روایت سفر سردار سلیمانی به افغانستان پس از ترور احمدشاه مسعود

برنامه «هفت» این هفته با پخش تصاویری از سفر سردار سلیمانی به افغانستان و ملاقات با مجاهدین پس از ترور احمد شاه مسعود و همچنین مرور سینمای ایران همراه شد.

به گزارش «تابناک»؛ برنامه «هفت» این هفته با میز بررسی وضعیت سینمای تحکیمی با حضور محمدرضا عباسیان از مهمانان گردشی این برنامه آغاز شد. در این بخش تصاویری از شهید سپهبد سلیمانی در جریان سفر به افغانستان پس از شهادت احمد شاه مسعود به دست طالبان و همچنین بخش‌هایی از یک گفت و گو با مرحوم جلال طالبانی منتشر شد.

محمدرضا عباسیان در این بخش گفت: این حمایت هایی که در سال های اخیر در زمینه مستندسازی در سوریه و عراق صورت گرفت به پیشرفت مستند کمک کرد. دیده شدن این جنس مستندها، تصوری به مخاطب می دهد که یک نگاه استراتژیک است و تک تک مردم به آن نیاز دارند. سینمای مستند ما خیلی حق خود را در این زمینه ادا کرده است. این اجازه را می دهم بگویم که چرا ما فیلم سازها کاری نکردیم؟ سینمای غرب برای قهرمان های نداشته خود فیلم‌ می سازند یعنی قهرمان سازی می کنند.

او تاکید کرد: ما قهرمان داریم ولی در سینمای خود قهرمان نداریم. باید یک قهرمانی به مخاطبان خود معرفی کنیم که بعد از دیدن فیلم به خود ببالد. من مستند درمورد طالبان ساختم و بعد از بیست سال هنوز در تلویزیون پخش نشده است. ما مشکل تولید محتوا داریم. انگشت اتهام به سمت مدیران است. مهمترین سوالی که در آخر سال از تمام نهادها پرسیده میشود این است که چرا در سال ما هیچ فیلم ارزشی نداریم؟ قهرمانان ما فقط به اسم های خیابان ها محدود شده اند.

عباسیان افزود: ما چقدر پتانسیل و توان داشتیم که می توانستیم با رهبران مختلف کشورها در مورد انقلاب اسلامی صحبت کنند ولی این کار انجام نشده‌ است؟ سینمای تحکیمی یعنی نشان دادن تصویر ایران از نگاه دیگران در خارج از کشور. ما نیاز به اغراق نداریم اگر هر آنچه وجود داشته را بیان کنیم، خیلی عجیب و غریب است.

این مدیر دولت احمدی نژاد گفت: وظیفه سازمان سینمایی ساختن آثاری برای بیان فرهنگ شهادت است. اگر سازمان اوج فیلم می سازد از بقیه ارگان ها نباید غافل شد. فقط نباید از شهدا ساخت. همین راننده تاکسی یا پاکبانی که با وجود سختی کیف پول پس می دهند قهرمان هستند. از نخبگان علمی چرا فیلم موجود نیست؟ اینکه واقعیت هایی را باید به مردم نشان دهیم که به ایرانی بودن خود افتخار کنند. ما در شبکه نمایش خانگی چه محتوایی را داریم به خانواده ها نشان می دهیم؟ فیلمساز یک رسالتی دارد که باید آن را به درستی نشان دهد. معدود مدیرانی داریم که تعامل با فیلمساز و نگاه محتوایی دارند.

همچنین محمدرضا مقدسیان از دیگر مهمانان گردشی برنامه «هفت» پیرامون فیلم‌های غایب در این دوره از جشنواره فجر سخن به میان آمد. او تاکید کرد: اگر بخواهیم از نظر نگاه مخاطب بررسی کنیم، باید به تنوع سبد سینمایی توجه کرد. اولین فیلم می توان به لامینور داریوش مهرجویی توجه کرد که خود فرم جشنواره را پر نکرد. یک‌ گروه می گویند که اسم داریوش مهرجویی برای جشنواره لازم است و برخی به این معتقد نیستند. برخی معتقدند که داریوش مهرجویی بعد از سنتوری دیگر توقعات را برآورده نکرده است.

او اظهار داشت: یک فیلم دیگر مجبوریم رضا درمیشیان است که حرف های زیادی محور آن وجود داشت. عملا درمیشیان می توانست جشنواره را گرم کند. فیلم جنایت بی دقت اثر شهرام مکری  که عنوان کرد به دلیل طولانی شدن مراحل فنی به جشنواره فیلم فجر نرسیده است. فیلم قاتل و وحشی حمید نعمت الله هم که به دلیل حق مالکیت به جشنواره نرسید. استانداردها و معیارهای انتخاب فیلم ها مشخص نیست. باید کیفیت و معیار انتخاب مشخص شود.

در این بخش، محمد حسین لطیفی نتوانست درباره عدم انتخاب فیلمش سکوت کند و گفت: من اصلا درمورد فیلم مرد نقره ای صحبت نکردم. به من گفتند فیلم خیلی نوجوان پسند است. فیلم درمورد یک‌ پدربزرگ است و قهرمانان ملی کشورمان. الان هم اعتراض ندارم. اما بعد از جشنواره با دیدن فیلم و فضای آن شاید گفت که این فیلم محتوای متناسب با فضای دهه فجر بود و بدون حمایت یک نهاد دولتی ساخته شد.

در آخر میز نقد با حضور فراستی، فهیم و یکی از دوستان‌شان، هاشم زاده برگزار و فیلم مرد ایرلندی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی نقد شد و فراستی این فیلم و کارگردانش را نیز زیر سوال برد!

ناصر هاشم زاده در این زمینه گفت: فیلم قابل توجه و بحث است. درمورد تشکیل مافیا در آمریکا فیلم هایی زیادی ساخته شده است ولی اینجا کارگردان داستانی را به خوبی بیان کرده است. اگر کسی از مافیا اطلاع نداشته باشد، فیلم را شاید متوجه نشود. شخصیت وارد صحنه می شود و شکل می گیرد. کارگردان رقابت های انتخابات ریاست جمهوری را به خوبی بیان کرده است. در قسمت میانی، فیلم سیاست و مافیا زیاد ترکیب شده است. 

محمد تقی فهیم نیز تاکید کرد: فیلم یکی از بهترین فیلم های سینمای آمریکاست. تمام نکات فیلم مثبت است. در فیلم های قبلی اسکورسیزی هماهنگی بین عناصر تا این حد و اندازه وجود نداشت. همواره در آمریکا مافیا ابزار سیاست بوده اند. دولت از آن ها برای پیشرفت کارهای خود استفاده کرده اند. فیلم نوع مرسومی از روایت نیست‌. ما صدای ذهنی فرانک را می شنویم. در این چند سال اخیر هیچ کس به این صراحت به پرچم آمریکا توهین نکرده بود. در افتتاحیه فیلم می طلبد که دوربین سیال باشد.

مسعود فراستی نیز اظهار داشت: مرد ایرلندی فیلم بدی نیست. فیلم خیلی بدی است. اساسا فرم ندارد و کارگردان نتوانسته بازی بگیرد. حرکت دوربین در سکانس افتتاحیه سیال است. دوربین شروع می کند به حرکت از مکان و برای اینکه کات ندهد، سر کاراکتر از کادر خارج می شود! نکته دوم کاراکتر: رابرت دنیرو تا آخر فیلم کامل نیست و یک مقوای واقعی و مصنوعی است. بدترین بازی دنیرو در این فیلم وجود دارد. از ابتدا مشکل نوع روایت وجود دارد. شخصیتی را به ما ارائه نمی دهد که ذهن خوبی داشته باشد. دوربین تشخص ندارد. حتی نمای نشان دادن مرگ هم بسیار ضعیف است. در سینما معلول اساس است نه علت. سینما از پس معلول، علت را بیان می کند نه برعکس.‌ ‌یکسری عکس به ما نشان میدهد که هیچ اتفاقی با این عکس ها را نمی دهد. در اثر بویی از کاتولیک بودن فیلمساز وجود ندارد. این آدم خشونت در درونش وجود دارد. به نظر من اتفاقا نمی خواهد آدم منفعل نشان دهد. به نظرم خشونت برای امروز نیست و برای بیست سال پیش جامعه آمریکاست. وقتی شخصیت احساس ندارد کلوز آپ نمی شود گرفت. 

این برنامه 3:10 بامداد به پایان رسید!