با توجه به اینکه دین مبین اسلام همواره مسلمانان را از اسراف بر حذر داشته است، اما بارها شاهد اخباری پیرامون دورریز محصولات غذایی بوده ایم. طبق آمار سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی (فائو) سالیانه 35 میلیون تن غذا در ایران دور ریخته می شود که این میزان می تواند غذای ماهانه 18 میلیون نفر را تامین کند! دور ریز غذا در ایران علاوه بر اینکه تهدیدی برای امنیت غذایی است، پیامدهای منفی دیگری را نیز با خود به همراه دارد که باید از سوی مسئولین جدی گرفته شود.
به گزارش
تابناک اقتصادی، در بهمن ماه سال گذشته بود که تصاویری از دور ریختن پرتقال های مازندران توسط کشاورزان به نشانه اعتراض به دولت منتشر شد. در ماه های اخیر نیز عکس هایی از جاده های شهر ارومیه منتشر شد که نشان می داد بسیاری از سیب های تولیدی توسط کشاورزان ارومیه در کنار حاشیه این جاده ها رها شده است. برخی معتقد بودند که این موضوع به اعتراض کشاورزان باز می گردد اما مسئولین در این زمینه نظر دیگری را داشتند. به هر صورت این دو تصویر در کنار دورریزهای غذا توسط افراد و یا دورریزهای غذا در مراسمات و مکان هایی چون رستوران ها و مساجد خود به نوعی آمارهای سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی (فائو) در مورد ایران را تایید می کند.
طبق آخرین آمار مربوط به سازمان جهانی خواروبار و کشاورزی (فائو) سالانه در جهان حدود ۱.۳ میلیارد تن غذا دور ریخته می شود که سهم ایران از این دورریز غذا حدود ۳۵ میلیون تن معادل ۲.۷ درصد از کل غذای دورریز جهان می باشد و این در حالی است که در اتحادیه اروپا با ٢٧ کشور عضو، تنها ٩٠ میلیون تن موادغذایی راهی زباله ها می‌شود. این میزان دورریز غذا در ایران معادل یک میلیون و 500 هزار تریلی و غذای 10 کشور اروپایی است و همین موضوع باعث شده است تا کشورمان در جهان در رتبه سوم بدین لحاظ قرار گیرد. گفته می شود حجم غذای دورریز در ایران می تواند ماهانه غذای 18 میلیون نفر را تامین کند.
دورریز غذا آن هم با این حجم عظیم علاوه بر اینکه اسراف محسوب می شود و در دین مبین اسلام کاری زشت و ناپسند است باعث می شود تا امنیت غذایی مورد تهدید واقع شود و حتی به نوعی تهدیدی برای منابع آب نیز باشد، چرا که برای تولید این غذاهای دورریز اولاً آب مصرف شده است و ثانیاً شیرآب های تولید شده از این حجم دورریز غذایی می تواند تهدیدی برای آلوده کردن آب های زیرزمینی باشد.
اما برای کاهش میزان دورریز غذا چه می توان کرد؟
بخشی از دورریز غذا مربوط به چشم و همچشمی، ملاحظات عرفی نادرست و عدم مصرف صحیح مردم می باشد که این بخش باید با ورود رسانه ها و فرهنگ سازی و دادن آموزش های لازم در همین راستا حل شود. بخش دیگری که بخش عمده دورریز غذا در ایران را شامل می شود مربوط به مراحل قبلی رسیدن محصولات به کارخانه ها یا مردم و در مرحله تولید و نگهداری است. تولید محصولات کشاورزی با کیفیت کم و حفظ نشدن کیفیت محصولات انبار شده بزرگترین سهم دورریز مواد غذایی را در کشور ما دارد. بعد از این موضوع، بخش دیگری از مواد غذایی با رسیدن به صنایع از چرخه مصرف درست خارج می شوند. دلیل آن نیز قدیمی بودن تجهیزات و نبود دستگاه های مناسب و همچنین نبود مدیریت بازار در کارخانه های کشور است. در بخش تجهیزات و نوسازی دستگاه های کارخانه ها که باید وزارت صنعت، معدن و تجارت جهت رفع این مشکل ورود پیدا کند اما در بخش مدیریت بازار، خود کارخانه ها باید بخش های تحقیق و توسعه را راه اندازی نمایند تا این بخش بتواند با بررسی بازار و نیازهای آن، در کاهش دورریز موادغذایی سهیم باشد.
به هر صورت از آنجا که با توجه به تحقیقات صورت گرفته توسط مرکز پژوهش های مجلس دورریز غذا در ایران تقریباً برابر است با میزان واردات محصولات غذایی به کشور و از آنجا که در بند 7 سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی به موضوع تامین امنیت غذایی اشاره شده، بهتر است دولت و مجلس هر چه سریعتر به موضوع دورریز غذا در کشور ورود پیدا کنند و با ارائه قوانین یا راهکارهایی این موضوع را به حداقل ممکن برسانند.
