بعد از گفت‌وگوی جنجالی مجری یک برنامه تلویزیونی با علیرضا دبیر، هیچ‌کدام از عوامل و اعضای فدراسیون و تیمهای ملی کشتی دیگر در این برنامه حضور نخواهند یافت.
به گزارش تابناک ورزشی، علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی دوشنبه شب در برنامه تلویزیونی قهرمان ایران حاضر شد. در این برنامه درباره مباحث مختلفی صحبت به میان آمد و البته برای دقایقی جنجالی شد!
مجری برنامه در خلال صحبت‌هایش اشاره‌ای به نماز مستحبی علیرضا دبیر در جلسه با وزیر پیشین ورزش داشت اما کنایه یوسفی به مذاق رئیس فدراسیون کشتی خوش نیامد.
دبیر ابتدا با خنده به این موضوع پرداخت و گفت: اگر خدا ستارالعیوبی‌اش را از من بردارد، من کف خیابانم. پرداختن به بحث‌های مربوط به ریا، از سوی آدم‌هایی است که دنبال فالوور هستند. او مجری را هم متهم به این کرد که همین کار را انجام می‌دهد و دنبال وایرال شدن است و البته به او گفت که «تنت می‌خاره»!
عذرخواهی یوسفی در برنامه زنده هم اما افاقه نکرد و دبیر که از طرح این موضوع بعد از مدت‌ها ناراحت شده بود و در آخر حرف‌هایش عنوان کرد که یکی از شروطش برای حضور در برنامه، تیکه نینداختن بوده است، گفت: «من اگر ناراحت شده باشم، می‌توانی جواب بدهی؟ من به اینکه امثال شما می‌خواهید وایرال شوید عادت دارم. دیدم چند روز پیش دو آدمی که در سیاست بودند حرفی زده‌اند، من که خیلی آنها را در سیاست ندیدم. یکی که حالش خیلی معلوم نیست اما به آن یکی که احساس کردم بچه مسلمان است زنگ زدم، گفته بود این رفته آنجا چکار کند!
به او گفتم فلانی یک سؤال از تو بکنم، تو که کارت حرف زدن است، 40 سال است برای این مملکت چکار کردی؟ خدایا من را ببخش، من هیچ موقع این حرف را نمی‌زنم اما به او گفتم فقط مدال‌هایم از وزن شما بیشتر است، این فقط یک حوزه قهرمانی من است ... گفت من چکار کنم؟ گفتم هیچ‌کاری نمی‌خواهد بکنی، تو آبروی من را در یک جمع بردی اما من خودم به تو زنگ زدم».
پس از این ماجراها علیرضا دبیر قصد ترک برنامه را داشت اما در نهایت ماند و برنامه تلویزیونی را به پایان رساند. با این وجود پیگیری‌ها نشان می‌دهد که فدراسیون و عواملش دیگر در این برنامه تلویزیونی حاضر نخواهند شد و به نوعی برنامه را تا اطلاع ثانوی تحریم کرده‌اند.
به این ترتیب در روزهای آینده، بعید به نظر می‌رسد سرمربیان تیمهای ملی کشتی و اعضای تیم ملی در این برنامه حضور پیدا کنند.
وقتی انسان بی ظرفیتی به مقام و پستی می رسد که لیاقت آن را ندارد، خودش را گم کرده و غرور و نخوت چشم هایش را نابینا می کند.