تختی خودکشی کرد!

تطهیر رژیم دست نشانده پهلوی با جنایاتی که در طول چندین دهه انجام داده است، کاری بس دشوار است که شاید به خبرگان چنین اعمالی را برای قرن‏ها نیازمند باشد تا خاطرات تلخ استبداد را نسل به نسل در اذهان کمرنگ ساخت و مطالبی را جایگزین کرد که خالی از صحت و اصالت است. اقدامی که مقدمتاً با هدف توجیه جنایات خاندان پهلوی و در فاز بعد در رابطه با مفاسد اقتصادی رژیم به صورت زیر پوستی در حال پیگیری است.

به گزارش خبرنگار ورزشی تابناک، این جریان که توسط اقشار ضدانقلاب، به ویژه سلطنت‏طلبان سال‏های متمادی است هدایت می‏شود و در حول و حوش یک دهه اخیر شدت گرفته، تنها در رسانه‏های خارجی و عموماً ضدانقلاب تبلیغ و ترویج داده می‏شدند اما مدتی است برخی رسانه‏ها، نوشتارهایی را منتشر می‏کنند که نه تنها رگه‏هایی از این جریان را به نمایش می‏گذارد، بلکه برخی ادعاهای دروغین گروه‏های تطهیرکننده رژیم شاه را نیز به وضوح تبیین می‏کند.

فصلنامه اجتماعی، فرهنگی، هنری و ادبی "نگاه نو" که چهارچوب کاری اش مشخص است، در شماره 80 خود که بهمن ماه منتشر و بر روی گیشه روزنامه‏ فروشی‏ها رفته است، پرونده‏ای برای جهان پهلوان تختی چهره مردمی و الگوی بسیاری از ورزشکاران کشور گشوده که حاوی مطالبی از نویسندگان مختلف است. این نشریه در میان نوشتارهای مختلف که عمدتاً به شرح حال و سوابق سیاسی، اجتماعی و همچنین زندگی این چهره ورزشی پرداخته بود، به بازانتشار مطلبی با تیتر "مردی که محکوم به شکست بود" که در دی ماه 1346، ماه وفات زنده یاد تختی به انتشار در آمد، پس از چهل سال پرداخت و جنجال آفرین شد.

 

مطلبی به نگارش درآمده توسط داریوش آشوری که به صراحت ادعایی نخ‏نما را مطرح می‏سازد تا بدین نحو از متهمین قتل جهان پهلوان که در صدر آنها محمدرضا و غلامرضا پهلوی حضور دارند، رفع اتهام شود و انگشت اتهام پس از چهل سال دوباره به سوی جهان پهلوان به عنوان فردی که خودکشی کرده، بچرخد.

اگرچه تشریح جزئیات و دلایلی که بارها توسط رسانه‏های مختلف پیرامون علت مردود بودن شایعه خودکشی تختی، طرح می‏شود، سخن را به درازا می‏کشاند اما بر هیچ‏کس پوشیده نیست، این قهرمان که از ثبات شخصیتی و اعتقادات فوق‏العاده بالای مذهبی به حدی برخوردار بود که حتی حاضر به تبلیغ تیغ ریش‏تراشی در برابر مبلغی گزاف نشد و همچنین روحیه مبارزه‏طلبی و انگیزه‏های فراوانی همچون وابستگی به کانون خانواده برخوردار بود، چگونه برابر اوضاع نابسامان رژیم وقت موضع‏گیری‏های علنی انجام داده و حتی در هنگامه‏ای که او خواست محمدرضا پهلوی را مبنی بر خداحافظی با دنیای قهرمانی در برابر عموم رد کرد تا کار به جایی بکشد که همچون برخی قهرمانان وقت، به منظور تطمیع تختی، پیشنهاد مدیریت شهرداری تهران را به او بدهند و تختی بدون درنگ این پیشنهاد را رد می کندو در پاسخ بگوید:من و خانواده‏ام از زورگویی های خاندان پهلوی خاطرات تلخی داریم.

در ادامه این سناریو نیز روزنامه کیهان با درج خبری آمادگی تختی را به عنوان کاندیداتوری مجلس اعلام داشت چند روز بعد تختی ضمن تشکر از مردم، این خبر را تکذیب نمود و در واقع تختی با این کار اعلام می کند که رژیم را به رسمیت نمی شناسد و بدین شکل رفتارهای وی از این پس در نزد عوام با گرایشات سیاسی گره می‏خورد.

یک سال قبل از مرگ تختی، هنگام درگذشت دکتر مصدق، کشتی گیر اسطوره ای ایران با اخطار ماموران نظامی و امنیتی هم حاضر نشد از رفتن به احمدآباد منصرف شود و به افسران می گفت دستگیرم کنید.

از همین جا روند حذفی تختی آغاز می‏شود و در پروسه‏ای چند ساله، زمینه آسیب رساندن به تختی فراهم شد. در این چهارچوب، ابتداً تلاش شد، منابع مالی و حقوق تختی تا حد ممکن محدود شود و با راهکارهایی که با توجه به سکوت همسر پهلوان در سال‏های اخیر کیفیتش نامشخص مانده، اختلافاتی را میان وی و همسرش بوجود آورده و به ان دامن بزنند.

دست آخر نیز تختی که برای دوری از خانواده و عدم آوردن دلمشغولی‏هایی که رژیم برایش بوجود آورده بود، به نحوی مشکوک به هتل آتلانتیک که در کنار آن دفتر ساواک بود، رفت و احتمالاً مسموم شد تا به دستور مستقیم دربار با جلوه بخشیدن خودکشی به این قتل، علاوه بر آنکه ننگ این قتل از دامن شاه مخلوع پاک شود و هم جایگاه مقدسی که برای این پهلوان با حرکت‏هایی همچون جمع‏آوری کمک در جریان زلزله بوئین‏زهرا نزد مردم علی‏الخصوص مذهبیون شکل گرفته بود، فرو بریزد اما این دروغ بزرگ نتوانست جمله معروف گوبلز وزیر تبلیغات هیتلر که "دروغ هر چه بزرگ تر، تأثیرش بیشتر" را تحقق بخشد چرا که عموم مردم نپذیرفتند چنین اتفاقی قابل تحقق باشد.

بر این اساس مقرر شد، اختلافات خانوادگی و مسائلی همچون سرخوردگی علل خودکشی یا همان قتل جلوه داده شود، فاکتورهای چند هزار تومانی (به اعتبار آن دوران) کنار جسد قرارداد شود و او بابت وسایلی که یا زمان خرید آنها به طور کامل پرداخت کرده و حتی بعضاً اصلاً خرید نکرده و در آن زمان برایش خریده شده (!) مقروض جلوه داده شود و دست آخر نیز وصیت‏نامه‏ای که هنوز مشخص نیست آیا شخص غلامرضا تختی آن را به رشته تحریر درآورده و یا در اجبار و تحت فشار ان را با دست خود نوشته است تا به عنوان سند خودکشی مورد بهره‏برداری ساواک قرار گیرد اما به راستی چرا باید او به هتل آتلانتیک و کنار ماموران ساواک می آمد و دست به خودکشی می زد؟!

این تهمت در آن زمان ابتداً توسط ساواک و به صورت شایعه میان عوام مردم در هنگامه قتل این پهلوان معترض به سیاست‏های نظام منتشر شد که پس از آن اطلاعات و کیهان روزنامه‏های کاملاً وابسته به رژیم، لفظ "خودکشی" را کنار نام "قهرمان" قرار دادند تا ضربه نهایی را به او بزنند و یک شهید تحویل مردم ندهند.

در کنار این شایعات که در آن زمان تبدیل به خبر شد، مقالاتی نیز در جهت توجیه خودکشی تختی و طبیعی جلوه دادن چنین اقدام خامی توسط قهرمانی پخته، منتشر شد که یکی از آنها همین مقاله بازنشریافته توسط داریوش آشوری است که با صغرا و کبری کردن و بدون ارائه سندی قابل اتکاء، به صراحت تختی را متهم به خودکشی کرده است. "مردی که محکوم به شکست بود" عنوانی شد برای مطلبی که محتوای آن مضحک به نظر می رسید.

در بخش‏هایی از این مطلب آمده بود: "او هرگز نتوانست تصویری چنانکه باید از واقعیت وجود خویش بدهد مگر با خودکشی و هرگز نتوانست تضاد این واقعیت خارجی را حل کند مگر با خودکشی ... حتی کارمند اداره هم که همه فکر و ذکرش اضافه حقوق و رتبه است، از این مقایسه لذت می برد که حتی جهان پهلوان هم نتوانست با زندگی مبارزه کند، ولی او همچنان با غرور و افتخار پرچم مبارزه را با گرفتن اضافه کار و پاداش در انگشتان نحیفش می‏فشرد... تختی آخرین نماینده یک کردار اخلاقی، یک سنت و جدولی از ارزش‏ها بود که ریشه‏هایی عمیق و عتیق داشت و با وضع موجود (وضع سال 1342) در تضاد شدید بود!... او می‏بایست این تضاد را از نزدیک‏تر تجربه می کرد و زیر بار آن خرد می شد. {...} او و ارزش‏هایش در دنیایی که همه چیزش به رغم او حرکت می کرد، جایی نداشتند!"

البته پیش از این نیز برخی روزنامه‏های ورزشی و سیاسی به صورت خفیف با اشاره به وصیت‏نامه‏ای که عوامل رژیم برجای گذاشته بودند، تلاش کرده بودند، این جریان را مرتبط با خودکشی بخوانند و حتی در برخی مطالب دیگر این فصلنامه نیز به بحث خودکشی پرداخته شد اما در هیچ‏کدام بوی نگارش فرمایشی مشهود نبود و بدین سبب مشخص نیست چگونه‎ای عده‏ای به خود اجازه می‏دهند بدون در اختیار داشتن مستنداتی محکمه پسند مبنی بر اثبات قطعی خودکشی تختی، این گونه الفاظی را کنار هم بچینند و به روح این پهلوان بزرگ اهانت کنند؛ اهانتی که می‏بایست گران تمام شود و بدین شکل نباشد که درج چنین مطالبی به حساب آزادی بیان گذاشته شود و جایگاه پهلوانی همچون تختی بدین شکل با ادبیاتی که امروزه در رسانه‏های بیگانه، سلطنت طلبان با آن سخن می‏گویند، لگدمال شود.