احتمالا آمار پیک‌های کرونایی از دست شما هم در رفته است. معلوم نشد چه زمانی پیک چهارم تمام و چه شد که وارد پیک پنجم شدیم؛ اما هرچه هست، این روزها حداقل در ایران ۶۰۰ تن بر اثر ابتلا به کرونا می‌میرند. تازه این آمار رسمی مرگ و میرهایی است که اعلام می‌شود و هرازچندی از لابلای حرف‌های مسئولان می‌شنویم که این اعداد برای واقعی شدن نیازمند اعمال ضرایبی هستند تا به عددی واقعی‌تر برسیم.
هر بار هم که این بیماری عنان پاره می‌کند، دستورالعمل‌هایی در ایرانتصویب و اجرا می‌شود؛ اما حداقل طبق آمار این دستورالعمل‌ها تاکنون نتوانستند منجر به مهار بیماری شوند؛ برای مثال یکی از دیرپاترین قوانین مصوب در راه مهار این بیماری تصویب قانون منع تردد شبانه است که نزدیک به یک سال است در حال اجراست. اما هیچ آماری در دست نیست که آیا این قانون منجر به قطع زنجیره گسترش بیماری شده یا نه؟! هر از گاهی هم تعطیلی‌هایی تصویب می‌شود که به دلیل تمهیدات کمی که به عنوان ضمانت اجرایش اندیشیده شده چندان موثر نیست؛ مثل تعطیلی یک هفته‌ای ماه گذشته که پیش از آن آمار مرگ و میر روی عدد ۵۰۰ بود و بعد از آن از مرز ۶۰۰ مورد هم گذشت.
سیاست‌های ستاد ملی کرونا در هجده ماه اخیر را چگونه بررسی می‌کنید؟
موثرترین اقدامات این ستاد در مبارزه با گسترش این بیماری چه بوده؟
چه اقدامات دیگری باید انجام می شد تا شرایط بهتر تحت کنترل قرار می‌گرفت؟
اگر شما تصمیم گیر بودید، چه محدودیتی اعمال می کردید؟
فقط قرنطینه. ما در ایران حتی یک بار هم قرنطینه واقعی غیر از روز ۱۳ فروردین سال ۹۹ نداشته‌ایم. هر کشوری از این روش رفت موفق بود و کرونا را کنترل کرد. 
تعطیلی 
