نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که نجات یافتگان حمله قلبی ممکن است یک مزیت غیر معمول نسبت به سایر افراد داشته باشند و آن کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون است.
به گزارش ایسنا، متخصصان دریافتند: در مقایسه با افرادی که هرگز دچار حمله قلبی نشده‌اند، احتمال ابتلا به پارکینسون در نجات یافتگان سکته قلبی تا ۲۰ سال آینده ۲۰ درصد کمتر است.
هرچند یافته های بدست آمده در این مطالعه تایید کننده اثر "محافظت کننده" واقعی سکته قلبی نیست و حتی اگر چنین باشد منطقی نیست که افراد، سلامت قلب خود را برای جلوگیری از ابتلا به بیماری پارکینسون به مخاطره بیاندازند.
علاوه بر این، به گفته متخصصان، کاهش این خطر بسیار ناچیز است.
"جیمز بک"، مدیر ارشد علمی بنیاد غیرانتفاعی پارکینسون که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این یک مطالعه اپیدمیولوژیک است و نمی تواند علت و معلولی را اثبات کند. دلایل مختلفی می تواند وجود داشته باشد که حمله قلبی با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون ارتباط پیدا کند.
یافته های این مطالعه که در مجله انجمن قلب آمریکا منتشر شد تایید کننده شواهدی است که نشان می دهد برخی از عوامل خطرزا در بروز بیماری قلبی از جمله استعمال سیگار و کلسترول بالا به طور متناقضی با کاهش خطر ابتلا به پارکینسون مرتبط هستند.
بر اساس گزارش بنیاد پارکینسون، نزدیک به یک میلیون نفر در ایالات متحده به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. پارکینسون یک بیماری مغزی است که به مرور زمان سلول‌های تولیدکننده دوپامین (ماده شیمیایی کمک کننده به تنظیم حرکت و واکنش‌های احساسی) را از بین می‌برد یا از کار می‌اندازد.
در این بررسی گروهی از متخصصان دانمارکی به مطالعه روی ۱۸۲ هزار نفر پرداختند که بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۶ برای اولین بار دچار حمله قلبی شدند. آنها این بیماران را با بیش از ۹۰۰ هزار نفر دیگر که از نظر سن و جنس همسان بودند اما سابقه حمله قلبی نداشتند، مقایسه کردند.
در طول این دوره ۲۱ ساله، ۰.۹ درصد از بازماندگان حمله قلبی به بیماری پارکینسون مبتلا شدند. در ۰.۱ درصد دیگر پارکینسونیسم ثانویه تشخیص داده شد که بر اثر آن علائم مشابه پارکینسون به دلایل دیگر مانند مصرف برخی داروها ایجاد می شود.
به گزارش هلث دی نیوز، متخصصان دانمارکی پس از بررسی عوامل دیگر از جمله شرایط جسمی دریافتند که احتمال ابتلا به پارکینسون در بازماندگان حمله قلبی ۲۰ درصد کمتر از گروه دیگر بود. همچنین خطر ابتلا به پارکینسونیسم ثانویه در بازماندگان ۲۸ درصد کمتر بود.
