دبیر مرجع ملی حقوق کودک که ۱۶سال پس از پیوستن مشروط ایران به پیمان نامه جهانی حقوق کودک، برای اجرای مفاد این پیمان نامه، در وزارت دادگستری تشکیل شده است، در بخشی از گفت‌و‌گو خود با یک خبرگزاری، تفسیر عجیب و پرابهامی از پرونده تعرض یک ناظم به چند دانش‌آموز ارائه کرده است.
به گزارش «تابناک»، مظفر الوندی، دبیر مرجع ملی حقوق کودک در بخش‌هایی از گفت‌و‌گو خود با ایلنا، به برخی چالش‌های موجود در حوزه کودکان مانند کودک آزاری و تعرض یک ناظم مدرسه به دانش آموزان پرداخته و از جمله گفته: من اعتقاد دارم که تمامی این موارد به زور نبوده و در برخی موارد، گرایشی دو طرفه بوده است.
الوندی در مورد یکی از موارد اخیر کودک آزاری که مربوط به تعرض یک ناظم به دانش آموزان مدرسه است، گفته: متأسفانه در هر مکانی که به صورت متمرکز از کودکان نگهداری می‌شود، احتمال وقوع چنین اتفاقاتی نیز وجود دارد و این یک مسأله جهانی است. میزان فراگیری این گونه موارد در کشور برای ما مشخص نیست، ولی برای پیشگیری از وقوع آزار‌های جنسی مواردی همچون نظارت‌های درونی در مدراس، کنترل رفت و آمد‌ها و گزینش معلم می‌تواند کارساز باشد.
وی ادامه داد: از نظر علمی نیز برخی بر این باورند که این کشش‌ها و گرایش‌ها در برخی مقاطع سنی دو طرفه است. من نیز بر این باورم، همه این موارد به زور نبوده و گاه این گرایش، دو طرفه بوده است؛ بنابراین، باید زمینه این گونه گرایش‌ها از بین برود؛ فضاهای مجازی و ماهواره روی کودکان تأثیر می‌گذارند و به نظر می‌آید کارهای فرهنگی و آموزش می‌تواند کارآمدتر از اقدامات قضایی در این زمینه باشد.
گفتنی است که حدود سه ماه پیش، والدین دو دانش‌آموز یک دبستان پسرانه در شهرک دانشگاه تهران به دادگاه کیفری مراجعه و از ناظم مدرسه پسرشان شکایت کردند. آن‌ها در شکایتشان گفتند، متوجه شده‌اند که ناظم مدرسه، پسرشان را آزار و اذیت جنسی کرده است. پس از آن معاون این مدرسه بازداشت شد و پرونده در شعبه ۷۹ دادگاه کیفری تهران در جریان است.
پیش از این، حمیدرضا کفاش، معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش و پرورش در‌باره روند رسیدگی به این پرونده ضمن تأیید ضمنی تعرض به حداقل شش دانش‌آموز در گفت‌و‌گو با روزنامه شهروند گفته بود: «حس من این است که رسانه‌ای شدن این اتفاقات، ضربه‌ای که به جامعه می‌زند، به مراتب بیشتر از نکته‌های مثبت آن است. ببینید، یک موقع هست همین یکی دو مورد که مثلا الان در تهران داریم در یک شهر شده ۲۰ یا ۳۰ مورد. در این صورت من حرف شما را قبول دارم ولی در تهران بزرگ در یک سال، یکی دو مورد اتفاق افتاده و این قابل رسانه‌ای کردن نیست».
