در حالی که علی اکبر صالحی، وزیر خارجه کشورمان برای گفتوگو و رایزنی با مقامات مصری به قاهره سفر کرده بود، در سمت دیگر این شهر، جماعتی از تروریست‌ها و جدایی‌طلبان که خود را از اعراب ایران می‌خواندند، با همکاری نزدیک دولت مرسی تجمع کرده بودند تا از جدایی از ایران سخن بگویند.
به گزارش «تابناک»، با وجود انتشار گزارش‌های اولیه از برگزاری چنین نشستی در برخی رسانه‌ها و هشدار درباره آن، همزمان با حضور مقام بلندپایه دیپلماتیک ایران در قاهره و سخنان مرسی در برابر او که گفته بود ایران و مصر یک روح در دو کالبد هستند، این گروه‌های تروریست و جدایی طلب، نشست خود را برگزار کردند و یکی از معاونان و مشاوران نزدیک مرسی هم برای سخنرانی در آن حاضر شد.
هر چند برای این نشست که همزمان با حضور صالحی برگزار شد، می‌توان توجیهات گوناگونی مطرح کرد، حضور غیرقابل توضیح «عماد عبدالغفور»، مشاور و معاون رئیس جمهور مصر ـ که یک سلفی شناخته شده است ـ در این کنفرانس، همه تحلیل‌های مطرح در این زمینه را زیر سؤال برد تا آشکار شود که اخوان مصر و احتمالاً شخص رئیس جمهور این کشور از برگزاری آن آگاه بوده و بعمد برگزاری آن را همزمان با سفر وزیر خارجه ایران قرار داده‌اند.
سخنان عبدالغفور در این کنفرانس آنچنان روشن بود که دیگر نیازی به توضیح ندارد: «نقطه آغاز پیروزی ملت عرب در یک فاصله زمانی از یک نقطه نزدیک و آن هم رهایی از ظلم اشغالگری فارسی آغاز می‌شود».
هر چند مشاور مرسی در گفتوگو با روزنامه «السفیر» لبنان، منکر ارتباط برگزاری این کنفرانس با سفر وزیر خارجه ایران شد و آن را صرفاً یک تصادف خواند، مشارکت برخی از چهره‌های شناخته شده وهابیت از جمله «محمد العریفی» سعودی در این نشست ـ که سخنانی فتنه انگیزانه را نیز بیان کرد ـ بر گمانه عمدی بودن این نشست صحه می‌گذارد.
گفتنی است، با این که برخی محدودیت‌ها مانع از مقابله به مثل ایران در برابر نظام اخوانی در مصر است و اصولاً ایران چنین رفتاری را در شأن خود نمی‌داند، بی‌گمان، نباید این رفتار مرسی و اطرافیانش را فراموش کرد؛ بنابراین، توصیه می‌شود رئیس جمهوری ایران نیز که برای شرکت در کنفرانس سران کشورهای اسلامی به مصر دعوت شده، تنها پس از عذرخواهی رسمی دولت مصر از برگزاری چنین کنفرانس خطرناکی، راهی قاهره شود و بیش از چند ساعت نیز در این کشور نباشد.
دوست و دشمنان خودمون رو بشناسیم 
بازم احساساتی شدی ها...وحدت مسلمین تا زمانی که حفظ اصل و کل اسلام وابسته به آن است ضروری است و حفظ تقویت آن واجب شرعی.