با کناره‌گیری معاون بنیاد فارابی از مسئولیت خود و بازگشت به محل اصلی خدمتش در صداوسیما، عملاً مدیر کاخ جشنواره بین‌المللی فجر برای دوره سی و سوم نیز تغییر کرد و زمینه تأمین بخشی از انتظارات برای بهبود وضعیت کاخ جشنواره به عنوان پیشانی بزرگ‌ترین رویداد سینمای ایران برآورده شد و در عین حال امیدواری برای ترمیم ساختار مدیریتی مجموعه سینمایی دولت افزایش یافت.
به گزارش «تابناک»، خبر بدون منبع منتشر شد، همچون برخی اخبار دست اولِ سی و دومین جشنواره فیلم فجر که بدون منبع منتشر می‌شد: «ابراهیم داروغه‌زاده معاون فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی کناره گیری کرد»؛ اتفاقی که برای اهالی سینما دور از انتظار نبود و حتی می‌توان گفت بسیار دیر‌تر از آنچه گمان می‌‌رفت، این اتفاق رنگ حقیقت به خود گرفت.
داروغه‌زاده که از نزدیک‌ترین دوستان علیرضا رضاداد است، برای مسئولیت‌های متعددی به سازمان سینمایی پیشنهاد شد و در نهایت توانست معاونت فرهنگی فارابی را در اختیار بگیرد اما در حقیقت، عملکرد مورد انتظار را در این حوزه نداشت. او در همین دوران مدیر کاخ سی و دومین جشنواره فیلم فجر شد که هرچند منجر به تغییر مثبت وضعیت نسبت به فاجعه‌ای که در جشنواره سی و یکم شاهدش بودیم، شد،در مجموع باز هم کاخ جشنواره ضعف‌های بزرگی داشت.
این ضعف‌ها که شاید به زعم برخی چندان پراهمیت نبود، به واسطه آنکه میزبان بخش اعظم نمایندگان رسانه‌ها، میهمانان خارجی، سینماگران و منتقدان بود، پررنگ جلوه می‌کرد و به «پاشنه آشیل» جشنواره بدل می‌شد که خوشبختانه عملاً با رفتن داروغه‌زاده از مجموعه سینمایی دولت، مدیر کاخ جشنواره فیلم فجر نیز تغییر کرد و پیشانی مهم‌ترین اتفاق هر سال سینمای ایران با انتصاب مدیری برای کاخ جشنواره که وزنی نزدیک به دبیر جشنواره را داشته باشد، ترمیم خواهد یافت.
پیش از این نیز «تابناک» تأکید کرده بود در جشنواره سی و دوم، بر خلاف دوره پیش، حضور خبرنگاران و میهمانان مدیریت شده بود، ولی در روزهای بعد، عملاً همان اتفاقاتی که در جشنواره سی و یکم شاهدش بودیم، تکرار شد و از نشستن خبرنگاران بر روی زمین تا صف‌های طولانی و حضور کودکان در سالن اصلی جشنواره به چالش‌های این رویداد بدل شد که جزو بدیهیات برگزاری چنین رویدادی است و در این میان آنچه در اوقات ضروری دیده نمی‌شد، داروغه‌زاده مدیر کاخ بود!
باید بپذیریم اگر قصد برگزاری جشنواره استاندارد را داریم، هر صاحب کارتی، باید یک شماره صندلی و امکانات متعلق به خود داشته باشد و با عدم ایجاد این بستر شفاف، عملاً به ایجاد رانت و ورود اقوام و دوستان برخی به برج میلاد، دامن زده می‌شود و هرج و مرجی شکل می‌گیرد که در هنگام نمایش فیلم‌های پرمخاطب در کاخ جشنواره دیده‌ایم و امیدواریم با انتصاب مدیری با اراده و برقراری چنین اصول بدیهی که برای بلیت فروشی سانس معمول سالن‌های سینما نیز رعایت می‌شود، شاهد برآورده شدن انتظارات حداقلی باشیم که داروغه‌زاده نتوانست برآورده کند.
تحدید دسترسی بیشتر رسانه‌ها در جشنواره به میهمانان خارجی و بخش‌های جنبی نظیر بازار فیلم، از دیگر اتفاقاتی بود که در دوره مدیریت داروغه‌زاده همچون دوره پیشینش شاهد بودیم که خشم بسیاری از رسانه‌ها را در پی داشت و در آن شرایط، بسیاری از رسانه‌ها در تماس با مدیران سازمان سینمایی، خواستار تغییر این وضعیت شدند؛ اما سرانجام تا پایان جشنواره، اراده داروغه‌زاده منجر به استمرار این وضعیت تا پایان جشنواره سی و دوم شد.
متأسفانه رعایت نکردن این بدیهیات باعث شکل‌گیری فضایی شبیه بازار شام شده بود و طبیعی است در چنان غوغایی که بدیهیاتی نظیر صدور کارت‌های کاخ جشنواره بر اساس شماره صندلی‌های کاخ برای میهمانان و خبرنگاران اصلی نیز اجرایی نمی‌شود، در نظر گرفتن حداقل تشریفات در قالب خودرو برای میهمانان خارجی انتظار بالایی است و باید اتفاقاتی نظیر تاکسی گرفتن میهمانان خارجی و نبود خودرو تشریفات برای این میهمانان را عادی دانست!
در عین حال بر خلاف عملکرد داروغه‌زاده در جشنواره بین‌المللی فجر ـ که شفاف و قابل تحلیل است ـ ابعاد فعالیت این مدیر در فارابی و دستاورد‌هایش در دوران حضورش در این نهاد مشخص نیست و پس از جشنواره تنها اخباری که از او به چشم آمده، پست‌های فیس بوکش بوده که گاهی جنجال آفرین نیز شده است. به همین دلیل، ای کاش این مدیر پس از ترک فارابی، گزارشی از دستاورد‌هایش در دوران در اختیار داشتن پست معاونت فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی منتشر کند.
