خشکسالی در ایران وارد مراحل جدی تری می شود و آن گونه که بر آورد می شود، دستکم تا 25 سال آینده هم کشورمان درگیر این بلای طبیعی خواهد بود.
به گزارش پول نیوز، کشاورزان آسیب پذیرترین قشر جامعه در برابر خشکسالی هستند. از این رو، لازم است در کنار برنامه های جامع کشور برای کاهش آثار خشکسالی، برنامه ویژه ای هم برای معیشت کشاورزان تدوین نمود تا بتوانند بدون نیاز به ترک سرزمین آبا و اجدادی شان، درآمد مناسب خود را داشته باشند.
در این راستا اجرای چند برنامه ملی پیشنهاد می شود:
1 - هم باید آموزش داد و هم باید امکانات لازم را فراهم کرد تا کشاورزان نسبت به تغییر محصولات خود از "آب بر" به "کم آب بر" اقدام کنند. کشاورزان باید از این بابت اطمینان داشته باشند که اگر محصولاتی بکارند که تا حالا نکاشته اند، هم آموزش های لازم را می بینند و هم بازار فروش شان تضمین شده است.
این کار الزامات دیگری نیز دارد که بحث مفصل تری می طلبد از جمله تغییر مکانیزم های تشویقی و حمایتی و حتی در موارد خاص، بازدارنده.
2 - با توجه به رونق روزافزون صنعت گردشگری در ایران، می توان گردشگری روستایی را نیز به بسته مشاغل روستاییان افزود.
امروزه بسیاری از توریست ها، به ویژه توریست هایی که از کشورهای صنعتی به سایر نقاط جهان سفر می کنند، تمایل فراوانی دارند تا بخشی از سفر خود را در محیط های بکر روستایی و عشایری بگذرانند.
برای تبدیل یک روستا به محل مورد علاقه توریست ها، الزاما به قدمت یا معماری خاصی مانند ابیانه یا کندوان نیازی نیست بلکه وجود راه دسترسی مناسب، طبیعتی بکر، خانه هایی مرتب، بهداشت مناسب، تغذیه مطمئن و امنیت به علاوه مردمانی آموزش دیده و مهماندوست، کفایت می کند.
اگر این اتفاق در روستاهای ما رخ دهد، نه فقط توریست های خارجی و داخلی که اهالی شهرهای نزدیک نیز انگیزه خواهند داشت، با سفر به روستاها و گذراندن ایامی از هفته در آنها، به تمدد اعصاب بپردازند.
این اتفاق، که با یک برنامه ریزی هوشمندانه کاملاً قابل تحقق است، می تواند اقتصاد روستاها را متحول کند.
3 - آموزش کسب و کارهای جدید به روستاییان و به ویژه جوانان آنها می تواند آنها رابه ماندن عزتمندانه در روستا ترغیب کند.
آنچه در بحث آموزش روستاییان ابتدائاً به ذهن متبادر می شود، آموزش های کشاورزی و قالی بافی و صنایع دستی است. این آموزش ها هر چند مفید هستند و باید انجام شوند ولی با توجه به حضور جوانان تحصیل کرده در روستاها و نیز گسترش شبکه اینترنت، می توان دامنه آموزش ها و کارآفرینی را فراتر برد و به حوزه هایی چون تجارت الکترونیک، برنامه نویسی، تولید محتوا و فریلنسرینگ تعمیم داد تا یک جوان روستایی که مثلاً در رشته برنامه نویسی درس خوانده ، مجبور نباشد برای کاریابی یا کارآفرینی به شهر برود یا آن دیگری بتواند سفارش های تایپ را در همان خانه روستایی اش بگیرد و کسب درآمد کند.
در این زمینه می توان از تجربیات کشورهایی مانند هند و حتی برخی کشورهای اروپایی استفاده کرد.
زهرا نظری مهر - مدیر مسؤول پول نیوز
