هفت پله سقوط برای والیبال ایران

والیبال ما داره تبدیل به تیمی معمولی میشه...خیلی وقته از بزرگان جهان حتی یک ست نگرفتیم..بهتره به فکر تشکیل تیمی جدید و با انگیزه و سرعتی باشیم..

تیم ملی والیبال نیاز به مربی باتجربه تر و محکم تری دارد البته بازی شون با امریکا واقعا مایه تاسف بود.

هیچ انگیزه ای در بازیهای والیبالیستها ندیدیم بخصوص بازی با امریکا که برای همه ما مهم بود

با این سرمربی روزهای بدتری هم در پیش است.

الان همه کارشناسا و مجری های ورزشی و و و و میگن اشکال نداره همین که تونستن برن خودش کلیه!!!!
همین که تونستن با قهرمان های جهان مسابقه بدن کلی اعتبار داره !!!!!!
اَی خِدا

بدترین خبرها در بدترین موقعیت ها به گوش انسان می رسد. دل مردم به این والیبال هم خوش بود که ....

وقتی کولاکو هیچ هنوز ترکیب ثابت تیم را نفهمیده و بچه های ما دهها پوئن را به دلیل ضعف مفرط در سرویس به حریفان می دهند نباید به مسابقات جهانی برویم

با سلام و احترام
متاسفانه همانطوری که پیش بینی کرده بودم و همه دوستان با تعجب و تمسخر به حرف بنده اهمیتی ندادند این اتفاق افتاد فعلا هم که فدراسیون آقای ضیایی گوش شنوایی برای شنیدن انتقادات اهالی والیبال ندارد. وقتی در این چند سال گذشته ما از ترس از دست دادن رتبه جهانی و تضمین حضور در لیگ جهانی پشتوانه سازی را به صورت صوری و نیم بند انجام بدهیم همین اتفاق خواهد افتاد. اما بایستی گفت که پشتوانه سازی این نیست که شما بازیکن بسازید اما تهور شرکت دادن آنها در مسابقات مهم و معتبر را نداشته باشید. متاسفانه مشکلات تیم ملی یکی دو تا نیست اما یکی یکی در حال بیرون زدن است. بستن تیم و دادن اختیار مدیریت تیم بدست یک پاسور که در سه دنده دفاع ارتفاع دفاع ما را ۲۰ سانتیمتر کاهش میدهد نتیجه اش نیز همین خواهد شد. بردهایی که هم در این مسابقات آوردیم جلوی تیمهای درجه ۲ یا سه دنیا بود کما اینکه آمریکا با تیم دومش هم ما را برد ما حتی نتوانستیم تیم درجه ۳ اروپا یعنی بلغارستان را در مرتبه دوم ببریم چرا که دستمان خوانده شده بود حتی پورتوریکو و کوبا هم در مرتبه دوم می‌توانستند ما را ببرند چرا که این روند تضعیف تیمی از درون خود تیم کلید زده میشود. سوالات من از اتاق فکر! یا مجموعه تصمیم گیرنده فدراسیون والیبال بسیار ساده اند اینکه دلیل نوسان وحشتناک بازیکنان در زدن سرویس چیست؟ چرا به بازیکنان خارجی چنان القا میشود که تا آخرین پوئن ولو در صورت احتمال باخت سرویسهای پر قدرت میزنند؟ این نشان دهنده این است که تیم تمرین کافی برای سرویس و استراتژیهای سرویس زدن ندارد. دلیل دریافت‌های بد در طول این چند دوره قهرمانی جهان و لیگ جهانی و حتی بازیهای بی ارزش آسیایی چه بود؟ دلیل عدم استفاده از فرهاد سال افزون یا پایور ذخیره بلند بالایی که بتواند کوتاهی دیوار دفاعی معروف را جبران کند چبست؟ آیا استفاده از آقای وادی آنهم فقط برای سرویس‌هایی که بسادگی قابل دریافت بود قابل قبول است؟ دلیل درگیری با بازیکنان حریف و ایجاد استرس در زمین توسط آقای معروف و عدم مدیریت آقای کولاکویچ چیست؟ متاسفانه علی رغم انتقادات بسیار هنوز دلیل عدم پرورش دو یا حداقل یک دفاع وسط بالای ۲۰۸ سانتی متر قد که سرعت دست قابل قبولی داشته باشد معلوم نیست ( اکثر تیمهای بزرگ دنیا دارند به این سمت میروند) استراتژیهای بازی تیم ملی اصلا قابل تشخیص نیست و در مقابل تمام تیمها چه قوی چه ضعیف بدون توجه به کیفیتهای تیم مقابل به یک شکل بازی میکنیم. دلیل عدم استفاده بیشتر از توخته کاظمی و تا حدودی شریفی و یا عدم استفاده از پوریا یلی چیست؟ ما دو گیمی که از کانادا گرفتیم را فقط مدیون تهور توخته هستیم والا در همان پوئن های ۱۶ یا ۱۷ در گیم چهارم مونده بودیم. آیا در بازی که با تیم آمریکا کردیم متوجه شدید علی رغم احترامی که آقای جان اسپاراو بهترین مربی حال حاضر والیبال دنیا برای تیم ما قابل بودند اما تیم دوم خود را جلوی ما بازی داد و ما خیلی بد به آن هم باختیم. متاسفانه نقاط ضعف تیم ملی و عملکرد فدراسیون بسیار زیاده اما برای بنده بعنوان یک مربی والیبال که بیشتر بدنبال تحلیل فنی بازی تیم ملی هستم تا تماشا و لذت و هیجان برد و باخت آن، هنوز مشخص نیست دلیل اصرار بیش از حد به شرکت تیم اصلی در مسابقات مختلف و فاقد ارزش در این چند سال اخیر چه بوده. مطمئنا اتخاذ چنین رویه اشتباهی، باعث تحلیل بازیکنان شاخص تیم ملی و تشویق آنها به بیشتر نمایشی بازی کردن برای بکارگیری توسط تیمهای خارجی شده است. متاسفانه اوج این اشتباه زمانی بود که تیم ملی اصلی را در بازیهای بی ارزش و فاقد کیفیت آسیایی و در مقابل تیم‌های بی هویتی چون قطر و مغولستان و ..... بازی دادند. آیا دقت کردید که تیم ژاپن چین و کره با تیم‌های دوم خود به جاکارتا رفته بودند یا نهایتا دو یا سه بازیکن اصلی را در خود داشتند؟ بنده به جد معتقدم آقای ایگور کولاکویچ اگر چه زحمت زیادی کشیدند اما بر اساس اعتقاد عمومی جامعه جهانی والیبال مربیان شرق اروپا مخصوصا صربستان و یوگسلاوی و لهستان حداکثر تمرین دهندگان خوبی هستند اما کوچینگ خوبی ندارند و بر همین اساس لهستان با مربی بلژیکی کار میکند یا دوره های متوالی با استفان انتیگای با دانش کوچینگ عالی کار میکنند آیا دیدید آقای انتیگا در بازی ما با کانادا هر بار با تغییر نقشه بازی را از دست ما در می‌آورد و در نهایت علی رغم داشتن تنها و تنها یک مهره شاخص بازی را از ما بردند. امیدوارم روزی برسد که ما بتوانیم از دانش و تجربه مربیان کلاس جهانی آمریکا امثال اسپاراو یا مک کاچن و یا فرانسه امثال ایلیه یا آنتیگا استفاده کنیم. یا حق

سلام. صوفیه کابوس نبود. این عادت ایرانی هاست وقتی یک بار یا در یک نیمه پیروز می شوند، تیم مقابل را دست کم می گیرند. این مشکل تنها والیبال نیست.

به سلامتی و دلی خوش