هر وقت امثال علی کریمی و علی دایی لب باز کردند و یک کلمه از درد مردم گفتند، یک عده با تمام قوا بر سر اینها آوار شدند که: «خودتان در کاخ زندگی می‌کنید و حرف از مردم می‌زنید.»
اتفاقا درود بر شرف و غیرت‌شان که کاخ‌نشینی باعث نشده از درد هموطنان‌شان غافل باشند، نه مثل آن سیاستمداری که همین دیروز گفته: «وقتی از خانه آمدم بیرون دیدم همه مردم از طرح اقتصادی جدید راضی هستند.»
همه جای دنیا کسانی که استعداد خاصی در ورزش، هنر یا سایر حوزه‌های عامه‌پسند دارند، از سطح رفاهی بالاتری برخوردارند. همین ماه گذشته عروسی پسر دیوید بکام سه میلیون پوند خرج برداشت. چند سال پیش کریس رونالدو در شب ازدواج مدیربرنامه‌هایش، یک «جزیره» به خورخه مندس اهدا کرد؛ کسی هم در بلاد فرنگ یقه جر نداد که وا مصیبتا، اقشار آسیب‌پذیر پرتغال دارند له می‌شوند و کریس اینطوری خاصه‌خرجی می‌کند. اینها فوتبالیست‌اند، هنرمند و خواننده هستند و وضع‌شان آشکارا بهتر از مردم عادی است.
هر جای دنیا این را بگویید همه می‌فهمند، اما هیچ کجای دنیا نمی‌فهمند چطور فرزندان بعضی مسوولان که در ایران یقه را تا خرخره می‌بندند و حرف از ساده‌زیستی می‌زنند، در اروپا و آمریکا مشغول سخیف‌ترین عیاشی‌ها هستند و ابایی ندارند از این که با فخرفروشی، جگر مردم را بسوزانند.
در دفاع از تورم کمرشکن، نصف تولید محتوای یک عده در مورد خانه مجلل علی کریمی است، اما بالاخره معلوم نشد کسی توانست ویلای هزار و هشتصد متری وزیر کشور سابق در نیاوران را از او پس بگیرد یا نه؛ همان ویلایی که به اسم ملک دولتی رایگان در آن اطراق کرده بودند و لامپ و شیرش را هم با هزینه دولتی عوض می‌کردند!
آیا برای «خدمت» به مردم و افزایش قیمت بنزین، حتما باید ساکن چنین ویلاهایی باشی؟ دیگر بگذار بگذریم از شایعات خرید سیسمونی نوه در ترکیه توسط خاتواده فلان سیاستمدار مشهور یا جولان آن یکی مسوول قدیمی رو تردمیل در باشگاه‌های مختلط کانادا.
کل مساله فقط یک جمله است؛ این که حرف زدن امثال دایی و کریمی از «مردم» یک عده را اذیت می‌کند، وگرنه اگر مثل خیلی از سلبریتی‌های دیگر خاموش بودند، کسی یک کلمه ملامت‌شان نمی‌کرد و در پروژه‌های پرهزینه دولتی هم شریک می‌شدند. کاش کمی حیا کنید. این دنیا برای هیچ‌کس نمانده، چیزهای مهم‌تری هست که باید به بچه‌های‌مان یاد بدهیم. چیزهایی مثل یک سیر آزادگی، یک سر سوزن انصاف...
منبع:ورزش‌مدیا
حرف حساب جواب نداره