ساز و کار پذیرش دانشجو در آمریکا

کشور آمریکا با داشتن بیش از 310 میلیون نفر جمعیت، مراکز آموزش عالی بسیاری را در خود جای داده است و سازوکار خاصی برای پذیرش دانشجویان در دانشگاه‌ها دارد.

به گزارش ایسنا، پروسه پذیرش دانشجو در آمریکا از دوران راهنمایی و قبل از دبیرستان آغاز می‌شود. به این ترتیب که نمرات دانش آموزان از دوران راهنمایی ثبت می‌شود و در پذیرش دانشجویان موثر است.

در آمریکا دانشگاه‌ها برای پذیرش دانشجویان استقلال کامل دارند و هر مرکز مجموعه قوانین اختصاصی برای پذیرش دانشجویان دارد.

این قوانین براساس رشته‌های هر دانشگاه، برنامه‌های تحقیقاتی و صنعتی دانشگاهها متغیر هستند.

علاوه بر دانشگاه‌های معمول که دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری را ارائه می‌دهند کالج‌های دوساله‌ نیز در این کشور فعالیت می‌کنند که دانش‌آموزان با داشتن مدرک دیپلم می‌توانند در آنها تحصیل کرده و مدرک فنی معادل با مدرک کاردانی دریافت کنند.

داوطلبان می‌توانند به هر تعداد دانشگاه‌ که مایل باشند درخواست تحصیلی ارسال کنند و محدودیتی در این زمینه وجود ندارد. دانشگاه‌ها درخواست‌ها را بررسی می‌کنند و بر اساس نمرات مختلف داوطلبان آنها را پذیرش می‌کنند.

نمرات داوطلبان برای پذیرش در دانشگاه‌ها به سه دسته تقسیم می‌شود. معدل کل، نمره آزمون اس ای تی و نمره آزمون ای سی تی.

هر دانشگاه با توجه به اساسنامه خود این نمرات را با ضرایب مختلف اعمال و اقدام به پذیرش دانشجو می‌کند.

در ادامه به بررسی ساختار این نمرات می‌پردازیم.

1- نمره معدل کل یا GPA

در آمریکا برای نشان دادن نمره یک دانش‌آموز یا دانشجو از حروف استفاده می‌شود( F و A ، B ، C ، D که A بهترین نمره و F نشانه مردودی است).

معدل تحصیلی در آمریکا(Grade Point Average یا GPA )شیوه‌ای برای ارزش‌یابی تحصیلی در مدارس و دانشگاه‌های ایالات متحده است. می‌توان GPA را معادل انگلیسی معدل دانست با این تفاوت که دامنه GPA میان نمره صفر تا 4 است.

محاسبه GPA در دانشگاهها به این صورت است که در پایان ترم تحصیلی نمره‌ای که در هر کلاس به دست آمده را در مقیاس حروف قرار می‌دهند و سپس حروف را در مقیاس ۰ تا ۴ قرار می‌دهند. سپس تعداد واحد هر درس در نمره به دست آمده(بین ۰ تا ۴ ) ضرب می‌شود. اعداد به دست آمده از این طریق با هم جمع می‌شوند و بر تعداد کل واحدها تقسیم می‌شوند که عدد حاصل GPA است.

2- نمره آزمون SAT

اس‌ای‌تی یکی از دو امتحان استاندارد برای ورود به دانشگاه در آمریکا است که توسط شرکت "کالج‌بورد" که شرکتی غیردولتی است مدیریت می‌شود. کالج‌بورد برای اولین بار در سال ۱۹۰۱۱ شروع به کار کرد.

کالج‌بورد اظهار می‌کند که اس ای تی تفکر انتقادانه دانش آموزان و میزان تجزیه و تحلیل مفاهیم یادگرفته شده توسط دانش آموزان را که برای پیشرفت آنها در دانشگاهها لازم است می‌سنجد. همچنین اظهار می‌کند که جمع نمره اس ای تی با نمره معدل افراد، شاخص بسیار بهتری نسبت به در نظر گرفتن نمره معدل دانش‌آموزان برای اجازه ورود به دانشگاه‌ها است. اس ای تی در جنوب آمریکا استفاده می‌شود.

این امتحان شامل سه قسمت ریاضی، درک‌مطلب و انشا است که هر کدام نمره‌ای بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ دارند. در آخر نمره سه امتحان را با هم جمع می‌کنند.

ریاضی: امتحان ریاضی در اس ای تی به سه بخش تقسیم می‌شود که دو بخش آن ۲۵ دقیقه زمان دارد و بخش دیگر ۲۰ دقیقه.
امتحان شامل سوالات تستی و تشریحی است که تعداد سوالات تستی بیشتر از تشریحی است.

درک مطلب: این بخش از امتحان به سه قسمت تقسیم شده که دو بخش ۲۵ دقیقه ای و یک بخش ۲۰ دقیقه‌ است.
این قسمت بیشتر دایره لغت دانش آموزان را می‌سنجد.

انشا: در این بخش دانش آموز بر اساس موضوع گفته شده یک انشاء می‌نویسد.

3- نمره آزمون ACT

ای سی تی یکی از دو امتحان استاندارد برای ورود به دانشگاه در آمریکا است.  ای سی تی، اولین بار در پاییز سال ۱۹۵۹ برای رقابت با اس ای تی توسط اورت فرانکلین لیندکوییست شروع به کار کرد. دانش ‌آموزان بسته به انتخاب خود و توانایی‌های شان می‌توانند هر کدام از دو امتحان را برای ورود به دانشگاه انتخاب کنند. در فوریه ۲۰۰۵ امتحان نوشتن به صورت اختیاری به امتحان اضافه شد که تغییرات کوچکی را در امتحان ایجاد کرد. تمام دانشگاه‌های چهار ساله آمریکا فقط نمره امتحان را به عنوان شرط ورود به دانشگاه اعلام کردند ولی تعدادی از مراکز آموزشی به علاوه نمره امتحان ای سی تی معدل دانش آموز و رتبه دانش آموز در کلاس و فعالیت‌های دانش آموز خارج از مدرسه را به شرط‌های ورود به دانشگاه‌های خودشان اضافه کردند.

ای سی تی بیشتر در قسمت‌های میانی و شمالی آمریکا استفاده می‌شود.

قسمت اجباری امتحان به چهار قسمت زبان انگلیسی، ریاضی، درک مطلب و علوم به صورت چهار گزینه‌ای تقسیم شده‌ است.

زبان انگلیسی: اولین قسمت امتحان است که ۴۵ دقیقه زمان دارد که شامل ۷۵ سؤال است.

ریاضی: دومین قسمت امتحان است که ۶۰ دقیقه زمان دارد که شامل ۶۰ سؤال است.

درک مطلب: سومین قسمت امتحان است که ۳۵ دقیقه زمان دارد و شامل ۴۰ سؤال است.

علوم: چهارمین بخش امتحان است که ۳۵ دقیقه زمان دارد و شامل ۴۰ سؤال است.

انشا: آخرین بخش امتحان و قسمت اختیاری امتحان است که ۳۰ دقیقه زمان دارد و بعضی از دانشگاه‌ها این امتحان را هم جزو شرط‌های ورود به دانشگاه اعلام کرده‌اند.

نکته جالب توجه در رابطه با این آزمون‌ها محدود بودن تنوع دروس و تعداد آنهاست. این موضوع در حالی است که در کشور ما هر سال یک آزمون سراسری برای ورود به دانشگاهها برگزار می‌شود و در رشته‌های نظری داوطلبان باید به سوالات تستی حداقل هفت درس مختلف که هر کدام به چندین کتاب تقسیم می‌شوند طی چهار ساعت پاسخ دهند. امری که بسیاری معتقدند به خاطر فشار بالا و استرس زیاد سبب می‌شود بسیاری از داوطلبان نتوانند توانایی‌های خود را بروز دهند.