ماهنامه آمریکایی ˈژئوپولیتیکال مانیتور نوشت: نشانه های موجود حاکی از آن است که همان اندازه مسکو از سوریه برای بازگشت به منطقه استفاده می کند، فرانسه نیز در تلاش است تا از فضای سوریه برای حضور در منطقه خاورمیانه بهره بگیرد.
به گزارش ایرنا، ˈژئوپولیتیکال مانیتورˈ می نویسد: 15 فوریه امسال (26 بهمن)، وزارت خارجه فرانسه دولت سوریه را مسوول شکست دور دوم گفت وگوها در ژنو معرفی کرد و پیش از آن هم فرانسوی ها نسبت به تاخیر دمشق در تحویل محموله های شیمیایی به سازمان های بین المللی ابراز نگرانی کرده بود.
گفته می شود فرانسه و آمریکا به عربستان سعودی و قطر چراغ سبز نشان داده اند که مدیریت حمله های اخیر شبه نظامیان به اصطلاح میانه رو علیه شبه نظامیان وابسته به القاعده را به دست گیرند.
پاریس در بین قدرت های غربی، بیش از همه از گروه موسوم به ائتلاف ملی سوریه حمایت می کند. پس از حادثه انفجار شیمیایی دمشق و پیش از معامله کاخ سفید و کرملین بر سر جمع آوری سلاح های شیمیایی، فرانسه به شدت از اقدام نظامی علیه سوریه پشتیبانی می کرد.
همزمان با همه این رخدادها، خبرگزاری رویترز هم گزارش داده است که دستگاه اطلاعاتی فرانسه، راه های ارتباطی خود با دولت سوریه را به منظور زیر نظر داشتن ستیزه جویانی که از اروپا به سوریه می روند، حفظ کرده است.
در حالی که منافع واشتگتن در خاورمیانه به دلیل سیاست خودکفایی انرژی در آمریکا و روی آوردن به راهبرد تمرکز بر آسیای شرقی کاهش می یابد، دولت فرانسوا اولاند می کوشد جای آمریکا را از شرق دریای مدیترانه تا خلیج فارس بگیرد.
ژئوپولیتیکال مانیتور سپس با اشاره به حضور نظامی فرانسه در گینه، مالی و دیگر کشورهای آفریقایی نوشت: پاریس یک پایگاه نظامی در امارات متحده عربی نیز دارد که از آن نه برای هدف های نظامی، بلکه برای اعمال قدرت سیاسی در منطقه استفاده می کند. حضور بیفایده 830 نیروی پاسدار صلح فرانسوی در مرزهای لبنان با اسراییل نیز در همین راستا قابل ارزیابی است.
این منبع می افزاید که روابط فرانسه با رژیم صهیونیستی هم دارای فراز و نشیب هایی بوده است. اگرچه رژیم تل آویو ،پاریس را در کنار ایتالیا، انگلیس و اسپانیا متهم به داشتن سیاست های جانبدارانه به نفع فلسطینی ها می کند، اما این رژیم، از موضع تند فرانسه در قبال برنامه هسته ای ایران نیز بسیار استقبال کرد.
فرانسه پس از آغاز ناآرامی های سوریه، با قطری ها همکاری های بسیاری داشت و از جمله، منطقه حفاظت شده غیرنظامی در شمال سوریه و در مرزهای ترکیه را با کمک دوحه ایجاد کرد. اما پس از آنکه نفوذ قطر به نفع عربستان کاهش یافت، اکنون پاریس نشینان به دنبال تحکیم روابط با سعودی ها هستند.
در اوت 2013، فرانسه قراردادی یک میلیارد و سیصد میلیون دلاری برای فروش دو ناو سوخت رسان و چهار ناو جنگی دیگر با ریاض امضا کرد. دو ماه بعد هم فرانسه و عربستان در کوه های الطائف، در نزدیکی مکه، رزمایش مشترک نظامی برگزار کردند. در جریان دیدار اولاند از ریاض در دسامبر 2013 (آذر – دی 1392) نیز دو کشور توافق کردند که ارتش لبنان با کمک سه میلیارد دلار پول دولت سعودی، سلاح ها و تجهیزات فرانسوی خریداری کند.
اگرچه فرانسه در حال پیشروی در خاورمیانه است، اما هنوز با شرایطی که بتواند خود را بازیگر مستقل منطقه بداند، فاصله بسیار دارد. در این مورد، همین کافی است که پاریس هنوز به فناوری و تجهیزات نظامی امریکا وابسته است. عملیات ناتو در سال 2011 برای سرنگونی معمر قذافی در لیبی که با فرماندهی پاریس و لندن انجام شد، نشان داد اروپایی ها بدون پشتیبانی اطلاعاتی، گشت و شناسایی و نیز پشتیبانی سوخت رسانی آمریکا، توان یک عملیات نظامی تمام عیار را ندارند.
این روزها مشکل بزرگ فرانسه در شمال مالی نیز همان مشکلی است که ناتو در لیبی به آن برخورد کرد. در اواسط دسامبر 2013 وزیر دفاع فرانسه اعلام کرد که کشورش برای کشتن شبه نظامیان در منطقه ساحل، 12 فروند پهپاد ˈریپرˈ (Reaper) از امریکا خریده است.
این نشریه آمریکایی در پایان به مقام های ریاض توصیه کرد که اگر می خواهند روابط ویژه خود با امریکا را کاهش دهند و روی قدرت های مختلف از جمله فرانسه تکیه کنند، بهتر است ابتدا ضعف ها و قوت های پاریس را با دقت ارزیابی نمایند.
