به گزارش تابناک، مثلث آنلاین نوشت: به تازگی غلامرضا مصباحی‌مقدم در گفت‌وگویی بیان کرده است که «چین ظرفیت‌های ما را ندارد. موقعیت جغرافیایی چین موقعیت ما نیست. چین به اندازه موقعیت و شرایط ما نیست. موقعیت انرژی که ما داریم چین ندارد. البته موقعیت جمعیتی که چین دارد را ما نداریم. آن جمعیت قانع است، جمعیتی که به دوعده یا یک وعده غذا در شبانه روز اکتفا می‌کند. این فرهنگ کاملاً متفاوتی است».
منصور حقیقت‌پور، تحلیلگر مسائل سیاسی، درباره سخنان اخیر مصباحی‌مقدم گفت: «من این ادبیات را درباره مردم ایران نمی‌پسندم. این همکار سابق من که اکنون عضو مجمع تشخیص مصلحت است، بهتر است با ادبیات فاخر با مردم ایران سخن بگوید. مردم ایران بزرگ‌تر از این حرف‌ها هستند. آقای مصباحی‌مقدم که مردم ایران و چین را هم مقایسه می‌کند، چرا دولت ایران را با دولت چین مقایسه نمی‌کند؟ دولت چین در تمام عرصه‌ها از برنامه پنج‌ساله‌اش جلوتر است. یعنی اگر قرار بوده است طی پنج‌سال به رشد سه درصدی در بخش کشاورزی برسند، به رشد ۶درصدی رسیده‌اند.
او ادامه داد: «آقای مصباحی‌مقدم که در مجمع تشخیص مصلحت نشسته است، چرا درباره اجرایی‌نشدن سند چشم‌انداز ۲۰ساله از تمام دولت‌ها پرسش نمی‌کند؟ چرا تقصر دولت‌ها در به وجودآمدن اقتصادی نابسمان را نادیده می‌گیرد؟»
این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین بیان کرد: «اتفاقا مردم ایران نجیب‌اند و قانع. یک شانه تخم‌مرغ صدهزار تومان شده، یک کیلو گوشت بیش از ۴۰۰هزار تومان شده است و مردم دم نمی‌زنند. چرا باید با این مردم اینگونه سخن گفت؟ چرا ایشان نمی‌گوید که رشد اقتصادی کشور چه قدر است؟ آیا او نمی‌تواند به عنوان یک عضو، در مجمع تشخیص این بحث‌ها را مطرح کند؟».
حقیقت‌پور در پایان گفت: «من ادبیات او را نپسندیم. این حرف حضرت امیر(ع) است که میفرمایند والی، موظف است نعمت را بر مردم تمام کند. آیا مسئولان اینگونه رفتار می‌کنند؟ سفره مردم روز به روز کوچک‌تر شده است و مردم با سیلی صورت خود را سرخ می‌کنند و با آبرو، حیا و عزت نفس مدارا و زندگی می‌کنند و اعتراضی هم نمی‌کنند. چرا قدر این مردم را نمی‌دانیم؟ بهتر است با مردم متکبرانه سخن نگوییم و سعی کنیم از مسئولان مربوطه بخواهیم که هرچه سریع‌تر وضعیت معاش مردم را درست کنند، نه آنکه نمک به زخم مردم بپاشیم».
مشکل طرز بیان و ادبیات نیست . 
خدا شفات بده ... دولت چین و مردم چین یک توافق نانوشته دارن و اون توافق اینه که دولت نان و آب و اشتغال مردم را تامین کنه و مردم هم مطیع دولت باشن درحالیکه دولت های ما اصلا براشون مهم نیست مردم نان دارن یا نه و فقط میخان به مردم زور بگن و توقع دارن مردم مطیع باشن