این روزها که شیفتگان سید و سالار شهیدان حضرت حسین بن علی (ع ) خود را برای عزیمت و پابوسی صحن و سرای حضرت اباعبدالله الحسین آماده می کنند.
این روزها که زمزمه مجالس و محافل بخصوص جوانان حسینی شرکت در حماسه شکوهمند و بی نظیر پیاده روی اربعین حسینی است ، یاد کردی از آنها که به شوق زیارت کربلای معلا به پیشواز شهادت رفتند و عاشقانه به حضرت ثارالله لبیک گفتند بایسته و شایسته است.
چه بسا شهدایی که به تأسی از تشنگی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) با لب تشنه به شهادت رسیدند و چه فراوان عزیزانی که با پیروی از علمدار کربلا حضرت ابالفضل العباس (ع ) با وجود بدنی زخمی حاضر نشدند به پشت جبهه اعزام شوند و در معرکه ماندند تا به شهادت رسیدند.
آنها در وصیتنامه های خود همواره به راه سرخ عاشورا اشاره داشتند و یکی از آرزوهایشان زیارت ضریح شش گوشه حضرت حسین بن علی (ع) بود.
شهید صفر قاسمی راد از جوانان عاشق حضرت سیدالشهدا بود که به شرکت در روضه های امام حسین(ع) بسیارعلاقه مند بود و بارها پیش می آمد که در مراسمات عزاداری آن حضرت از شدت گریه بیهوش می شد.
او که از شهدای شهرک شهید منتظری شهرستان دزفول بود، در اردیبهشت سال 1361 و در راه آزادسازی خرمشهر از ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.
شهید صفر قاسمی راد در وصیت نامه خود یادآور شده است:
این را بدانید که هدف ما شهدا یکی است که هدف ما امام حسین (ع) است. بیشتر شهدا در وصیت نامه هایشان می نویسند که در شب های جمعه ما را دعا کنید. من اینجا می گویم و می نویسم که اگر خودمان به کربلا نرفتیم شما به جای ما این قبر شش گوشه ی امام حسین(ع) را زیارت کنید.
بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
جا دارد زایران عزیزی که به عتبات عالیات و از جمله صحن و سرای حسینی در سرزمین مقدس کربلا مشرف می شوند شهدا را فراموش نکنند و نایب الزیاره آن لبیک گویان وفادار عاشورایی باشند.
