به گزارش تابناک به نقل از فرارو، نیکلاس کوهن؛ روزنامه نگار، نویسنده و مفسر سیاسی بریتانیایی است. او ستون نویس نشریات معتبر بریتانیایی از جمله "گاردین"، "اسپکتیتر" و "استند پوینت" است. پیش از ورود به عرصه روزنامه نگاری او در دانشگاه آکسفورد در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد تحصیل کرد. او علیرغم آن که یهودی است از منتقدان دولت اسرائیل بوده و در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی صهیونیسم را نوعی از "استعمارگرایی" توصیف کرده بود. او البته حامی مداخلات نظامی غرب از جمله حمله سال ۲۰۰۳ امریکا علیه عراق و حمله سال ۲۰۱۱ ناتو علیه قذافی در لیبی بود. او در سال ۲۰۱۲ میلادی خواستار مداخله نظامی غرب در جنگ داخلی سوریه شد. در یک بیانیه مطبوعاتی در سال ۲۰۰۶ میلادی شورای مسلمانان بریتانیا کوهن و چهار روزنامه نگار دیگر را به عنوان "بخشی از حلقه مفسران اسلام‌هراسی مخرب" معرفی کرد. او از ذبح حلال انتقاد کرده و معتقد است که این ذبح باید غیرقانونی باشد. در سال ۲۰۱۴ میلادی از او علیه حزب ملی گرای استقلال بریتانیا و رهبر آن "نایجل فاراژ" در "گاردین" یادداشتی منتشر شد که برای آن یک سال بعد جایزه مطبوعات اروپا را به عنوان مفسر برتر دریافت کرد.
"تاکر کارلسون" خبرنگار فاکس نیوز گفته است که جنگ در اوکراین نتیجه تمایل دولت جو بایدن برای انتقام گرفتن از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۱۶ است. اگر غرب می‌توانست جرات پیدا کند دستور مسدود کردن فوری دارایی‌های "روپرت مرداک" را صادر می‌کرد. مجریان فاکس نیوز تحت هدایت او و مبلغان روسیه چنان در هم آمیخته اند که جدا کردن آن دو از یکدیگر ناممکن است. در اخبار دولتی روسیه همانند آن چه در فاکس نیوز منتشر می‌شود ایدئولوگ‌های پرهیاهو تهدید‌هایی را فریاد می‌زنند و سپس در مورد قربانی شدن خود ناله می‌کنند و به همان اندازه خشم و ترحم را بر می‌انگیزند. استدلال‌های آنان از کارزار "ضد فاشیستی" روسیه تا "هیتلر جمعی امروز" خواندن اوکراین را شامل می‌شوند. در این میان، "مارگاریتا سیمونیان" رئیس شبکه خبری "راشا تودی" هذیان آخرالزمانی جنگ هسته‌ای "وحشتناک" را مطرح کرده و با حالتی لرزان گفته است: "اما ما به بهشت خواهیم رفت در حالی که آنان صرفا غرولند و گلایه می‌کنند".
روسیه هرگز به خبرنگاران واقعی غربی فرصت پخش برنامه‌ها و صدای شان را بر روی آنتن‌های خود نمی‌دهد. با این وجود، یک مجری می‌تواند محبوب روسیه باشد: "تاکر کارلسون" از شبکه خبری "فاکس نیوز". او خطوط تبلیغاتی روسیه را کنار می‌زند و دروغ‌های خود را برای روسیه ایجاد می‌کند تا از آن استفاده کند. او مدعی است که این اوکراین و نه روسیه است که باید مستبد واقعی قلمداد شود. او مدعی است که این ناتو بود که "ولادیمیر پوتین بیچاره" را تحریک به حمله به اوکراین کرد. او می‌گوید غرب در حال توطئه برای استفاده از سلاح‌های بیولوژیکی است. هفته گذشته، او این نظریه را مطرح کرد که جنگ نتیجه تهاجم یک دیکتاتور استعمارگر نیست بلکه نتیجه تمایل دولت بایدن برای انتقام گیری از پیروزی دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ میلادی بوده است.
همصدا با او "جولیا دیویس" از سایت BuzzFeed گزارش داد که این اظهارات کارلسون در مسکو به عنوان موفقیتی بزرگ قلمداد شد. او افزوده بود:"مبلغان تلویزیون دولتی این اظهارات را به قدری دوست داشتند که در برنامه ۶۰ دقیقه روسیه آن را نه یک بار بلکه دو بار در پخش شبانه خود گنجانده بودند".
جاذبه پوتین برای هر دو جناح راست افراطی امریکا و اروپا و چپ افراطی به نمایندگی چامسکی به خودی خود شایسته بررسی و مطالعه است. پوتین فرد رویا‌های مرتجعان افراطی بوده است: یک مرد قوی سفیدپوست مسیحی که ضد لیبرال و ضد اتحادیه اروپا. پیروزی‌های او خبر از دنیایی می‌دهند که در آن قدرت حق بود و اخلاق برای بازندگان. در اروپا، جنایات روسیه همه را از "آرون بنکس" و "نایجل فاراژ" گرفته تا "مارین لوپن" و متئو سالوینی" را مجبور کرده که دلایل فوری برای تغییر دادن موضوعات مورد بحث شان پیدا کنند. در ایالات متحده، بازاری پر طرفدار برای پوتینیسم در میان اقلیت بزرگی از رای دهندگان جمهوری خواه وجود دارد. اشتیاق آنان برای دیکتاتوری، همان طور که در حمایت از انکار نتایج قانونی انتخابات و نیرو‌های فاشیستی که به کنگره یورش بردند نشان دادند امری غیر قابل انکار است. آنان نفرت عمیقی از لیبرال‌های در قدرت دارند.
مرداک روحیه جنگجویانه روسیه را تقویت می‌کند و بالعکس عزم اوکراین را با ارائه تصویر دیکتاتوری مورد حمایت خارجی تضعیف می‌کند. اهمیت این موضوع را دست کم نگیرید. شهروندان روسی که گمان می‌کنند مجری‌های تلویزیونی شان چاخان گو‌های دولتی هستند به احتمال زیاد از گفته‌های مفسران خارجی تاثیرپذیر خواهند بود مفسرانی که به آنان اطمینان می‌دهند که دروغ‌هایی که از مجری‌های روس می‌شنوند درست است. خبرنگاران جان خود را به خطر می‌اندازند، اما پوتین نمی‌تواند مجریان فاکس نیوز را اخراج یا زندانی کند، ثروت آنان را بدزدد یا آنان را با عامل شیمیایی نوویچوک مسموم کند. نیرو‌های روس شهر‌های این خبرنگاران و مجری‌ها را به ویرانه تبدیل نمی‌کنند، به آنان تجاوز نمی‌کنند، شکنجه نمی‌کنند، زنده زنده در سالن‌ها نمی‌سوزانند یا در کنار جاده‌های جنگلی به سرشان شلیک نمی‌کنند (تمام کار‌هایی که در اوکراین انجام داده اند). مرداک و کارمندان اش هیچ ترسی از پوتین ندارند.
دیده ام که روزنامه نگاران از نفرت چپ‌ها از آزادی بیان انتقاد می‌کنند و می‌گویند چپ‌ها بیش از اندازه نسبت به مرتجعین مذهبی از خود بردباری نشان می‌دهند. با این وجود، آنان مشکلی با کار در بدترین رسانه‌های راستگرا ندارند. برای موفقیت در فاکس نیوز در ایالات متحده آنان مجبور نیستند با ممنوعیت سقط جنین یا انکار تغییرات آب و هوایی موافق باشند، اما هرگز نباید اعتراض و مخالفت شان را علنی کنند.
مقررات تحریمی بریتانیا از جمله دلایل مسدود کردن دارایی‌های الیگارش‌ها "کسب منفعت یا حمایت از دولت روسیه" است. کاخ سفید قول می‌دهد کسانی را که مسئول ارائه حمایت لازم برای پشتیبانی از جنگ پوتین علیه اوکراین" هستند را مجازات خواهد کرد. در هر دو تفسیر، یک پرونده محاکمه قابل قبول برای مسدود کردن دارایی‌های مرداک صاحب فاکس نیوز وجود دارد.
از آنجا که "فاکس نیوز" یک مجموعه رسانه‌ای است، تحریم‌ها حمله‌ای به آزادی بیان محسوب می‌شوند. من این را به صراحت می‌گویم، زیرا بسیاری از نویسندگان و بازیگران سیاسی وانمود می‌کنند که خواهان سانسور نیستند در حالی که دقیقا این همان کاری است که آنان انجام می‌دهند. با این وجود، در این مورد خاص تهدید شدن آزادی حداقلی است. مرداک به دلیل افشای حقایق شرم آور در مورد غرب مجازات نمی‌شود بلکه به دلیل انتشار دروغ‌های قابل اثبات به نفع یک یک قدرت خارجی متخاصم مجازات می‌شود.
تصور کنید اگر مرداک به جای آن که استرالیایی باشد روس تبار بود. من فکر نمی‌کنم در آن صورت دولت‌های غربی کوچک‌ترین تردیدی در حذف او و خانواده اش از کنترل کسب و کارشان به خود راه می‌دادند. در واقع، بریتانیا، اتحادیه اروپا و ایالات متحده پیش‌تر تحریم‌هایی را علیه شبکه‌های تلویزیونی روسی و روزنامه نگاران روس به طور انفرادی اعمال کرده اند. من نشنیده ام که در مورد تحریم آنان کسی ادعا کند که حمله به آزادی مطبوعات صورت گرفته بلکه در عوض گفته شده که این تلاشی برای فلج کردن ظرفیت تبلیغاتی یک دولت جنگ طلب بوده است. امپراتوری مرداک تایمز و وال استریت ژورنال را نیز شامل می‌شود.
"اولگ تینکوف" سرمایه دار زمانی که "قتل عام" در اوکراین را محکوم کرد و خواستار پایان دادن به "جنگ دیوانه وار" شد به نمایندگی از بسیاری از روس‌های ثروتمند صحبت کرد. الیگارش‌هایی که غرب تحریم کرده است ثروت خود را از دست می‌دهند و نفوذ کمی داشته اند. این تحریم‌ها در حالی اعمال می‌شوند که الیگارش‌ها از استراتژی پوتین نفرت دارند. با این وجود، دولت‌های غربی به این نفرت اهمیتی نمی‌دهند، زیرا همان طور که "تام کیتینج" از موسسه خدمات متحد سلطنتی برای من توضیح داد آنان می‌دانند که بخش بزرگی از ثروت الیگارشی در اختیار پوتین است.
منبع: گاردین
