الکافی ج۵ص۹۰
ابن سنان گوید : از امام ابوالحسن صلوات اللَّه علیه در مورد #اجیر_شدن (کارگری) سؤال کردم؛ امام فرمودند : صالح و خوب است و اشکالی ندارد در صورتی که به اندازه #طاقت و توانش خیرخواهی کند.
حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه السلام خود را اجیر نمود و شرط کرد و گفت : که اگر خواستم 8 سال و اگر خواستم 10 سال (اجیری کنم) و اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ (در سوره قصص آیه 27)در این مورد نازل کرد : «... به شرط اینکه هشت سال برای من کارگری کنی و اگر ده سال تکمیل کردی به اختیار خودت باشد»!
2عنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ الرَّجُلُ یَتَّجِرُ فَإِنْ هُوَ آجَرَ نَفْسَهُ أُعْطِیَ مَا یُصِیبُ فِی تِجَارَتِهِ فَقَالَ لَا یُؤَاجِرْ نَفْسَهُ وَ لَکِنْ یَسْتَرْزِقُ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ وَ یَتَّجِرُ فَإِنَّهُ إِذَا آجَرَ نَفْسَهُ فَقَدْ حَظَرَ عَلَی نَفْسِهِ الرِّزْقَ.
الکافی ج۵ص۹۰
عمار ساباطی گوید : به امام صادق صلوات اللَّه علیه گفتم : شخصی تجارت می کند ولی اگر خودش را اجیر نماید و کارگری نماید، آنچه در تجارت به دست می آورد به او داده می شود. امام فرمود : خودش را اجیر نکند و از اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ طلب رزق نماید و تجارت نماید، زیرا اگر خود را اجیر نماید، قطعا رزق را بر خود محظور و ممنوع نموده است!
عنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: مَنْ آجَرَ نَفْسَهُ فَقَدْ حَظَرَ عَلَیْهَا الرِّزْقَ وَ کَیْفَ لَا یَحْظُرُ عَلَیْهَا الرِّزْقَ وَ مَا أَصَابَهُ فَهُوَ لِرَبٍّ آجَرَهُ.
الفقیه ج۳ص۱۷۴
امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمود : کسی که خود را اجیر کند، رزق را بر خود منع نموده و از خود بازداشته شده است و چگونه رزق را از خود منع نکرده باشد در حالیکه آنچه به دست می آورد برای صاحبش می باشد که او را اجیر کرده است!
با توجه به روایات فوق و غیره، اجیر شدن و کارگری یکی از وجوه حلال طلب رزق و روزی می باشد که اجیر موظف است به اندازه طاقت و توانایی خود برای صاحب کار خود خیرخواهی نموده و به اندازه توانایی خود برای او کار انجام دهد.
اما در روایات توصیه شده است که شخص به جای کارگری مشغول تجارت شود، هر چند در تجارت به اندازه همان کارگری به دست آورد.
علت این امر آن است که کارگر آنچه به دست آورد برای صاحبکار او می باشد.
کسانی که شغل کارگری و اجیری را برای خود انتخاب نموده اند باید دقت داشته باشند که هر نوع کوتاهی و وقت کُشی که صاحب کار ناراضی باشد، موجب مشکل دار شدن بخشی از درآمد آنها می شود و لذا باید ضمن انجام کار به اندازه طاقت و خیرخواهی، سعی کنند از صاحبکار خود استحلال نمایند.
اینطور که در توضیح فارسی آخر صفحه آمده، بیشتر نسبت به کارگری و کارگری آزاد در سطح جامعه معنی شده، ذر صورتی که کارمندان دولت از بالا به پایین هم در ردیف همین احادیث قرار می گیرند و همان مسئولیت ها و با تمام قوا کار کردن هم برای آنها لحاظ است، نه آنها که فقط کارگری و یا برای دیگران کار بدنی انجام میدهند!!! 