این روزها تمام اقتصاد ما به دلار و یورو گره خورده است. دو ارزی که اختیار آن ها به هیچ عنوان دست مسئولین ما نیست و با کوچکترین بی ثباتی این دو ارز، اقتصاد ما دچار نوسان های شدیدی می شود. در تحریم ها، آثار این نوسان ها در اقتصاد کشور بخوبی مشاهده شد. راهکار فرار از این وضعیت توجه به پیمان های پولی دو جانبه یا چند جانبه است. اما آیا اراده ای در بانک مرکزی برای بستن پیمان های پولی دو جانبه و چندجانبه وجود دارد؟
به گزارش
تابناک اقتصادی، اخیراً چندین و چند تفاهم نامه بانکی بین ایران و چند کشور دیگر منعقد شد که از آن جمله می توان به امضای تفاهم نامه بین بانک های خصوصی ایران و بانک های کره جنوبی اشاره نمود. در مورخه 17 شهریور 1396 بود که اتحادیه بانکی کره جنوبی اعلام کرد، یادداشت تفاهمی را با همتای ایرانی خود برای افزایش همکاری های دو جانبه به امضا رسانده است. بر اساس اعلام فدراسیون بانک های کره جنوبی، این فدراسیون و اتحادیه بانک های خصوصی ایران توافق کردند که خدمات بانکی برای صادرکنندگان و واردکنندگان دو کشور را تسهیل نمایند. محمد رضا جمشیدی دبیر کانون بانک های خصوصی و موسسات اعتباری درباره این توافق گفت: دو طرف در زمینه افزایش مبادلات غیر دلاری، استفاده از فناوری های نوین در صنعت بانکداری و اعزام کارشناسان برای آموزش توافق کردند.
افزایش مبادلات غیردلاری در راستای پیمان های پولی دو جانبه صورت گرفته است. پیمان پولی دو جانبه یعنی استفاده همزمان از دو پول ملی در پرداخت های مرتبط با تجارت و تامین مالی دو جانبه به طوری که نیازی به ارز ثالث نباشد.
با نگاهی به تحریم های آمریکا علیه ایران مشاهده می شود که بیشتر این تحریم ها پولی بوده است بنابراین برای اینکه بتوانیم به این گونه تحریم های آمریکا علیه کشورمان خاتمه دهیم و اقتصاد کشور را از شوک های ناشی از نوسانات دلار مصون بداریم باید به سمت بستن پیمان های پولی دوجانبه یا چندجانبه حرکت کنیم. موضوع پیمان های پولی دوجانبه و چند جانبه آن قدر اهمیت داشته است که در بند 4 ابلاغیه سیاست های کلی برنامه ششم توسعه به آن اشاره شده است. در این بند آمده است: توسعۀ پیوندهای اقتصادی و تجاری متقابل و شبکه ای کشور به ویژه با کشورهای منطقۀ آسیای جنوب غربی، تبدیل شدن به قطب تجاری و ترانزیتی و انعقاد پیمان های پولی دو و چندجانبه با کشورهای طرف تجارت در چارچوب بندهای ۱۰، ۱۱ و ۱۲ سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی.
سئوالی که در این بین مطرح می شود این است که با توجه به اهمیت موضوع پیمان های پولی دو جانبه و چند جانبه و با توجه به اینکه این نوع پیمان ها در سیاست های کلی برنامه ششم توسعه و اقتصاد مقاومتی مورد تاکید واقع شده اند، آیا اراده ای در بانک مرکزی برای بستن پیمان های پولی دو جانبه و چندجانبه وجود دارد؟
در پاسخ به این سئوال باید گفت که هم اکنون در بانک مرکزی کارگروهی در همین زمینه فعال شده است اما به صورت جدی این موضوع را پیگیری نمی کند. انتظار آن است که بانک مرکزی با توجه به اینکه کشور ما همواره در معرض تحریم های جدید آمریکا قرار داشته و همچنین با توجه به نوسانات شدید دلار و تاثیرپذیری اقتصاد کشور ما از این نوسانات، توجه بیشتری به این موضوع داشته باشد و آن را به صورت جدی تری پیگیری کند. هم اکنون ما تنها با سه کشور ترکیه، کره جنوبی و چین پیمان های پولی را بسته ایم که این موضوع می تواند به کشورهای دیگر نیز تعمیم بیابد. شایان ذکر است چین در سال های اخیر برای استفاده از یوآن در مبادلات خارجی خود تلاش های فراوانی را کرده و توانسته است طی 10 سال اخیر حدود 50 پیمان پولی با کشورهای مختلف جهان امضا کند. روسیه نیز تلاش های زیادی را برای کاهش وابستگی تجارت خارجی خود به دلار و یورو داشته است.
هر چقدر ما بتوانیم اقتصاد خود را از بند ارزهایی چون دلار که اختیارشان در دست ما نیست رها کنیم می توانیم، اقتصاد خود را مقاوم تر سازیم و بازارهای باثبات تری را تجربه کنیم و این باثباتی بازارها می تواند منافع بسیاری را برای ما در پی داشته باشد.
