با فرض اینکه بپذیرم کودتا شده است و این یک مانور نظامی توسط اردوغان نبود به چند مسئله بایستی توجه کرد. هر یک از این مسائل پیامدهای متفاوتی دارد که نمی‌توان به راحتی از کنار آن گذشت.
یک: تغییر قانون اساسی و قدرت گیری ریاست جمهوری: با کودتای دیشب گام‌های اردوغان برای ریاستی شدن نظام سیاسی ترکیه تسریع شد و دیگر مخالفان نمی‌توانند او را متهم به دیکتاتوری و تشکیل دولت عثمانی تحت عنوان اسلامیت اخوانی کنند. تا به امروز ارتش حافظ جمهوریتی است که مبدع آن آتاتورک بود و حالا اردوغان مؤسس نظام ترکیه نوین است. ترکیه‌ای که از اقتصاد همراه با رکود و بدهکاری بین‌المللی نجات داد و مردم را مدیون خود کرده است. به راحتی هم اردوغان از فردای کودتای نظامی (نگارنده معتقد است یک مانور نظامی بوده تا کودتا) می‌تواند به هر آن‌کس که در برابرش بایستد انگشت اتهام همراهی با کودتا بزند و او را از عرصه سیاست خارج کند.
دو: خارج شدن نیروی نظامی از شمال عراق: در همان ابتدا خبری کوتاه مخابره شد که ارتش ترکیه مناطق اشغال شده شمال عراق را ترک و عقب نشینی نمودند. این اتفاق اگر در فضای دیگر سیاسی ترکیه رخ می‌داد هزینه آن بیش از آن چیزی بود که دولت ترکیه بایستی صرف توضیح و ادراک سازی برای مردم اش می‌کرد. ترکیه توانست هزینه عقب نشینی را صفر یا هیچ کند و به راحتی به سمت موضع تنش زدایی قبل از بحران سوریه حرکت کند. تغییر سیاست خارجی اردوغان و حمایت‌های بین‌المللی انگشت‌های اتهام قبلی را از وی دور می‌کند و او می‌تواند این‌طور نشان دهد» هیچ چیزی نشده» و ترکیه با یک دکمه ریست به قبل از سال 2011 برگشته است. حمایت احزاب مخالف ترکیه از اردوغان بیشتر وی را در عرصه بین‌المللی موجه می‌سازد و چرخش‌های احتمالی آینده وی را ضعیف نمی‌سازد.
سه: فراموش شدن عادی سازی روابط با اسرائیل: ترک‌ها در چند ماه اخیر به سرعت به سمت اسرائیل تغییر مسیر دادند و اگر کسانی که سیر تحولات ترکیه را بعد از حادثه مرمره دنبال می‌نمودند انگار نداشت تصور کنند اردوغان روزی به عادی سازی روابط با صهیونیست‌ها رضایت دهد. اولین ماهیت فردای پس از کودتا فراموش شدن این موضوع است و طرفداران اردوغان که اکثراً ارتباط با اسرائیل را مورد نکوهش قرار می‌دهند، نمی‌توانند
چهار: بازگشت اقتدار به اخوان: پس از شکست اخوان در مصر و عدم پیروزی در سوریه، اخوان در منطقه با نوعی انسداد گفتمانی مواجه شده که متهم به رادیکالیسم و حرکت بنیادگرایانه است. برخورد اردوغان با کودتا، امیدهای بازگشت قدرت به اخوان و نمایش اخوان مردمی را بیشتر در میان طرفداران زنده کرد و حالا اردوغان به راحتی مروج و رهبر معنوی اخوان سیاسی در جهان است.
هر اتفاقی در ترکیه بیفتد، ترکیه دیگر همانند گذشته نیست. کودتای ۲۵ تیر به اردوغان اقتداری داد که تا به امروز نداشت. هرچند این کودتا فراموش نمی‌شود اما اردوغان نیز قدرتی به دست آورده که تا به امروز جز آتاتورک کسی نداشت. بعد از شکست کودتای پتک آهنین، ۲۵ تیر نیز در کارنامه ارتش ماند و ارتش را به یک نهاد فرمان‌بردار تبدیل خواهد کرد.
