پای «بازی نهنگ آبی» به ایران باز نشده، مسئولان شکست خوردند!

از چالش سطل آب یخ تا چالش عکس سیاه و سفید؛ هموطنانمان بارها و بارها به وضوح ثابت کرده‌اند که در ورود به «چالش» هایی که در دنیای مجازی به راه می‌افتد، تبحر دارند، ولی هرچه ایشان در این عرصه متبحرند، مسئولان کشورمان در تأخیر و کوتاهی تخصص دارند!

 

به گزارش «تابناک»، اگر تا چندی پیش سخن گفتن درباره یک چالش جدید آنلاین ـ که در جهان شایع شده بود ـ دشوار می‌نمود و بسیاری از هموطنانمان در درک چرایی «چالش» خواندن این رفتارهای عجیب دچار مشکل بودند، هم اکنون اوضاع به قدری تغییر کرده که کافی است از به بازار آمدن چالشی جدید سخن بگوییم تا توجه همه را به خود جلب کرده و با خیل مشتاقانِ شنیدن و پیوستن به این چالش جدید مواجه شویم!

با این توضیح که فرقی نمی‌کند هدف از چالش، اطلاع رسانی درباره یک بیماری نادر باشد یا پیوستن به تفریحی که مدتی مد می‌شود و لاجرم مدتی بعد از مد افتاده شده و برای همیشه فراموش می شود. درست شبیه دیگر مدهایی که اغلب زودگذر و فراموش شدنی هستند و حتی بعدها چرایی تبعیت از آنها برایمان خنده دار و عجیب به نظر می‌رسد.

این در حالی است که به تازگی چالشی در دنیای مجازی شکل گرفته که نه به مانند سرازیر کردن سطل یخ روی سر بی آزار است و نه پیوستن به آن را می‌توان در دایره گرایش به مد تفسیر کرد؛ چالشی بسیار خطرناک و حتی مرگبار که گرویدگان زیادی را به ورطه نابودی و خودکشی سوق داده و ظاهرا به مانند دیگر چالش های مرسوم در کشورمان، مورد توجه مسئولان قرار نگرفته است.

صحبت درباره چالش «نهنگ آبی» است؛ چالشی که برخی آن را بازی می‌خوانند و نامش به استعاره از خودکشی دسته های نهنگ در برخی سواحل جهان گرفته شده و مقصودی مشابه دارد. به این صورت که در آن از افرادی که به چالش می‌پیوندند، خواسته هایی مطرح می‌شود و به مرور و با تبعیت ایشان از خواسته ها، درخواست ها تا طرح اجرای نقشه های شوم نیز پیش می‌رود.

موضوعی که نگرانی های بسیاری در کشورهای مختلف به دنبال داشته و مرگ شماری از افراد پیوسته به این بازی مرگبار را نیز به دنبال داشته است. مگر نوجوانان و جوانانی که گاه تنها هنر «نه گفتن» را نیاموخته بودند و در دنیای پر شر و شوری که به اقتضای سنشان در آن قرار دارند، گاه خطاهای جبران ناپذیری را رقم زده‌اند.

رویدادی که مدتی است زمزمه شیوع نسبی آن در کشورمان نیز به گوش می‌رسد و شاید تنها اقدام عملی و موثر مسئولان برای مقابله با آن، حذف اپلیکیشن مربوط به این چالش از فروشگاه های اپلیکیشن در کشورمان و مسدود کردن دسترسی کاربران به سرورهای این بازی از طریق فیلترینگ باشد.

اقدامی که هرچند ناقص به نظر می‌رسد و وفور ابزارهای دور زدن و شکستن محدودیت های فیلترینگ در کشورمان، ناقص بودنش را فریاد می‌زند، تمامی امیدواری خانواده ها در محافظت از جوانان و نوجوانان شان در مقابل این بازی مرگبار است. کورسوی امید در جامعه ای که هیچ برنامه خاصی برای آموزش نه گفتن به نوجوانان و جوانان ندارد.

این شاید کلیدی ترین نکته ماجرایی است که با نهنگ آبی در کشورمان آشکار شده است؛ اینکه نه رسانه عریض و طویل ملی و بودجه گزافی که می‌بلعد توانسته قدمی در راستای آموزش این موضوع مهم بردارد و نه مدارس و حتی دانشگاه ها به این حوزه ورود کرده و می‌کنند، در حالی که می‌دانیم آموزش نه گفتن چه نقش مهمی در کاهش بزه ها و مقابله با انواع و اقسام آسیب ها در جامعه ایفا می‌کند.

آموزشی که می‌توان جای خالی اش را با طرح یک پرسش از اطرافیانمان دریافت. تنها کافی است از خودمان و نزدیکانمان بپرسیم چقدر درباره نهنگ آبی می‌دانند و بعد توضیحی مختصر در این باره به ایشان داده و در خصوص اینکه آیا تا کنون درباره نه گفتن چیزی به عزیزان و دلبندانشان آموزش داده‌اند، بپرسیم تا اوضاع دستمان بیاید!