در این سالها برای من که کم و بیش با نهاد سیاست خارجی کشور آشنایی دارم این پرسش مطرح بود که دیپلمات برجسته ای مانند مجید تخت روانچی که در زمره شخصیت های برجسته دیپلماتیک کشور به شما می رود در نهاد ریاست جمهوری و در پست معاونت سیاسی رئیس جمهور به چه کاری مشغول است؟با خود می پرسیدم مگر برای رئیس جمهور معاون سیاسی قحط است که یکی از برجسته ترین دیپلمات های کشور را بدانجا گماشته اند!آنهم در زمانه ای که ما بیش از هر زمان دیگری به حضور دیپلمات های طراز اول برای دفاع از منافع ملی کشور نیاز داریم!حال که تخت روانچی به تخصص اصلی و اولیه خود به عنوان سفیر ایران در ملل متحد بازگشته است بیشتر از گذشته هم به خسرانی که در دو سال گذشته از نبود او در وزارت امور خارجه به منافع کشور زده شد پی برده ایم. حضور کوتاه مدت او در نیویورک و سازمان ملل متحد،پویایی ویژه ای را به این نمایندگی داده و احساس می شود که پس از مدت ها بالاخره یکی هست که با زبان گویا و بدون لکنت و با تخصص منافع کشور را نمایندگی کند.این روزها که افکار عمومی به درستی تصور می کند که ظریف وزیر امور خارجه در پیشبرد سیاست خارجی کشور تنهاست و به تنهایی بار همه سیاست خارجی کشور و حتی کوتاهی دیگر سازمان و وزارتخانه های اقتصادی و نفت را در حوزه بین المللی بر دوش می کشد،حضور مجید تخت روانچی فرصت مغتنمی است که باید از انتصاب او بدان سمت خدا را شاکر بود.
این روزها و این ایام فرصت استراحتی برای دیپلمات های درجه اول کشور نیست؛نه فرصت برای استراحت وجود دارد و نه دلایلی حتی موجه برای عدم حضور. لازم است که ثمره حداقل سی سال نهاد سیاست خارجی کشور با جدیت وارد صحنه شود و پروتکل های رایج این چند دهه را کناری گذارند و زبان گویای ملت و مردمی باشند که این روزها تنها تر از هر زمانی متوکل بر خداوند متعال و اراده جمعی خویش به مقابله با بدخواهان این سرزمین کهن برخواسته اند.سفرای ایران در کشورهای مختلف دیپلماسی فعال و گفت و گو با سفرای دیگر کشورها در محل ماموریت را در دستور کار خویش قرار دهند؛حضور در رسانه های بین المللی و رسانه ای برجسته محل ماموریت خویش را برای تبیین رویکردهای ایران در سیاست خارجی را از جمله کارهای اساسی خویش تلقی کنند.می توانند امکان حضور در دانشگاه و محافل فکری را بسنجد و با طیف های مختلف فکری در جوامع محل ماموریت خود وارد گفت و گوی موثر،سازنده و بی وقفه شوند.
در کنار دیپلماسی رسمی، بازیگران غیر دولتی نیز می توانند با فضایی که در اختیار آنان قرار می گیرد به کمک نهاد دیپلماتیک کشور بیایند.اساتید دانشگاهی که در محیط بین الملل منشاء اثر هستندو شخصیت های بین المللی کشور در عرصه های مختلف می تواند در حوزه دیپلماسی غیر رسمی و از کانال های دیگ وارد شده و هر کدام به طریقی از منافع ملی کشور محافظت کنند. علیرغم همه کوتاهی ها به ویژه در بخش های اقتصادی،این روزها وقت استراحت نیست.
