آن قدر به خاطر نداشتن جهیزیه از سوی خانواده شوهرم تحقیر شده بودم که دیگر حتی از شنیدن کلمه«جهیزیه» هم نفرت داشتم .این ماجرا تا حدی در زندگی مشترکم تاثیرگذار بود که من در برابر اعتیاد شوهرم نیز حق اعتراض نداشتم و ...
به گزارش خراسان، این ها بخشی از اظهارات زن 41 ساله ای است که برای نجات فرزندش از دام اعتیاد به قرص های روانگردان دست به دامان پلیس شده بود.این زن جوان که مدعی بود دیگر در برابر ناملایمات و مشکلات وحشتناک زندگی توان تحمل ندارد، به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری معراج مشهد گفت:پدرم کارگر ساده ای بود که به سختی مخارج زندگی خانواده9نفرهاش را تامین می کرد.
من 5 خواهر کوچکتر از خودم داشتم و تنها برادرم نیز معلول ذهنی بود؛ به همین دلیل من و خواهرانم از همان دوران نوجوانی در باغ ها و زمین های کشاورزی کار می کردیم و با جمع آوری محصولات کمک خرج پدرمان بودیم. خلاصه وقتی به 17سالگی رسیدم پای سفره عقد نشستم و با «سجاد» ازدواج کردم.خانواده نامزدم نیز اگرچه وضعیت مالی مناسبی نداشتند و در یکی از شهرکهای حاشیه مشهد ساکن بودند اما خود را شهرنشین می دانستند و مادر شوهرم به همین خاطر مدام به خانوادهام فخر می فروخت.
اما بدبختی های من از روزی رنگ سیاهی به خود گرفت که پدرم بدون جهیزیه مرا راهی خانه بخت کرد و این موضوع دستاویز وحشتناکی برای تحقیر من شد. حالا دیگر هرکاری انجام می دادم یا سخنی می گفتم، رگبار نیش و کنایههای حقارت آمیز بر سر و رویم فرو می ریخت! حتی بعد از تولد پسرم وقتی فهمیدم «سجاد» به مواد مخدر اعتیاد دارد، هیچ گاه نتوانستم جملهای اعتراض آمیز بر زبان جاری کنم چرا که بلافاصله موضوع به نداشتن جهیزیه گره می خورد و باز هم تحقیر و سرزنش می شدم!
بالاخره کار به جایی رسید که دیگر حتی با شنیدن کلمه«جهیزیه» نفرت عجیبی وجودم را فرا می گرفت. درحالی که صاحب2پسر ویک دختر زیبا بودم،«سجاد»به مصرف شیشه روی آورد و زندگی مشترکمان را به جهنمی سوزان تبدیل کرد.او دچار توهم می شد و نه تنها تهمتهای ناروا به من می زد بلکه مدام مرا زیر مشت ولگد می گرفت و تا مرز بیهوشی کتکم می زد!
در این شرایط پسرم عازم خدمت سربازی شد و من هم در همین هنگام از شوهرم طلاق گرفتم تا فرزندانم را زیر بال وپر خودم بگیرم،این گونه بود که با کارگری در رستورانها و منازل مردم مخارج زندگی را تامین میکردم ولی غافل از این بودم که«سبحان»به خاطر یک عشق خیابانی از خدمت سربازی فرار کرده و به مصرف قرص های روانگردان آلوده شده است. وقتی این موضوع را فهمیدم گویی صدای شکستن استخوان های کمرم را می شنیدم!
حالا دیگر«سبحان» مانند پدرش از حالت طبیعی خارج می شد و من از ترس این که حادثه وحشتناکی را رقم نزند، هیچ گاه آرام وقرار نداشتم.رفتارهای خطرناک پسرم که روزی 50 قرص اعصاب و روان مصرف می کرد به جایی رسیده که دیگر نمیتوانم او را کنترل کنم؛ به همین دلیل دست به دامان پلیس شدم تا چاره ای برای نجات فرزندم از این دام هولناک بیابم؛ اما ای کاش...
حساسیت این ماجرای تاسفبار و خطرناک موجب شد تا سرگرد امیر رضا فعال(رئیس کلانتری معراج مشهد)دستورات ویژه ای را برای اقدامات قانونی و بررسی های روانشناختی این موضوع در دایره مددکاری اجتماعی صادر کند.
