گویی عادت کرده‌ایم هر ایده ناب و خوبی هم به مرحله اجرا می‌رسد، پس از مدتی دچار حاشیه کرده و خرابش کنیم، وگرنه کیست که تعریف تکریم را نداند یا از سختی های مراجعه سالمندان به کافی نت و ... برای دریافت یک امتیاز آگاه نباشد؟
به گزارش «تابناک»، طرح تکریم از سالمندان که با واگذاری کارت ویژه استفاده از خدمات شهری توسط شهرداری تهران، چند سالی است به اجرا درآمده و پس از دریافت تأیید و تمجیدهای فراوان، به چند کلانشهر دیگر کشورمان سرایت کرده، مدتی است با حاشیه‌هایی روبه رو شده و ناراحتی‌هایی به همراه آورده است.
بر پایه این طرح که به نوعی سعی در یادآوری پیشینه احترام به کهنسالان در کشورمان داشت، کارت‌هایی برای سالمندان بالای ۶۵ سال در کشور صادر می‌شد تا استفاده از حمل و نقل عمومی، از کتابخانه‌ها و برخی دیگر از خدمات شهری برای این گنجینه‌های جامعه رایگان شده و فرصت برای حضور سالمندان در شهر، فراهم آید؛ اما در ادامه مشکلاتی پیش آمد که همه چیز را تحت الشعاع خود قرار داد.
درست در روزگاری که بسیاری از کار به غایت زیبای مسئولان شهرداری تقدیر می‌کردند و آن را نشانه‌ای برای یادآوری وظایف قانونی بسیاری نهادهای دیگر در قبال سالمندان جامعه می‌دانستند، برخی تلاش کردند تا این خدمت را توسعه داده و در کنار خدمت رسانی به این قشر کمتر دیده شده، برای خود اسم و رسمی رقم بزنند و همین موضوع نخستین مشکلات را پدید آورد.
بنابراین، سخن از رایگان کردن بهره برداری از اماکن ورزشی و چند خدمت رایگان دیگر به میان آمد تا لازمه ادامه کار، تغییر نوع کارت‌ها به کارت های هوشمند با امکان استفاده چند منظوره شود و همین تصمیم کافی بود تا مشکلات یکی پس از دیگری از راه برسند.
از یک سو به افراد واجد شرایط برای دریافت کارت منزلت اعلام شد که باید برای تعویض کارت خود از دستورالعمل جدیدی پیروی کنند و از سوی دیگر، میزان استفاده این قشر از خدمات رایگان محدود به سقفی شد که نمی‌توان از آن فرا‌تر رفت.
بدین ترتیب، نخست شیوه تعویض کارت‌های منزلت از مراجعه به باجه‌های خدمات عمومی شهرداری در مترو و پیرامون ایستگاه‌ها و پایانه‌های حمل و نقل شهری به نام نویسی اینترنتی تغییر کرد و بعد کارت‌های منزلت، اعتبارهای محدود (کمتر از ۲۰۰ هزار تومان در سال) یافت که قابلیت برداشت یا تمدید اعتبار ندارد و هر سال یک بار اعتبار سالانه به آن واریز می‌شود.
همین تصمیمات موجب شد که از یک سو روند دریافت و تمدید این کارت‌ها با دشواری‌هایی مانند لزوم نام نویسی اینترنتی مواجه شده و سالمندان بسیاری را به مشکلات جدید روبه رو کند و از سوی دیگر، عملا سقف در نظر گرفته شده اصل رایگان بودن خدمات شهری برای شالمندان را زیر سؤال ببرد!
البته در این میان،گاه توقف خدمت رسانی به افراد دارای کارت منزلت هم چنین شائبه‌هایی را پدید آورده بود که ایده کارت منزلت، ایده‌ای زمان دار و برای بهره برداری‌های خاص است؛ شائبه‌ای که برخی بالا بودن سن در نظر گرفته شده برای دریافت این کارت را با توجه به کوتاه شدن عمر ایرانیان، مهر تأییدی بر آن می‌دانسته و می‌دانند.
جدای این موارد، برخی گیر کردن طرح تکریم منزلت سالمندان در ارائه رایگان برخی خدمات و سکوت مسئولان در قبال الزامات دیگر تکریم از این افراد، مثلا مجهز کردن همه ایستگاه‌های مترو به پله برقی و آسانسور، تعبیه صندلی ویژه این افراد در ناوگان حمل و نقل شهری، مناسب سازی معابر برای رفت و آمد این افراد و... را دستمایه شعاری خواندن صدور کارت منزلت می‌خوانند.
این در حالی است که اگر همه این انتقادات مطرح را هم مدنظر قرار دهیم، باز نمی‌توان توجه شهرداری‌ها به زحمتکشان دیروز جامعه را قابل تقدیر ندانست و از اینکه ایشان در برهوت خدمت رسانی به سالمندان، گامی ولو کوچک برداشته‌اند، سپاسگزاری نکرد؛ اما آیا نمی‌شود به جای گسترش این کار مثبت ـ که در نهایت نارضایتی برخی سالمندان را به همراه داشته ـ به سراغ نوآوری‌های دیگر رفت تا یکی از معدود ایده‌های خوب اجرا شده درباره تکریم سالمندان لطمه نبیند؟!
مادرم همیشه میگفت کارت مذلت ! روحش شاد........... 