به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، براساس گزارش انتخاب، طراحی سلاح هیدروژنی شوروی تحت رهبری ایگور کورچاتوف و گروه فیزیکدانان آندره ساخاروف، ویکتور آدامسکی، یوری بابایف، یوری اسمیرنوف، یوری تروتنیف و دیگران انجام می‌شد. در ۱۹۵۹ آماده سازی آزمایش پایان یافت، ولی نیکیتا خروشچف به امید بهبودی روابط با آمریکا پرتاب بمب را به تعویق انداخت. صبح ۳۰ اکتبر دو هواپیما توپولوف ـ ۹۵ حامل بمب تزار و هواپیمای آزمایشگاهی حامل فیلم برداران راهی ارض جدید شدند. وزن بمب با چتر بیش از ۲۶ تن بود و حمل آن توأم با برخی دشواری‌هایی بود. ویکتور آدامسکی در یادآوری این حادثه چنین گفت: «در داخل بمب یک کارگر نشسته بود مانند یک خلبان در جنگنده. وی چیزی را لحیم می‌کرد. بمب خیلی بزرگ بود. ابعاد آن، مهندسان را متحیر می‌کرد». ۵ اوت ۱۹۶۳ اتحاد شوروی، آمریکا و انگلیس در مسکو توافق‌نامه درباره منع آزمایش سلاح هسته‌ای در جو، فضای کیهان و زیر آب را امضا کردند.
در این تصویر کنسول کنترل اولین واحد نیرو در ایستگاه اتمی شوروی را می‌بینیم.
