در زیر آسمان نیلگون ، عاشقانه ترین پیشه ، معلمی است که شغل مصلحان بوده است. مصلحانی که گاه لباس رسولان و یا پیروان آنها جانها را به خوشبختی و آرامشی فرا می خواندند که جز به آگاهی و دانش و بهره مندی از بینش و بصیرت به دست نمی آید .
معلم ؛ وامدار تاریخی دور و دراز اما افتخار آمیز از تلاش خلوص و مهربانی است .
معلم ؛ باغبانی است دلسوز که در اوج محبت ، غنچه های روییده در جامعه را پرورش می دهد و گلهای تعلیم و تربیت به شادابی نگاه او به سر سبزی می رسند و به نور محبت و صداقتش بالنده می شوند و به جهان طراوت می بخشند .
معلم ؛ با کوله باری از تجارب و اندوخته هایی از روزهای شور و شیرین و با گذر از جاده های پرپیچ و خم زندگی ، تمام آموزه های خویش را به دانش آموزان و دانش پژوهان هدیه می دهد و چه هدیه ای زیبا و ارزشمندی که در کلام به آن سوگند یاد شده است : ن... والقلم و ما یسطرون .
معلم ؛ مهربانتر از نسیم، جاری تر از چشمه ، سبزتر از درخت، پهناورتر از آسمان و شورانگیز از تصنیف بهار، جانها را نوازش میدهد و دلها را به آرامش فرا می خواند. آرامشی که برخاسته از ایمان و باور او به حقیقت است. ایمانی که با عمل صالح او که همانا آموختن است همراه شده و او را در چشم همگان به والایی رسانیده است .
معلم ؛ زمزمه گر مهر و محبتی است که طفل گریز پای را جمعه نیز به مکتب می کشاند . او برپادارنده فریضه بزرگ دانش است که از گاهواره تا گور همراه همگان انسان است و پاداش این ادای فریضه الهی جز آرامش لذتبخش دنیوی و و بهشت جاودان اخروی و در اوج آن خشنودی پروردگار نیست.
واژه واژه درس معلم مانند قطره قطره آبشاری است که در مسیر جوشش و خروش پیش می رود تا پاکی و طراوت و زندگی را در جان و جهان منتشر سازد .
معلمی ؛ عشقی است بی پایان و معلم ؛ عاشقی شوریده آگاهی بخشی. او با دیو جهل و نادانی به مبارزه برمی خیزد و با سلاح دانش و ایمان با دشمنان انسانیت می ستیزد و به مدد توکل و باور خود بر آن چیره می شود. روز پیروزی علم بر جهل و غلبه دانایی بر
خرافات، یوم اللهی است که تجلی جآءَ الحَقُّ و زَهَقَ الباطِلُ می شود و عید خجسته ای است که به إنَّ الباطِلَ کانَ زَهوقاً زینت می یابد.
علم ؛ چراغی است فروزان و معلم ؛ مشعلدار بینش و آگاهی در تاریکی های جهل و گمراهی . او کشتی نجات روانهای پاکی است که فرزندان ما را از طوفان روزمرگی و عادت زدگی به ساحل اطمینان و ایمان می رساند .
لبخند معلم آشیانه ای است امن و پشتوانه ای محکم .او سنگ صبوری برای درد دل های دانش آموزان و مشاوری امین برای خانواده ها و همراهی مورد اعتماد و همسفری همدل است در سفر به سوی کمال و بالندگی . دلسوزی او در تداوم دلسوزی مادرانه ای است که بیش از خویش به آینده فرزندان می اندیشد .قصه ها و غصه هایش را می شنود. دل به وا گویه هایش می سپارد و به او آرامش می بخشد.
معلم ؛ نه یک شخص بلکه شخصیتی است آینده ساز و انسان پرور. او تمام خستگی ها را به جان خویش میخرد تا جوانانی را پرورش دهد که فردا می بایست برای ایران عزیز ، افتخار بیافرینند و ایرانی را سربلند کنند .
معلم ؛ نه از تعلیم خسته میشود و نه از کمبودها او را از پیمودن ادامه مسیر خدمت به مردم باز می دارند . او عاشق نسلی است که فردا را خواهد ساخت. نسلی پر از شور و حرارت و سرشار از آرزوهای زیبا برای ایران بزرگ
