رقابت های جام حذفی فوتبال که یکی از بالهای پویایی و نشاط و ایجاد انگیزه برای سطوح مختلف فوتبال کشور است، سرانجام با برگزاری مسابقه پایانی و معرفی قهرمان آن پایان یافت و تیم پرسپولیس موفق شد با پیروزی بر تیم پر انگیزه اما کم هزینه و بی ادعای داماش گیلان که با سخت کوشی بازی کنان و کادر فنی اش تا این مرحله صعود کرده بود، قهرمان جام حذفی شود و به این ترتیب در کنار قهرمانی در لیگ برتر به هر دو جام مهم فوتبال کشور دست یابد و میلیونها هوادار این تیم در سراسر کشور را خوشحال و شادمان سازد و امید بخش ایجاد الگویی موفق مبتنی بر کاهش حاشیه ها و تلاش خستگی ناپذیر بازیکنان به همراه مدیریت فنی و حرفه ای مربیان و از همه مهم تر انضباط تیمی برای سایر تیمهای حاضر در عرصه فوتبال کشور شود.
اما مسابقه شب گذشته روی دیگری هم داشت که آن شرمندگی فوتبال ایران در برابر خیل عظیم مشتاقان و شیفتگان جادوی مستطیل سبز بود.
اتفاقات تأسف باری که در استادیوم فولاد آرنا رخ داد و جز شرمندگی تمام عیار برای فوتبال ایران نام دیگری نمیتوان بر آن نهاد.
ناتوانی و سهل انگاری مدیران نه چندان فوتبالی فوتبال کشور در تأمین به حق حداکثر یک درصد از صندلی های یک استادیوم که تأخیر 150 دقیقه ای آغاز بازی را رقم زد تا 40 هزار نفر تماشاچی مشتاق و علاقه مندی که از اقسا نقاط کشور برای تماشای یک بازی مهیج و زیبا به اهواز آمده بودند در هجوم حشرات و گرمای شدید هوا و بلاتکلیفی چند ساعته و فقدان اراده کافی برای اتخاذ تصمیم قاطع و کارآمد بیش از هر چیز شاهد ضعف مدیریت و ناکارآمدی و ناتوانی مدیرانی بودند که به صورت بی سابقه و یا حداقل کم سابقه ای یک بار دیگر ضعف های مدیریتی مان را در سطح ملی و جهانی تیتر یک اخبار ورزشی ساختند و نقطه سیاهی را در کارنامه فوتبال ایران ثبت کردند که مقابله با آن و چاره اندیشی فوری در برخورد با این نحوه مدیریت ضرورتی جدی و دارای اهمیت برای حل مشکلات آتی خواهد بود.
یکشنبه تلخ فوتبال ایران سپری شد اما ریشه یابی و بررسی عمیق این گونه اتفاقات میتواند مانع اساسی برای تکرار آن باشد.
