به گزارش سرویس اجتماعی تابناک، تصور کنید آیندگان اگر ددمنش‌تر از ما نباشند، درباره جهان روزگار ما چه خواهند گفت: مردمانی بوده اند که بر آتش جنگ دمیدند، جنگ‌ها به راه انداختند؛ کشته‌ها بر جای گذاشتند و در آواری که بر جای مانده بود دنبال فانوس کوچکی برای صلح می‌گشتند. تازه همان فانوس هم، دسترسی برایش برای همه ممکن نبود و فقط به دست آنها می‌رسید که از همه جنگ طلب‌تر و خونریزتر بودند. آنها، همان را به دیگران هدیه می‌دادند تا برای صلح تلاش کنند. صلح در جهانی که آنها مدام در گوشه و کنارش، جنگ افروخته بودند.
جایزه صلح نوبل اگر واقعاً برای صلح بود، امسال باید کل جهان را تحریم می‌کرد و این جایزه را به هیچکس نمی‌داد. چون همه در شرایط پیش آمده به اندازه هم، و بیشتر از هم مقصریم.
جایزه صلح، یعنی اقرار به جنگ افروزی!
ذات وجود جایزه صلح نوبل یعنی جریان کامل جنگ در نقطه نقطه جهان. چرا که اگر شرایط انسانی و ایده آل بشری حاکم بود، انسان‌ها هیچ وقت به دنبال مطرح کردن جایزه‌ای برای صلح نبودند. صلح و جایزه صلح، حتماً گواه وجود جنگ و جریان همیشگی خون‌ریزی‌هاست. این اقرار بزرگیست که سردمداران جهان ناآگاهانه بدان اعتراف کرده‌اند.
جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۴ به یک گروه ژاپنی به نام نیهون هیدانکیو تعلق گرفت، این گروه متشکل از بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی است.
کمیته نروژی نوبل می‌گوید این جایزه برای مبارزه آن با سلاح‌های هسته‌ای در جهان به این گروه تعلق می‌گیرد.
جایزه صلح نوبل درست در زمانی به گروه بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی تعلق گرفت که یک سال تمام از وحشیانه‌ترین جنایت قرن که به دست رژیم صهیونیستی در غزه صورت گرفته است میگذرد. در این یکسال، این رژیم خونخوار و کودک‌کش، بیش از ۴۲ هزار نفر را در غزه به قتل رسانده که ۱۷ هزار نفرشان کودک بودند. بیش از یکصد هزار نفر مجروح شده‌اند و ۱۰ هزار نفر زیر آوار‌ها مانده‌اند و بیش از ۲ میلیون نفر آواره‌اند و با قحطی و گرسنگی و انواع بیماری دست و پنجه نرم میکنند. نتانیاهو عامل اصلی این جنایات در کنگره آمریکا به اینهمه جنایت افتخار کرد و تشویق شد و در مجمع عمومی سازمان ملل به قتل‌عام ۴۰ هزار نفر اعتراف کرد، اما با شیادی بی‌سابقه‌ای تلاش کرد خود را حق به جانب نشان دهد ولی مردم جهان و نمایندگان کشور‌ها فریب او را نخوردند.
شما جایزه اصلی را پیش از این داده‌اید برای نتانیاهو؛ برای سخنرانی‌اش و برای تشویقی که کردید... و او از خونریزی‌هایش می‌گفت. نتانیاهو، مشتی است از خروار‌ها نتانیاهوی دیگر.
صلحتان پیشکش. ما را با جنگ‌هایی که آتشش را افروخته‌اید رها کنید. همین گونه و همین جا هم اگر رها کنید، باز ما برنده‌ایم و برد با ماست، تا اینکه با دلهره ها، در انتظار صلح موعودتان، هر روز بسوزیم و بسوزیم و بسوزیم.
اصلاً در چنین روزگاری و در چنین حال و هوایی، اصطلاحی به نام جایزه صلح مسخره‌ترین اصطلاح تاریخ است و کاندیدای برتر تمام واژه های برباد رفته است.
هر جنگی دو طرف داره. هرچند الان دو طرف داره و یک طرف خودش چند تا شاخه. اره منم موافقم که همه مقصریم 
ایا حکومتی در این دنیا هست که بتواند بگوید من خون بی گناهی را نریخته ام؟ 