ماه ذی القعده اول ماه های حرام است و در روز یکشنبه این ماه نمازی با فضیلت بسیار از رسول خدا صلوات الله علیه نقل شده که هر که آن را به جا آورد توبه اش مقبول و گناهش آمرزیده شود و خصماء او در روز قیامت از او راضی شوند و با ایمان بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش گشاده و نورانی گردد و والدینش از او راضی گردند و مغفرت شامل حال والدین و ذریه او گردد و توسعه رزق پیدا کند و ملک الملک با او در وقت مردن مدارا کند و به آسانی جان او بیرون شود و کیفیت آن چنان است که:
در روز یکشنبه ماه ذی القعده غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گزارد در هر رکعت حمد یک مرتبه و توحید سه مرتبه و معوذتین یک مرتبه. پس استغفار کند هفتاد مرتبه و ختم کند استغفار را به: لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
پس بگوید: یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ
شیخ عباس قمی گوید: ظاهر آن است که استغفار مذکور و دعای بعد را بعد از نماز باید به جا آورد.
منبع: مفاتیح الجنان
