بعد از باخت استقلال به السد در لیگ نخبگان، پرسپولیس هم به این تیم قطری باخت. سپاهان با سه گل به الشارجه باخت تا شکست استقلال مقابل النصر سریال باخت‌های فوتبال ایران را در این هفته تکمیل کند؟! درباره چنین باخت‌هایی چه باید گفت؟
تا قبل از بازی استقلال مقابل النصر تصورم این بود ناترازی فقط به حوزه انرژی مربوط می‌شود، اما با دیدن آن مسابقه به یقین رسیدم ناترازی به فوتبال هم سرایت کرده است؟!
از تیم ملی ایراد می‌گیریم، چرا بازیکنان پا به سن گذاشته دارد، چرا از آنهایی که تیم ندارند، استفاده می‌کند؟ و ده‌ها سوال دیگر، اما نمی‌پرسیم در باشگاه‌ها (که خروجی آنها تیم ملی است) چه خبر است؟ این درست که استقلال مدتی است وضعیت خوبی ندارد، اما درباره سپاهان و پرسپولیس که بهترین‌های ایران را در اختیار دارند چه باید گفت؟ بازیکنان استقلال مقابل النصر قادر نبودند حتی پاس ۳-۴ را به ۵ برسانند و حتی وارد نیمه زمین حریف شوند! این باور به وجود می‌آید که در فوتبال ما دیگر ناترازی وجود ندارد و با کمبود روبه‌رو هستیم؟!
کمبود بازیکنانی نظیر مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانیخش، سعید عزت‌اللهی، کریم انصاریفرد، احسان حاج‌صفی و… که همه اینها بیانگر این است که عملکرد باشگاه‌های ما به خصوص لیگ ما نه اثربخش است، نه بهره‌ور. برای اثبات این ادعا دلایل زیادی وجود دارد که نمونه بارز آن مقایسه ظرفیت‌های فوتبال ما با فوتبال امارات، عربستان و قطر است.
به راستی چرا بازیکنان ما باید مقابل بازیکنان پا به سن گذاشته‌ای نظیر رونالدو، سادیو مانه، مارسلو بروزویچ و ... که سال‌های آخر فوتبالشان را در کشور‌های عربی می‌گذرانند با ترس بازی کنند و حالت تدافعی به خود بگیرند؟ با دیدن نیمه دوم بازی استقلال و همچنین سپاهان نگران فوتبال شدیم. نگران هزینه - فایده در فوتبال کشورمان...
