وقتی طلا در بازار ناز و کرشمه می کند، کسی نازش را نمی‌کشد و چیزی نمی‌گذرد که برق طلایی زیورآلات جای خود را به نقره‌فامی بدلیجات می‌دهد.
به گزارش فارس، این روزها بازار طلا از رونق افتاده و به قول قدیمی‌ها «پُرش رفته و خالی‌اش مانده است»، اما تمایل به زیبایی هنوز در دل ایرانیان مانده و هرچند قد و قواره جیبشان به قامت طلا قد نمی‌دهد، اما خود را با بدلیجات سرگرم کرده‌اند تا اگر نمی‌توانند پشتوانه مالی بخرند، حداقل زیبایی ظاهری را حفظ کنند.
رونق بازارهای طلا که سالیان نه‌چندان دور گذشته همه قشری را به خود می دید، حالا بیشتر قدمگاه دختران و پسران جوانی شده که به رسم گذشته آمده‌اند تا حلقه و سرویس بخرند و زندگی مشترکی را آغاز کنند و کمتر از حضور دختران جوان و مجرد و زنان میانسال که پس‌اندازشان را پشتوانه طلایی زندگیشان می‌کردند در این بازراها خبری به گوش می‌رسد.
برخی از خریداران نیز سکه و نیم سکه و ربع سکه می‌خرند تا آن را به مناسبت ویژه‌ای به عزیزی هدیه دهند تا برای مناسبت‌های شاد عزیزانشان همین هدیه به خانه‌شان بازگردد.
محمدرضا اسدی، یکی از طلافروش‌های شهربوده که هر روز با این مسئله مواجه است.
وی از کاهش فروش حدود 55 درصدی طلا نسبت به سه سال قبل خبر داد و در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در اصفهان گفت: آن روزها مردم به ویژه خانم‌ها به محض اینکه مبلغی پس‌انداز می‌کردند آن را در بازار طلا سرمایه‌گذاری می‌کردند، اما حالا این روال تغییر کرده و تمایلات بیشتر به سمت بازار بدلیجات سوق پیدا کرده است.
وی اظهار داشت: به تازگی بدلیجات چینی و اماراتی در بازار رواج زیادی پیدا کرده و به گونه‌ای ساخته می‌شود که به سادگی نمی‌توان تفاوت آن را با طلای اصل متوجه شد.
پشتوانه مالی خانواده‌ها کم میشودمهرداد سعادت‌فر، کارشناس اقتصادی و عضو هیئت علمی نیز در این زمینه به خبرگزاری فارس در اصفهان گفت: افزایش قارچ‌گونه فروشگاه‌های بدلیجات زنگ خطری برای مسئولان است، چرا که این موضوع نشان می‌دهد که تمایل جوانان به زیورآلات کم نشده، اما به علت افزایش روحیه تنوع‌طلبی و به نوعی کاهش درآمدهای پایدار، خانواده‌ها به این‌گونه زیورآلات روی آورده‌اند.
وی تصریح کرد: پیش از این خرید طلا و نقره تنها جنبه تزیینی نداشت و همان‌طور که بانک مرکزی بدون پشتوانه نباید پول چاپ کند، این طلاجات نیز پشتوانه خانواده‌ها بود و تصمیماتشان را بر اساس میزان پشتوانه موجود می‌گرفتند.
سعادت‌فر تصریح کرد: در آن زمان هرموقع اعضای خانواده اراده می‌کردند خانه یا ماشین بخرند و یا بحران مالی در زندگی آن‌ها حاکم می‌شد، در اسرع وقت طلا را می‌فروختند و آن را جبران می‌کردند. اما اکنون این‌گونه نیست و بدلیجات به هیچ عنوان نمی‌تواند پشتوانه مالی یک خانواده تلقی گردد.
این کارشناس اقتصادی اضافه کرد: طلا و نقره به عنوان یک کالای تزیینی از جنبه نقدینگی نیز برخوردار بود، اما بدلیجات تنها جنبه مصرفی دارد و نمی‌تواند ارزش مالی بالایی داشته باشد.
طلا باید استاندارد سازی شودحالا برخی معتقدند تنها علت رویگردانی مردم از فلز زرد رنگ ارزشمند، پایین آمدن سطح درآمدها نیست، بلکه بی اعتمادی به بازار طلا نیز در این زمینه مؤثر است.
علی زمردپوش، رئیس اتحادیه طلا و جواهر استان اصفهان در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در اصفهان با اشاره به اینکه کارگاه‌های طلاسازی در استان اصفهان باید استانداردسازی شوند، گفت: این اقدام در استان اصفهان آغاز شده و با سرعت در حال توسعه است و این موضوع می‌تواند باعث اعتماد بیشتر مشتریان به بازار طلا شود.
وی اظهار داشت: به دلیل زینتی بودن طلا در حال حاضر خریدار زیادی برای طلا در کشور وجود ندارد و نامناسب بودن وضعیت اقتصادی یکی از دلایل کاهش تقاضا برای خرید طلا است.
وی با بیان اینکه اصفهان رتبه بهتری نسبت به دیگر استان‌ها در زمینه صنعت طلا دارد، اضافه کرد: ساخت شهرک طلا به تخصصی‌تر شدن و رشد این صنعت کمک می‌کند.
اما با رونق گرفتن بازار بدلیجات، سود این فلز کم‌بها بیشتر از آنچه که به تولید ملی کمک کند، به جیب دلال‌ها و واسطه‌ها می‌رود.
افرادی که بدلیجات را از دیگر کشورها به ویژه امارات و چین وارد می‌کنند و با بالا رفتن قیمت طلا، از این نمد به دنبال کلاهی برای خود می‌گردند.
به طوری که اگر بر اساس اعلام رسمی سازمان صنعت، معدن و تجارت در سال 86 گردش مالی بدلیجات در ایران را سالیانه 5 میلیارد تومان آن روز درنظر بگیریم و اینکه این سازمان اعلام کرده که سالیانه تنها حدود 700 میلیون تومان از این بدلیجات در کشورمان تولید می‌شود، در می‌یابیم که در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن بدون در نظر گرفتن افزایش قیمت شدید طلا در سال‌های گذشته، سالیانه حدود 4 میلیارد و 300 میلیون تومان ارز برای خرید بدلیجات از کشور خارج و علاوه بر ترویج فرهنگ مصرف‌گرایی، دلال‌مسلکی و واسطه‌گری نیز افزایش می‌یابد.
