به گزارش تابناک، روزنامه جوان در مطلبی با عنوان «یک با هزار فرقی ندارد!» به قلم حسین فصیحی این گونه آورده است:
بسیاری از آسیب‌هایی که این روز‌ها کشور را در وضعیت بحران قرار داده‌است، ریشه در ترک‌فعل‌های صورت گرفته در چند دهه گذشته دارد که پاسخی نمی‌توان برای آن پیدا کرد، جز اینکه با حسرت و اندوه شاهد ناملایماتی باشیم که جامعه‌مان را با خود درگیر می‌کند. اینکه مردن مردم در جریان سوانح، بلایا یا اتفاق‌های ناگواری مثل مهاجرت از کشور آن‌قدر به امری رایج تبدیل شود که انگار نه انگار، اتفاق ناگوار همیشه در جریان است.
به نظر آسیب‌هایی که این روز‌ها جامعه را در وضعیت بحران قرار داده از مجرای همین سخن می‌گذرد. اینکه با بروز یک آسیب، جان‌ها و فرصت‌های بسیاری از دست می‌رود و انگار نه انگار که این جان‌ها و فرصت‌ها سرمایه‌های انسانی کشور هستند که این‌گونه در معرض آسیب و خطر قرار می‌گیرند. سال‌های زیادی است که فریاد بر سر مافیای خودرو بلند است که ارابه‌های مرگ‌آفرین شماست که با قیمت‌های نجومی راهی جاده‌های پرخطر می‌شوند و سالانه ۱۷ هزار نفر از مردم کشور را به کام نابودی می‌کشانند و حدود ۳۱۸ هزار نفر را مجروح و معلول می‌کنند. خسارتی که از جریان فوت یک شهروند در جریان سوانح رانندگی به کشور تحمیل می‌شود، ۸ میلیارد تومان است که مشخص نیست چرا پرداخت چنین هزینه‌هایی آسان است، اما توقف ارابه‌های مرگ دشوار!
بی توجهی به صیانت از جان شهروندان در حوزه‌های دیگرگاه اسفبارتر از آن چیزی است که در جریان سوانح رانندگی بروز پیدا می‌کند. آلودگی هوا، فارغ از خسارت‌های بسیاری که به زیربنای اقتصادی کشور وارد می‌کند، نفس‌های بسیاری را هم از شماره می‌اندازد. آنگونه که عباس شاهسونی، رئیس گروه سلامت و تغییر اقلیم وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اعلام کرده، سالانه بیش از ۲۰ هزار نفر از ساکنان ۲۷ استان کشور بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. این آمار اگر به استان‌های دیگر هم تسری پیدا کند، شمار قربانیانی که از مجرای تنفس هوای آلوده جانشان را از دست می‌دهند، افزایش پیدا می‌کند.
پرسش اساسی این است که چرا جامعه در چنین وضعیتی قرار گرفته که نسبت به امری چنین مهم توجهی نمی‌شود؟!
مرگ سالانه ۱۷ هزار نفر در سوانح رانندگی و فوت شدن ۲۰ هزار نفر سالانه به دلیل آلودگی هوا فقط دو نمونه از آسیب‌های بی‌پایانی است که جامعه را به خود درگیر کرده است. اگر فردا اعلام شود که شمار قربانیان سوانح رانندگی به ۱۷۰ هزار نفر و آمار قربانیان آلودگی هوا به ۲۰۰ هزار نفر رسیده، انگار نه انگار که در فراوانی این آمار، تغییری ایجاد شده است. انگار نه انگار که شهر‌ها مملو از خودرو، رودخانه‌ها خالی از آب، جنگل‌ها عاری از درخت و آسمان پوشیده در آلودگی است. انگار یک با هزار فرقی ندارد و اگر کسی برای این‌ها پاسخی دارد، خوش به حالش.
باز خوبه مدیریت کل دنیارو دست ما ندادن. 