جزئیات قانون جدید «افزایش سن بازنشستگی»

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، براساس آمار‌های جمعیتی ارائه‌شده از سوی جمعیت‌شناسان، ایران در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) حدود ۱۰ درصد جمعیت بالای ۶۰ سال سن داشته است که در ۳۵ سال آینده یعنی سال ۲۰۵۰ (۱۴۲۹) درصد سالخوردگی جمعیت ایران به ۳۳ درصد افزایش خواهد یافت.

این آمارها، اما در حالی مطرح می‌شود که به دلیل کاهش منابع ورودی و افزایش تعهدات جهت پرداخت مستمری‌ها، صندوق‌های بازنشستگی با چالش‌های عمده‌ای رو‌به‌رو می‌شوند که همین موضوع هم اثر قابل توجهی بر نحوه تضمین رفاه سالمندان در آینده دارد. در این میان اما، افزایش سن بازنشستگی به عنوان یکی از راهکار‌های برخی کشور‌ها برای کاهش هزینه‌های مالی عنوان شده است. به‌گونه‌ای که مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی اعلام کرد که در یک دوره ۲۰ ساله از سال ۱۹۹۵ تا پایان دسامبر ۲۰۱۵، ۵۰ کشور از جمله آلمان، اسپانیا، کره جنوبی، فرانسه، یونان و... به منظور کاهش هزینه‌های مالی، سن بازنشستگی را افزایش داده‌اند و اکثر کشور‌های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در میانه قرن حاضر دارای حداقل سن بازنشستگی ۶۷ سال خواهند بود. تعدادی از کشور‌ها نیز با ایجاد پیوند مستقیم بین افزایش سن بازنشستگی با روند تکاملی امید به زندگی، از این سن نیز فراتر خواهند رفت.

چند سالی است که در ایران نیز کارشناسان حوزه رفاه و تامین اجتماعی یکی از مهم‌ترین اصلاحاتی که می‌تواند منجر به کاهش بحران صندوق‌های بازنشستگی شود را افزایش سن بازنشستگی متناسب با سن امید به زندگی مطرح کرده‌اند که درنهایت، در جریان تدوین و تصویب قانون برنامه هفتم توسعه، قانونگذاران ماده ۲۹ این قانون را به گونه‌ای تدوین کردند که به منظور کاهش ناترازی صندوق‌های بازنشستگی و تقویت توان صندوق­‌ها در انجام تکالیف محول شده از ابتدای سال اول اجرای برنامه، سنوات بیمه‌پردازی افزایش یابد که بعد از گذشت حدود ۸ ماه از زمان ابلاغ قانون برنامه هفتم، روز گذشته آیین‌نامه اجرایی افزایش سن بازنشستگی از سوی معاون اول رئیس‌جمهور به سازمان اداری و استخدامی کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای اجرا ابلاغ شد.

براساس این قانون، بیمه‌پردازانی که بیش از ۲۸ سال تمام سابقه بیمه­‌پردازی دارند به سنوات الزامی بیمه­‌پردازی آنان برای بازنشستگی اضافه نمی­‌شود. بیمه‌پردازانی که از ۲۵ تا ۲۸ سال تمام سابقه بیمه­‌پردازی دارند به سنوات الزامی بیمه­‌پردازی آنان برای بازنشستگی به­ ازای هر سال تا زمان بازنشستگی ۲ ماه اضافه می‌شود.

بیمه‌پردازانی که از ۲۰ تا ۲۵ سال تمام سابقه بیمه‌­پردازی دارند به سنوات الزامی بیمه‌­پردازی آنان برای بازنشستگی به ­ازای هر سال تا زمان بازنشستگی ۳ ­ماه اضافه می‌شود.

بیمه‌پردازانی که از ۱۵ تا ۲۰ سال تمام سابقه بیمه­‌پردازی دارند به سنوات الزامی بیمه­‌پردازی آنان برای بازنشستگی به­‌ازای هر سال تا زمان بازنشستگی ۴ ماه اضافه می‌شود.

بیمه‌پردازانی که مطابق قوانین کمتر از ۱۵ سال تمام سابقه بیمه‌­پردازی دارند به سنوات الزامی بیمه‌­پردازی آنان برای بازنشستگی پنج سال اضافه می­‌شود.

البته مطابق تبصره یک این قانون، اجرای تمام یا بخشی از احکام فوق‌­الذکر مشروط بر آن است که سن بیمه­‌پرداز­ در زمان بازنشستگی برای مردان از ۶۲ سال و برای زنان از ۵۵ سال بیشتر نباشد. در هر حال حداکثر سنوات الزامی بیمه‌­پردازی برای بازنشستگی برای مردان ۳۵ سال و برای زنان ۳۰ سال خواهد بود.

همچنین طبق تبصره ۲، اصلاحات فوق در قوانین مربوط به صندوق‌­های بازنشستگی به استثنای صندوق­هایی که حداقل سنوات الزامی بیمه‌­پردازی برای بازنشستگی بیمه‌­شدگان آنها از ارقام مذکور در تبصره ۱ بیشتر است به صورت دائمی خواهد بود. همچنین طبق تبصره ۳ ایثارگران، معلولان و شاغلان در مشاغل سخت و زیان­‌آور مشمول قوانین خاص خود هستند.

مطابق تبصره چهار قانون مذکور نیز، اشخاص موضوع این حکم با رضایت خود و موافقت دستگاه‌های ذی­ربط می‌توانند علاوه بر زمان‌های مذکور در اجزای (۲) تا (۵) این بند تا سقف سن مقرر در قوانین مربوط حسب مورد به خدمت ادامه دهند. چنانچه دستگاه‌ها به خدمات برخی از کارکنان نیاز نداشته باشند حسب مورد می‌توانند بدون لحاظ زمان‌های مذکور در اجزای ۲ تا ۵ با پیشنهاد بالاترین مقام دستگاه و موافقت معاون اول رئیس­‌جمهور براساس قوانین مربوط نسبت به صدور احکام بازنشستگی آنان اقدام کنند.

همچنین طبق تبصره ۶، افرادی که بنا به تقاضای خود مایل به بازنشستگی بدون رعایت موعد فوق‌­الذکر باشند، بازنشستگی آنها مطابق قوانین مربوط و بدون رعایت اجزای ۲ تا ۵ بلامانع است و حقوق بازنشستگی آنان متناسب با سنوات مندرج در اجزای مذکور (به نسبت سنوات بیمه‌­پردازی آنها به سنوات الزامی بیمه­‌پردازی برای بازنشستگی آنها) برقرار می‌شود.