اجاره ای که ویژگی‌های اقتصادی تملک دارایی را دارد، اجاره به شرط تملیک گفته می‌شود.
دارایی هایی که از طریق اجاره به شرط تملیک تصاحب می‌شوند، به دلایل حسابداری به‌عنوان دارایی خریداری‌شده در نظر گرفته می‌شوند. در سوی مقابل اجاره عملیاتی به‌عنوان اجاره واقعی یا اجاره بلندمدت برای اهداف حسابداری خواهد بود. انتخاب طبقه‌بندی اجاره تأثیر مهمی بر صورتحساب‌های مالی یک شرکت خواهد داشت.
هر نوع اجاره ای اگر یکی از الزامات زیر را برآورده کند، اجاره به شرط تملیک خواهد بود.
- مدت زمان اجاره دارایی، بیشتر از ۷۵ درصد از عمر مفید دارایی باشد.
- اجاره شامل توافق خرید با ارزش کمتر از ارزش بازار باشد.
- اجاره کننده در پایان اجاره مالکیت را به دست آورد.
- ارزش فعلی اقساط اجاره از ۹۰% ارزش بازار دارایی بیشتر است.
اجاره به شرط تملیک مثالی از نقش حسابداری تعهدی در وقایع اقتصادی است. عموماً، شرکت ها حق انتخاب نوع اجاره ای را که برای اهداف حسابداری می‌خواهند، دارند؛ اما هر یک از انواع اجاره ها مزایا و معایب خاص خود را در صورتحساب های مالی دارد. به طور مثال، شرکت هایی که تمایل به داشتن نسبت های بازده دارایی بالا دارند باید اجاره عملیاتی را انتخاب نمایند، چون در ترازنامه دارایی اجاره شده به عنوان یک آیتم دارایی محسوب نخواهد شد و باعث کاهش مخرج کسر نسبت‌های مالی می‌شود.
معادل انگلیسی اجاره به شـرط تملیک عبارت است از: Capital Lease
تهیه‌شده در: مدیر مالی
