انزوای رژیم صهیونیستی در اجلاس آب و هوایی ملل متحد باکو/ تل آویو؛ اسیر دیپلماسی عمومی «مقاومت»

عدم حضور رئیس رژیم صهیونیستی در این اجلاس نه به خاطر ممانعت طرف ترکی بلکه به دلیل تهدیدات امنیتی مشخصی بود که رئیس رژیم را تهدید میکرد.

به گزارش سرویس بین الملل تابناک، اجلاس آب و هوایی ملل متحد یا کاپ ۲۹ در حالی امسال در باکو برگزار شد که از حاشیه‌های مختلفی برخوردار بود. حاشیه‌های سیاسی که نشان دهنده تسلط دیر پای سیاست بر موضوعات اجتماعی و فرهنگی و محیط زیستی جهانی می‌باشد.

از عدم شرکت بسیاری از مقامات اروپایی در اجلاس کاپ امسال در کنار عدم شرکت جو بایدن رئیس جمهور امریکا به دلیل برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تا عدم شرکت برخی از مقامات سازمان ملل. 

در کنار این اعتراض برخی از تشکل‌های محیط زیستی جهانی به برگزاری این اجلاس در یک کشور نفتی که خود بخش اعظم درآمدش را از راه فروش نفت و گاز به دست می‌آورد نیز از جمله حاشیه‌هایی بود که اجلاس کاپ ۲۹ را امسال تحت تاثیر قرار داد. 

اعتراضاتی که در نهایت منجر به واکنش الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان شد و در افتتاحیه این نشست نفت و گاز را نعمت‌هایی خدادادی دانست که از آن برای بهبود وضعیت معیشت مردم استفاده میشود و از این جهت از کسی عذر خواهی نمیکند.

اما یک مسئله بسیار حساسیت برانگیز و بسیار مهم که در این اجلاس بسیار پر رنگ شده است خبر‌هایی است مبنی بر عدم حضور رئیس جمهور رژیم در اجلاس کاپ ۲۹ به دلیل جلوگیری ترکیه از پرواز هواپیمای خطوط هوایی اسراییل. 

البته مطابق گزارش «تایمز آو اسراییل»، عدم حضور رئیس رژیم صهیونیستی در این اجلاس نه به خاطر ممانعت طرف ترکی بلکه به دلیل تهدیدات امنیتی مشخصی بود که رئیس رژیم را تهدید میکرد. 

مطابق گزارش این رسانه یک هیات بلند پایه اسراییلی شامل وزرای انرژی، حمل و نقل و محیط زیست به همراه تعدادی دیگر از مقامات سیاسی و اقتصادی و البته دفاعی رژیم در نشست امسال باکو شرکت کرده اند. 

البته که باید در این میان به حفاظت‌های اخاص امنیتی و تدابیر ویژ‌های که برای محافظت از هیات اسراییلی در نظر گرفته شده بود نیز اشاره کرد. اما به صورت کلی اگر این خبر تایمز اسراییل درست باشد این سئوال پیش خواهد آمد که ترکیه چرا از پرواز هیات اسراییلی شامل وزیران و اعضا بلند پایه جامعه تجاری سیاسی و اقتصادی این کشور جلوگیری نکرده است.

البته در این میان از نقش افکار عمومی کشور‌های اسلامی نباید غافل شد که نقش برجسته‌ای در تحولات مربوط به حضور رئیس رژیم صهونیستی در این اجلاس برخوردار می‌باشند.

اما در این میان به نظر میرسد که طرف ترکیه‌ای با سوار شدن بر موج احساسات ضد صهیونیستی مردم منطقه سعی دارد که از وضعیت پیش امده به نفع دیپلماسی عمومی خود بهره برداری نماید.

در این میان بد نیست که نگاهی به وضعیت دیپلماسی عمومی جمهور‌ی اسلامی ایران و ترکیه در موضوع بحران خاورمیانه داشته باشیم. موضوعی که گرچه سویه‌های عمدتا تاکتیکی مهمی برای سیاست خارجی هر دو طرف در یک رقابت منطقه‌ای دارد، اما از تاثیرات راهبردی آـن‌ها نیز نباید غافل شد. 

در این راستا استراتژی ایران در کنار بعد میدانی که به صورت مستقیم و غیر مستقیم با حمایت از گرو‌های مقاومت در حال مقابله با جنایات روز افزون تل آویو می‌باشد مبتنی بر منزوی سازی این رژیم در جهان و مخصوصا در منطقه و در نتیجه جلوگیری از تکمیل و یا در صورت امکان به عقب راندن پیمان ابراهیم می‌باشد.

موضوعی که در صورت موفقیت ایران در این استراتژی در نهایت منجر به موفقیت استراتژی تقویت منطقه در برابر مداخلات خارجی خواهد شد و جایگاه جامعه اسلامی را در معادلات جهانی تقویت و جایگاه ایران را در داخل منطقه به موقعیت غیر قابل خدشه‌ای تبدیل خواهد کرد.

این در حالی است که استراتژی ترکیه از ابتدای عملیات هفتم اکتبر تا به امروز استراتژی اعتراض با صدای بلند و عمل با قدم‌های کوتاه می‌باشد. استراتژی که نشان دهنده اهداف منطقه‌ای ترکیه می‌باشد.

در واقع مهم‌ترین مسئله ترکیه این نیست که اسراییل را در جهان منزوی نماید بلکه مهم‌ترین هدف ترکیه رقابت با اسراییل به عنوان یکی از قدرت‌های شرق مدیترانه می‌باشد. 

در این چارچوب هدف آنکارا نه منزوی سازی اسراییل بلکه امتداد پیمان ابراهیم به سوی ترکیه و رهبری این پیمان توسط ترکیه می‌باشد. 

به یاد داشته باشیم که عدم حضور رئیس رژیم صهیونیستی در اجلاس کاپ ۲۹ را نباید به سیاست دولت ترکیه نسبت داد بلکه این مسئله را باید به مسائل امنیتی پیرامون این نشست دانست. 

همچنان که از ابتدای برگزاری این اجلاس تظاهرات مردم نهاد مختلفی بر علیه حضور هیات اسراییلی در این جلاس برگزار شد. اما بسیاری از مقامات اسراییل در نشست‌هایی خارج از غرفه اسراییل شرکت کردند.

از جمله مطابق گزارش تایمز اسراییل خاخام یوناتان نریل بنیانگذاری مرکز بین الادیان برای توسعه پایدار در چندین نشست مهم خارج از غرفه اسراییل شرکت نمود و به بحث‌هایی پیرامون وضعیت امنیتی در منطقه پرداخت. همچنین دراین غرفه اسراییل حدود ۲۰ شرکت استارتاپی اسراییلی در حوزه تغییرات اقلیمی حضور داشتند که تمرکز خود را بر یافتن مشتریان فراقاره‌ای مخصوصا در شرق آسیا متمرکز کرده بودند. 

به هر صورت فارغ از دلیل عدم شرکت رئیس رژیم صهیونیستی در اجلاس باکو صرف این عدم نشست به نظر مهم‌تر از دلایل آن می‌آید. چه این عدم شرکت به دلیل ممانعت ترکیه از پرواز هواپیمای اسحاق هرتزوگ باشد و چه به دلیل تهدیدات امنیتی یک چیز مشخص می‌باشد و آن مسئله عامل استراتژی منزوی سازی اسراییل توسط تهران می‌باشد. 

استراتژی که با پی گرفتن دیپلماسی عمومی در سطح افکار عمومی دنیا و مخصوصا جامعه کشور‌های اسلامی در حال پی گرفتن می‌باشد.

استراتژی منزوی سازی اسراییل که توسط تهران پی گرفته میشود به دلیل ارتباطات استراتژیک گسترده اسراییل در سطح منطقه و در نظام بین الملل می‌تواند با شکست مواجه شود اگر این استراتژی تنها در سطح دولتی – دولتی پی گرفته شود.

به نظر می‌آید علاوه بر استفاده از ظرفیت‌ها و پلتفرم‌های شبکه‌های آنلاین، تهران به منظور پی گیری این استراتژی ناچار به تدبیری برای معرفی چهره به چهره و رو در روی چهره واقعی اسراییل و ارتباطات گیری با عمق جامعه داخلی و افکار عمومی کشور‌ها می‌باشد. مسئله‌ای که نیازمند سرمای گذاری سنگین در حوزه دیپلماسی مردمی می‌باشد.

*علیرضا مکی