روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان«آدرس غلط به مصریها ندهیم» نوشت:
صدور دومین بیانیه وزارت اوقاف مصر مبنی بر ممنوعیت سفر ائمه جماعات، خطبا و قاریان قرآن به ایران، آنهم بعد از شروع بکار مرسی به عنوان رئیس‌جمهور و مواضع تند نهاد ریاست جمهوری مصر علیه مصاحبه منتشره از سوی خبرگزاری فارس حتی تا حد تهدید به اعلام جرم را نمی‌توان وقایع پیش پا افتاده و مقطعی تفسیر کرد. عمق نگاه مصر جدید همچنان تداعی کننده سیاست رژیمی است که غیر از خوش خدمتی برای استکبار جهانی و تمکین خواسته‌های صهیونیستها دست آورد دیگری برای ملت مصر به همراه نداشت.
*در این گیرودار مشخص نیست چرا بار دیگر سیاست احساساتی و ذوق زدگی بیش از حد ما بر منطق و حکمت و عزت غلبه نموده و معاون رئیس‌جمهور که در اواخر نظام مبارک، سابقه ملاقات و مذاکره با احمد شفیق نامزد ریاست جمهوری و رئیس وقت سازمان هواپیمایی جهت برقراری خط پروازی بین تهران - قاهره و لس آنجلس و ارتقاء روابط را در پرونده خود دارد به عنوان نماینده ویژه رئیس‌جمهور پیام دعوت ایشان خطاب به مرسی را به مصر می‌برد؟
*نکته جالب توجه در رابطه با این سفر و قبل از آن، که مشاور ارشد رئیس‌جمهور عهده‌دار مسئولیت آن بود، اینکه مصریها علی‌رغم گذشت بیش از یکماه از دو درخواست ارائه شده برای صدور روادید، انجام این سفر را به بعد از دیدار هیلاری کلینتون وزیر خارجه و لیون پانه‌تا وزیر دفاع آمریکا از مصر موکول نمودند تا بگویند آمریکا همچنان در سیاست خارجی مصر حرف اول را می‌زند.
*از این واقعیت نیز نباید غفلت نمائیم که بخشی از سیاست‌های منفی مسئولین کنونی مصر نسبت به ایران، ناشی از عملکرد نادرست دستگاه دیپلماسی ایران است. واقعیت اینست که نمی‌توان نقش انفعالی و بسیار کند و احساسی دستگاه سیاسی به ویژه عملکرد غیرقابل دفاع دفتر حفاظت منافع کشورمان در قاهره را، که اعتراض همه مسئولین غیر از مقامات ارشد وزارت امورخارجه را برانگیخته، نادیده گرفت و از علت تلاش بیهوده و غیراصولی این دفتر برای تنظیم سفر مصریها و مصاحبه‌های غیرحرفه‌ای و سکوت وزارت امور خارجه و هدر دادن فرصت‌های محوری و کلیدی بعد از پیروزی قیام نیز نپرسید.
*بی تردید تاریخ پرافتخار ملت ایران و تجربه‌‌های انقلاب اسلامی ایجاب می‌کند آدرس غلط به مصر جدید ندهیم و آنها نباید باور کنند که ملت ایران و مسئولان نظام جمهوری اسلامی حاضر هستند به هر قیمتی به مصر نزدیک شوند. آنها باید بفهمند که آنچه مصر را برای ما عزیز می‌کند مصری است که یادآور دوران حمایت همه جانبه آن از فلسطین باشد و همچنان در پایداری و ایستادگی در مقابل مطامع آمریکا و رژیم صهیونیستی زبانزد شود و بتواند در سایه انقلاب مردمی خود بار دیگر به استکبار جهانی نه بگوید.
