امیر محبیان در سرمقاله روزنامه رسالت نوشت:
مديريت تصويري که از يک فرد،جريان سياسي و يا يک
کشور در اذهان پديد مي آيد از اهميت بسياري برخوردار است.آنچه که جنگ نرم
دشمن ناميده مي شود؛تلاش آنان براي ايجاد تصويري نامطلوب از ايران در ذهن
جهانيان است.در برابر اقدام (جنگ نرم)دشمنان نظام اسلامي سه رويکرد محتمل
است:
1. برخورد منفعلانه که بر مبناي آن بايد منتظر بازي طراحي شده از سوي
بيگانگان شد و آنگاه انديشيد که چه بايد گفت و چه بايد کرد! يا بدتر از آن
هيچ توجهي به شبهه آفريني ها نكنيم.
2.برخورد فعال که برمبناي آن ضمن ورود به فرآيند تصوير سازي يا پاسخگويي به
شبهات بيگانگان ورفع بهانه هاي محتمل،تصويري مطلوب را از نظام به نمايش
گذاريم.
اگر از اين دو رويکرد؛ رويکرد نخستين را که آسيب هاي فراواني را متوجه نظام
سياسي خواهد کرد کنار نهاده و عقلا رويکرد دوم را برگزينيم ؛ در اين صورت
همانگونه که در موضوع هسته اي نظام وارد فرآيند تصوير سازي شده و تصوير
ايجاد شده پيرامون خود را که هزينه هاي فراواني پديد آورده بود؛ اصلاح
نمود؛بهتر آنست که در موضوعي چون حقوق بشر نيز از لاک دفاعي خارج شده و با
اين پروژه نيز با برنامه برخورد نمايد.
***
در باب "حقوق بشر" و گفتگوي پيرامون آن براي تصويرسازي و بهانه زدايي دو ديدگاه با استدلال هايي خاص هريک وجود دارد.
1.مخالفان گفتگو بر اين باورند که:
- ورود به فاز گفتگو با مدعيان غربي به معناي ورود به بازي غرب بوده و معنايي جز پذيرش استانداردهاي آنها نخواهد داشت.
- گفتگو در اين باب بي فايده بوده وآنها قطعا از ورود به فاز گفتگو سوءاستفاده مي کنند.
- دشمني غرب قطعي است و امکان هيچگونه تغييري در موضع آنها وجود ندارد.
2. موافقان گفتگو بر اين باورند که:
-بهانه هاي غربيان عليه ايران در موضوع حقوق بشر مفهومي نيست؛مصداقي
است.بحث بر سر تفاوت برداشت مفهومي، فضا را براي تبيين دلايل اختلاف موضع
مصداقي مهيا خواهد کرد.
- فشارها بر ايران به بهانه حقوق بشر واقعيتي غير قابل انکار است؛فشارهايي
که بر حسب شواهد افزون خواهد شد؛گفتگو، فشار تبليغاتي – سياسي و جنگ رواني
عليه ايران را کاهش خواهد داد.
- با اين گفتگوها امکان مديريت فضاي سياسي –اجتماعي و ديپلماتيک داخلي و خارجي ممکن خواهد شد.
- تغيير موضع از استراتژي عدم گفتگوي انفعالي به گفتگوي فعال يک ضرورت است و
گفتگو به معناي پذيرش استدلال هاي آنها نيست بلکه به معناي طرح فعال
استدلال هاي خود است.
-شباهت هاي استدلالي بسياري ميان شرايط ايران و ساير کشورهاي اسلامي و حتي
غير اسلامي وجود دارد؛در صورت ورود به فاز تعامل سازنده ،منطق ايران
طرفداران زيادي خواهد داشت و امکان يارگيري زيادي فراهم خواهد کرد.
-سکوي تبليغاتي- فکري مهمي براي جهش بسوي ارائه الگوي برتر حقوق بشر اسلامي ايجاد خواهد شد.
- فرصت مناسبي براي رفع سوءتفاهم هاي پديد آمده بوجود خواهد آمد و با بهانه زدايي مانع سوء استفاده معارضين خواهيم شد.
