنید؛ ویدئویی بسیار دیدنی از اجرای استاد شهرام ناظری و گروه مولانا در پاریس تماشا می‌کنید. این استاد شاخص موسیقی سنتی ایران، شعری از دیوان شمس مولانا را اجرا می‌کند.
مرا گویی که رایی من چه دانم
چنین مجنون چرایی من چه دانم
مرا گویی بدین زاری که هستی
به عشقم چون برآیی من چه دانم
منم در موج دریاهای عشقت
مرا گویی کجایی من چه دانم
مرا گویی به قربانگاه جان‌ها
نمی‌ترسی که آیی من چه دانم
مرا گویی اگر کشته خدایی
چه داری از خدایی من چه دانم
مرا گویی چه می‌جویی دگر تو
ورای روشنایی من چه دانم
مرا گویی تو را با این قفس چیست
اگر مرغ هوایی من چه دانم
مرا راه صوابی بود گم شد
ار آن ترک خطایی من چه دانم
بلا را از خوشی نشناسم ایرا
به‌غایت خوش بلایی من چه دانم
شبی بربود ناگه شمس تبریز
ز من یکتا دو تایی من چه دانم
