به گزارش تابناک به نقل از فرارو؛ فیلم «انتقام» اولین تجربۀ کارگردانی بی جی نوآک است که قبلا با بازی در سریال «The Office» شناخته شده است. نویسندگی و بازی در نقش اصلی این فیلم هم به عهدۀ خود اوست. نوآک در اینجا یک کمدی سیاه انتقامی به مخاطب ارائه کرده است، با شوخی‌ها و هجو‌هایی تند و تیز و مضمونی تقریبا معمایی.
شخصیت اصلی فیلم بن مانالویتز است؛ نویسنده‌ای باهوش و با استعداد که برای مجلۀ نیویورکر کار می‌کند و در ضمن تولیدکنندۀ پادکست هم هست. به بن خبر می‌رسد که «نامزدش» به اسم ابیلن در تگزاس از دنیا رفته است. خانوادۀ ابلین از بن می‌خواهند که برای مراسم خاکسپاری به تگزاس بیاید. این در حالی است که بن فقط یکی دو بار با ابلین ملاقات کرده بود و اصلا رابطۀ خیلی نزدیکی با او نداشت. با این حال بن به تگزاس سفر می‌کند.
در آنجا بن با برادر ابلین به اسم تی شاو آشنا می‌شود. تی شاو معتقد است مرگ ابلین بر خلاف آنچه که پلیس گفته به خاطر مصرف بیش از حد دارو نبوده بلکه خواهرش به قتل رسیده است. او مصمم است که دربارۀ دلیل و عامل این قتل تحقیق کند و انتقام قتل خواهرش را بگیرد. بن با خودش فکر می‌کند که این فرصت مناسبی برای ساختن یک پادکست جذاب و مهیج است؛ پادکستی که قدم به قدم ماجرای کشف راز یک قتل را روایت می‌کند. به همین خاطر او هم با برادر ابلین همراه می‌شود.
طنز جذاب و مفرح فیلم بیشتر به خاطر تفاوت‌های فرهنگی و موقعیت‌هایی است که بن به عنوان یک روزنامه‌نگار اهل نیویورک در کنار یک خانوادۀ تگزاسی با آن‌ها مواجه می‌شود. اینکه خانوادۀ ابلین بن را نامزد دخترشان می‌دانند هم به نوبۀ خودش موقعیت‌های بامزه‌ای ایجاد می‌کند، چون بن اصلا شناخت زیادی از ابلین نداشته و تازه دارد اطلاعاتی دربارۀ زندگی و شخصیت او پیدا می‌کند. یکی دیگر از جنبه‌های جذاب فیلم، کنایه‌ها و شوخی‌های گزندۀ آن در رابطه با جریان پادکست‌سازی و مضامین دیگری مثل تئوری‌های توطئه و تفاوت دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی بین ایالت‌های مختلف آمریکا است.
داستان فیلم روند بسیار گیرا و پیش‌بینی‌ناپذیری دارد؛ پیچیدگی‌ها و چرخش‌های آن مخاطب را تا لحظۀ آخر سر حال و مشتاق نگه می‌دارند و باعث می‌شوند دائما سعی کنیم حدس بزنیم که در ادامه چه اتفاقی خواهد افتاد. شخصیت‌پردازی‌های فیلم در مورد اعضای خانوادۀ ابلین کاملا فکرشده و جذاب است و هرکدام از آن‌ها (مادر، مادربزرگ و خواهر‌ها و برادرها) نقش درست و جا افتاده‌ای در پیش بردن داستان و ایجاد حال و هوای طنز دارند.
شاید همۀ شوخی‌های فیلم گیرا و درجه‌یک از کار درنیامده باشند و بعضی از سکانس‌ها هم بیش از حد طولانی شده باشند، اما به هر حال در مجموع «انتقام» فیلم سرگرم‌کننده و جالبی است که بازی‌های خوب، طعنه‌های ظریف و منظره‌های چشم‌نوازش بیننده را به راحتی با خودشان همراه می‌کنند.
