در اولین نگاه شباهت ژنرال ماتیس با ژنرال پاتون
در این است که هر دو طرفدار اقدامات تهاجمی و نظامی علیه کسانی هستند که از نظر
آنها تهدید اصلی و دشمن قسم خورده است.
دونالد ترامپ علاقه بسیاری به مقایسه ژنرال ماتیس با ژنرال های آمریکایی در جنگ دوم جهانی، به ویژه ژنرال جرج پاتون دارد؛ ژنرالی که نقشی تعیین کننده در شکست آلمان ها داشت و بعد از آن نیز هشدارهای جدی درباره مقابله با شوروی و روس ها می داد. به احتمال بسیار، دونالد ترامپ بر این باور است که دیدگاه و جهان بینی ژنرال ماتیس، شباهت بسیاری به نگاه ژنرال پاتون در باره روس ها دارد. اما با یک تفاوت اساسی: ژنرال ماتیس هشدارهای جدی درباره ایران می دهد.
اما در واقع دیدگاه های ضد ایرانی ماتیس و تعبیر وی از ایران به عنوان یک نهضت آشوبگر و آشوب طلب، وی را در مقابل برخی چهره های پر نفوذ در ستاد مشترک پنتاگون ـ به ویژه در برابر جوزف دانفورد معروف به «جو مبارز» رئیس ستاد مشترک ـ قرار می دهد. جوزف دانفورد در زمان حمله به عراق و زمانی که ماتیس فرمانده گردان اول تفنگداران دریایی بود، در سمت رئیس دفتر ماتیس خدمت می کرد.
این دو بر سر بسیاری از مسائل نظامی با یکدیگر اختلاف نظر جدی دارند و از عجایب روزگار این است که به احتمال زیاد در آینده نزدیک در پنتاگون با یکدیگر مجددا همکار خواهند بود. این دو نه تنها دوست یکدیگر هستند، بلکه در جنگ عراق شانه به شانه هم جنگیده اند؛ اما حوزه اختلاف نظر آنها در برخی مسائل از جمله بر سر ایران جدی است. این که آیا تهدید ایران تا آن حد که ماتیس تصور می کند جدی است یا نه
؟
بخش های قبلی این گزارش را از لینک های زیر
بخوانید؛
سند استراتژی نظامی ملی و 4 + 1
در دفتر جو مبارز سندی وجود دارد که روی آن نوشته شده: استراتژی نظامی ملی. در حالی که هنوز این سند نهایی نشده است، در بر دارنده جزئیاتی از تهدیدهایی است که به عقیده مقامات ارشد نظامی، آمریکا با آنها مواجه است و البته این که چگونه باید با آنها مقابله شود. یکی از بخش های مهم این سند، ضمیمه های پنجگانه آن است که نشان می دهد، دانفورد و نظامیان آمریکایی چه چیز را به عنوان تهدید برای آمریکا قلمداد می کنند. به شکل خلاصه این تهدیدات را 4 + 1 می دانند: روسیه، چین، ایران، کره شمالی و سازمان های تروریستی و افراطی.
به شکلی جالب توجه، این سند در تقابل آشکار با دیدگاه های ماتیس است. بنا بر این سند، مهمترین تهدیدی که آمریکا با آن روبه روست، ایران، ایران و ایران نیست، بلکه روسیه، روسیه و روسیه است. البته در این مورد، برخی از مقامات ارشد ستاد مشترک با دانفورد مخالفت دارند و بر این عقیده هستند که هرچند روسیه هنوز تهدید جدی برای آمریکا تلقی می شود ـ به خاطر زرادخانه هسته ای این کشور ـ تهدید بزرگ فعلی همان گروه های تروریستی هستند. در بدبینانه ترین حالت اما باز هم ایران در رده سوم تهدیدات جدی برای ایالات متحده طبقه بندی می شود.
به احتمال بسیار، این سند زمانی که ماتیس در 20 ژانویه به عنوان وزیر دفاع مشغول به کار شود، خواه ناخواه به دستور کار اصلی وی تبدیل خواهد شد. هنوز مشخص نیست که آیا دانفورد مجبور خواهد شد تا این سند را مطابق با دیدگاه های ضد ایرانی ماتیس تغییر دهد یا نه؟!
البته هنوز باید دید که وقتی پای موضوعات نظامی به میان می آید، دونالد ترامپ به رئیس ستاد مشترک گوش خواهد داد یا به وزیر دفاع. بر اساس سابقه، هنوز هم برای ماتیس و دانفورد این فرصت وجود دارد که به اشتراک برسند؛ اما با این همه، با توجه به روابط پر تنش میان ژنرال های ارشد نظامی و وزرای دفاع قبلی (برای مثال دونالد رامسفلد) تناقض دیدگاه های بین این دو می تواند جنجال زیادی در کاخ سفید ایجاد کند.
همه متحدان منطقه ای آمریکا
از نظر بسیاری از نزدیکان و همکاران سابق و فعلی ماتیس، انتصاب وی به پست وزارت دفاع در آمریکا، به معنی وضع جدی تر و قطعی تر آمریکا در خاورمیانه خواهد بود؛ سربازان بیشتری در عراق و افغانستان، گشت زنی ناوهای بیشتر در خلیج فارس و جنگنده های بیشتر در پایگاه های هوایی آمریکا در این منطقه.
اما از نظر برخی تحلیلگران، این رویه سفت و سخت ماتیس برای آن است که از جنگ احتمالی با دشمنان آمریکا بیشتر جلوگیری شود و نه آنکه ماتیس آغازگر جنگ در خاورمیانه باشد. این دسته از تحلیلگران گفته ماتیس را در مورد مخالفت با ترامپ برای پاره کردن توافق هسته ای مثال می آورند. اکنون در نظر این عده، ژنرال ماتیس تمرکز بیشتری بر همکاری با متحدان آمریکایی در منطقه خاورمیانه خواهد داشت.
مایکل اوهانلون، محقق ارشد سیاست خارجی در مؤسسه بروکینگر بر این باور است که وی (ماتیس) دنیا را به سادگی در قدرت سخت نظامی و موضوعات آن خلاصه نمی کند و بر خلاف سایر نامزدهایی که در پست های امنیتی در دولت ترامپ مطرح شده اند، ماتیس تنها کسی است که این صلاحیت را دارد تا به ترامپ بگوید، استفاده از نیروی نظامی در یک موقعیت خاص به صلاح نبوده و جوابگو نیست.
در این راستا آن چه به نظر می رسد، این است که ژنرال ماتیس، بیش از همه به همکاری با متحدان آمریکا در منطقه خواهد پرداخت و اطلاعات را با آژانس های امنیتی و اطلاعاتی آنها به اشتراک می گذارد و به احتمال بسیاری، مانورهای مشترک دریایی برای عقب راندن ایران از خلیج فارس و محدود کردن قدرت مانور ایران در این آب ها صورت خواهد داد.
دورت چالت، یکی از مشاوران نظامی وزارت دفاع آمریکا در دوره اوباما بر این باور است که وزارت دفاع ماتیس در دولت ترامپ، به معنی تنوع حضور نظامیان آمریکایی در خاورمیانه، افزایش بودجه نظامی و موازنه قدرت مجدد در آسیا خواهد بود. در نتیجه این موضوع، قطعا متحدان عرب سنی آمریکا در خاورمیانه، انتخاب ماتیس به عنوان وزیر دفاع آمریکا را جشن می گیرند.
با این همه، واقعیت آن است که ژنرال ماتیس از معدود افرادی است که در کابینه دونالد ترامپ محبوبیت بسیاری دارد؛ هم در بین دموکرات ها و هم در بین جمهوری خواهان. وی به عنوان یک چهره نظامی با سابقه و محترم شناخته می شود و علیرغم آنکه سوابق نظامی وی بر بخش عمده ای از نگاهش به دنیای پیرامون سایه افکنده، طرفداران وی معتقد هستند که پشت این ظاهر خشن نظامی یک عقلانیت منحصر به فرد و حسابگر نیز وجود دارد.
همه سؤال این است که ژنرال ماتیس با همه نفرت 33 ساله ای که در دل و ذهن خود از ایران دارد، آیا اقدام به یک تقابل نظامی با ایران خواهد کرد یا منتظر آن خواهد ماند؟
مایک پری نویسنده کتاب «گفت وگو با تروریست ها»
می گوید:
ماتیس آزمون واقعی خود را زمانی پس خواهد داد که
در یک شب تاریک یک قایق تندروی ایرانی عامدانه یا اتفاقی به یک شناور آمریکایی
حمله کند و دونالد ترامپ دستور دهد: «آنها را به گلوله ببندید». آیا ماتیس جواب
می دهد: «بله قربان، آقای رئیس جمهور»، یا آنکه می گوید: «بله قربان، آقای رئیس
جمهور، اما...». در حقیقت و با توجه به اسناد و مدارک متناقضی که در مورد ماتیس در
دست داریم، نمیدانیم که در آن لحظه بحرانی و حساس پاسخ ژنرال ماتیس به این فرمان
چه خواهد بود. اما به زودی متوجه میشویم.
تا دوما دیکه به درک واصل میشه از چهرش معلوم