بیوچار، ماده‌ای شبیه زغال چوب از زباله‌های آلی ساخته شده است و می‌توان از آن برای ذخیره کربن برای صدها یا هزاران سال استفاده کرد.
به نقل از ویفروم، بیوچار روش نسبتا ارزان و مقیاس‌پذیر برای حذف کربن از جو است همچنین می‌توان از آن برای بهبود سلامت خاک و کاهش نیاز به کود استفاده کرد.
تحقیق جدید محاسبه کرد که اگر تولید بیوچار تا حد ممکن در سطح جهانی افزایش یابد، می‌تواند تا سه میلیارد تن دی‌اکسیدکربن در سال یا ۶ درصد از انتشار جهانی را جذب کند که معادل آلودگی آب و هوای بیش از ۸۰۰ نیروگاه زغال سنگ یا تقریباً سه برابر بیشتر از انتشار دی‌اکسیدکربن از صنعت هواپیمایی است.
گیاهان هنگام رشد، دی‌اکسیدکربن را جذب می‌کنند اما معمولا دوباره به سرعت آزاد می‌شود و اگر پسماندهای محصول پس از برداشت در مزرعه باقی بمانند، پوسیده می‌شوند و گازهای گلخانه‌ای آزاد می‌کنند. همین اتفاق در مورد شاخه‌های افتاده در جنگل یا زباله‌های آلی در محل دفن زباله نیز رخ می‌دهد اما اگر مواد آلی به بیوچار تبدیل شوند، از تجزیه بیشتر آن جلوگیری می‌شود.
این فرآیند اساساً بخشی از کربن موجود در زیست توده اصلی را می‌گیرد و آن را به شکل بسیار پایداری در می‌آورد که باعث کاهش تخریب کربن برای صدها یا هزاران سال می‌شود.
تجهیزاتی که بیوچار تولید می‌کنند را می‌توان در مقیاس کوچک یا در تأسیسات بزرگ‌تری که زباله‌ها را از منابع متعدد جمع‌آوری می‌کند، استفاده کرد. برای محاسبه میزان تولید بیوچار در سطح جهان، این مطالعه به بررسی میزان ضایعات گیاهی و سایر زباله‌های آلی در ۱۵۵ کشور پرداخت. فقط در ایالات‌متحده، پتانسیل تولید بیوچار کافی برای جداسازی نزدیک به ۴۰۰ میلیون تن دی‌اکسیدکربن در سال وجود دارد.
بیوچار زیر میکروسکوپ، شبیه یک اسفنج است. اگر به خاک اضافه شود، ساختار اسفنجی آن به نگهداری آب و مواد مغذی کمک می‌کند، بنابراین کشاورزان به آبیاری و کود کمتری نیاز دارند.
حیاتی‌ترین اقدام اقلیمی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است که بیشتر آن با حذف سوخت‌های فسیلی اتفاق می‌افتد اما با کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ما همچنان باید دی‌اکسیدکربن را از هوا حذف کنیم.
