پس از پایان دیدارهای تیم ملی فوتبال کشورمان در رقابت‌های جام جهانی 2014 برزیل، اکنون بحث ماندن یا رفتن کارلوس کی‌روش یکی از مهمترین مسائل تیم ملی محسوب می‌شود. بسیاری از اهالی فوتبال و مردم اکنون خواهان تمدید قرارداد فدارسیون فوتبال با کی‌روش هستند.
به گزارش تسنیم، از همین رو برخی از خبرنگاران با امضای بیانیه‌ای از فدراسیون فوتبال درخواست کرده‌اند سرمربی پرتغالی تیم ملی به کار خود در این تیم ادامه دهد. این بیانیه را در زیر می‌خوانید:
آمارهای عمدتاً مثبت اوپتا، هیجان فراوان مردمی که از دمای یک تابستان کم سابقه بیشتر است و البته رونمایی از یکی از منطقی‌ترین ایران‌های تاریخ، نتیجه وجود توأمان شور و شعور روی نیمکت تیم ملی کشورمان بود. وقتی برای اولین بار در تاریخ حضورمان در جام جهانی، یک بازی را بدون گل خورده پشت سرگذاشتیم، رد تدابیر سرمربی سابق تیم ملی روی آرم یوزپلنگ نمایان بود.
وقتی حریفی باسابقه دو قهرمانی درجام جهانی، حتی با رقم زدن دومین آمار برتر تملک توپ در جام‌های جهانی 48 سال اخیر هم موفق به کسب یک برتری همه جانبه نشد، امضای تاکتیکی کی‌روش پررنگ بود. تا همین‌جا می‌توان به شعور یکی از بزرگ‌ترین مربیان دنیا پی برد اما شور او وقتی عینیت می‌یابد که اندکی به بازی‌های روحی و روانی این مربی بزرگ با رقبا و هنرش در خوب حرف زدن توجه کنیم.
قبل از جام با تمثیلی ما را آهویی دانست که برای تبدیل نشدن به طعمه شیرها باید با نهایت توان بدود. قبل از اولین بازی، با این جمله هوشیارانه سطح بالای توقعات مردم همیشه متوقع ما را پایین آورد: «طوری بازی خواهیم کرد که بازیکنان فعلی، سال‌ها بعد برای نوه‌هایشان از ماجراجویی‌های خود در این جام تعریف کنند.» وقتی ملتی به خاطر بازی خوب ایران مقابل آرژانتین به خیابان‌ها ریختند، او جاه‌طلب‌تر از این حرف‌ها بود که به یک باخت خفیف راضی شود. داور را نشانه رفت تا قبل از بازی آخر، جریان‌های احساسی به نفع ما راه بیندازد. حتی اگر به سقف ایده‌آل‌گرایی رسیده باشیم هم بهتر از این کی‌روش برای تیم ملی سراغ نداریم.
نوع بازی و نتیجه ما مقابل بوسنی ثابت کرد مغز تیم‌مان برای حمله کردن تنظیم نشده اما اگر آینده خوب را مدنظر داریم، نه باید به نمایش خوب یک نیمه‌ای مقابل آرژانتین دلخوش کنیم و نه به تحلیل‌های سطحی و عصبی ناشی از انتظارات بیش از حد پس از باخت به بوسنی گوش فرا دهیم. شاید ادویه‌های این دستپخت گاهی کم و گاهی زیاد بود اما در نهایت سرآشپز ما آش خوبی برای جهان فوتبال پخت.
حالا که ازچشیدن دست پخت او لذت بردیم، برماندنش اصرار می‌کنیم. قله‌نشینی در آسیا - آنچه ازسال 1976 حسرتش را می‌خوریم- مهمترین نویدی است که از ایران کی‌روش می‌شنویم. اگر او نباشد، قطعاً به یک مربی سطح بالاتر از این تئوریسین نیاز داریم، نه شخصی با داشته‌های فنی اندک. او باید بماند تا حسرت غول خفته آسیا از این بیشتر نشود.
