حال هوای مشهد خوب نیست؛ این را هم با استنشاق هوای شهر می‌توان فهمید و هم بر اساس آمار و ارقام، آن طور که مدیر مرکز پایش آلاینده‌های زیست محیطی شهرداری مشهد اعلام کرده است،
به گزارش روزنامه خراسان، «روزهای با کیفیت هوای ناسالم در مشهد در نیمه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته 56 درصد بیشتر شده است.» موضوعی که نشانه بحرانی شدن هر ساله وضعیت آلودگی هوا در مشهد است.
رضا اسماعیلی در گفت و گو با ایرنا در این زمینه گفت: طی این مدت شهروندان مشهدی 22 روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و سه روز هوای ناسالم را برای همه افراد پشت سر گذاشته‌اند. در مدت مشابه سال گذشته 16 روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس در مشهد ثبت شده بود. وی افزود: همچنین ظرف شش ماه گذشته شهروندان مشهدی در مجموع 143 روز هوای سالم تنفس کردند.
وی ادامه داد: همچنین شمار روزهای با هوای دارای کیفیت سالم طی نیمه نخست امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته در مشهد کاهش یافت. اسماعیلی تصریح کرد: شمار روزهای دارای کیفیت هوای پاک در مشهد نیز طی نیمه نخست سال گذشته هفت روز بود اما امسال طی همین مدت به 18 روز افزایش یافته است.
تا دیرتر نشده فکری کنیم
آمار و ارقام هم از وضع ناخوش آلودگی هوا در مشهد حکایت دارد، هرچند همین حالا هم دیر شده اما باید تا از این دیرتر نشده، فکری برای علاج این وضع ناخوش هوا در مشهد کرد. مشهد شهری ملی است، شهری که سالانه پذیرای بیش از 30 میلیون زائر از سراسر کشور است و این به تنهایی کافی است که دولتمردان ضرورت نگاه ملی و حتی فراملی به این شهر زیارتی را درک کنند. اگر این درک وجود داشته باشد، طبیعتا سهم مشهد از درآمدهایی که می‌تواند گره گشای مشکلات شهر از جمله همین معضل آلودگی هوا باشد، به صورت تمام و کمال پرداخت خواهد شد.
وقتی مشهد سالانه پذیرای تعداد زیادی از خودروهای عمومی و شخصی زائران و مجاوران است، چرا نباید سهم کامل خود را از عوارض سوخت و آلاینده‌ها دریافت کند؟ این درآمدها اگر به طور کامل به شهر مشهد تخصیص یابد و نظارت کاملی بر هزینه کرد آن وجود داشته باشد که در مسیر صحیح خرج شود، قطعا می‌تواند گره‌های کوری را که سال هاست بر معضل آلودگی هوای مشهد افکنده شده، باز کند. پس تا دیرنشده فکری کنیم، پیگیری کنیم و مجدانه سهم مشهد از این درآمدها و اعتبارات را از دولتمردان بگیریم.
